“ถ้าดิ้นขัดขืนล่ะก็ ข้าจะจับเจ้าโยนลงไป ให้ม้าเหยียบตาย ศพไม่สวย” แน่นอนว่าเยี่ยไป่หานพูดจริงทำจริง แม้ว่าจะรู้สึกเสียดายโฉมงามไม่น้อย แต่คนไร้ใจอย่างเขา มีหรือว่าจะหาใหม่ไม่ได้
เมื่อถูกข่มขู่อย่างนั้นเย่ฟางหรูจึงนั่งนิ่งเป็นก้อนหิน นางเป็นคนกลัวม้ามากและกลัวความเร็วอีกด้วย เยี่ยอ๋องเห็นคนถูกข่มขู่นั่งนิ่งก็แสยะยิ้มออกมาด้วยความพอใจ “ถ้าเจ้าทำตัวดี ข้าจะไม่ทำร้ายเจ้าอย่างแน่นอน” ลมหายใจร้อน ๆ รดรินข้างหูโดยที่นางก็ไม่ทันตั้งตัว แน่นอนว่าโฉมสะคราญทั้งกลัวและขยะแขยง
“ฮ่า ๆ” ยิ่งเย่ฟางหรูตัวสั่นมากเท่าไร เยี่ยอ๋องก็ยิ่งรู้สึกชอบใจ เดิมทีเขาจะฆ่าสตรีตระกูลเย่ทิ้งตามที่จ้าวฉีอิ่งต้องการก็ย่อมได้ แต่ทว่าแรกพบสบตากลับถูกตาต้องใจโฉมสะคราญผู้นี้อย่างมาก ดังนั้นจึงไม่คิดฆ่า และจะเก็บไว้ข้างกายอีกด้วย
ไม่นานเกินชั่วอึดใจ ม้าศึกทั้งสามสิบตัวก็พานายของพวกมันมาถึงที่ริมแม่น้ำเหลือง ซึ่งวันนี้โชคไม่ด
