ยากเกินกว่าจะคาดคิดได้ว่าในวินาทีสุดท้าย ตอนที่เฉินอ๋องนั้นสั่งให้พวกทหารดำดิ่งลงสู่แม่น้ำเหลืองไปควานหาสตรีตระกูลเย่ ตัวเขาก็รีบลงจากหลังม้าแล้วถอดชุดเกราะออกรวดเร็ว พร้อมทั้งถอดเสื้อผ้าชั้นนอกออกด้วยเช่นเดียวกัน ในขณะที่ฝนกำลังลงเม็ดแรงขึ้นมาเรื่อย ๆ แม่น้ำกำลังปั่นป่วนราวกับพิโรธสวรรค์ แต่จางหย่งเฉินกลับไม่กลัวตายรีบกระโดดลงแม่น้ำไปต่อหน้าต่อตาผู้ใต้บังคับบัญชาทั้งหมด
“ทะ ท่านอ๋อง!” รองแม่ทัพที่มีชื่อว่าอิ๋นชิง หน้าถอดสีรีบสั่งให้ทหารทุกคนลงไปช่วยเหลือท่านอ๋อง
คราแรกที่กระโดดลงน้ำมาจางหย่งเฉินก็รับรู้ได้ถึงความเย็นที่เสียดแทงถึงกระดูก มันเหน็บหนาวมากและบรรยายเป็นความรู้สึกไม่ถูก ไม่รู้ว่าสตรีดื้อรั้นคนนั้นจะอดทนได้ไหม แต่ถึงอย่างไรตัวคนห้ามหายไปเด็ดขาด ต่อให้เป็นศพก็ต้องอยู่กับเขาที่ต้าเยี่ยนเท่านั้น เมื่อว่ายน้ำไปถึงจุดที่เย่ฟางหรูกระโดดออกจากเรือ เขาก็กลั้นลมหายใจรีบดำดิ่งลงไปทันที
