“มาค่ะเดี๋ยวจะทำแผลให้” ร่างบางเดินกลับเข้ามาในห้องหลังจากที่เธอรับสายใครก็ไม่รู้ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ดูมีความสุขฉิบหาย ผมนั่งนิ่งปล่อยให้เธอทำแผลที่โดนหมากัด ไอ้แผลที่ได้มาเนี่ยก็เพราะไอ้โชคช่วยของหมูน้อยมันกำลังโดนรุมอยู่หน้าร้าน ด้วยความห่วงหมาเพราะกลัวเจ้าของจะเสียใจ ผมก็ไปอุ้มไอ้โชคช่วยขึ้น แล้วบังเอิญไอ้หมาที่กัดไอ้โชคช่วยมันวิ่งเข้ามางับแขนของผมในจังหวะนั้นพอดี แยกหมาเสร็จผมก็ให้ไอ้เต้พาไอ้โชคช่วยไปหาหมอ ส่วนผมก็ทำแผลแบบลวก ๆ แล้วรีบมาหาพ่อตามคำสั่งที่โดนโทรตาม แต่พอมาถึงบ้านพ่อก็บอกว่าไม่มีอะไรแล้ว ผมปวดแขนก็เลยยัดเยียดตัวเองให้เบลล์มาส่ง แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะเห็นใจผมจนมาดูแลเฝ้าไข้คนร้าย ๆ แบบผม ข้าวต้มกุ้งที่ไม่ได้กินมานานหลายปีรสชาติยังเหมือนเดิม เพราะฝีมือของคนเดิมที่เคยทำ
“จะอาบน้ำเลยไหมคะ” เสียงของเบลล์ดังผมจึงก้มมองดูเธอทำแผลให้ผมเสร็จเรียบร้อย ผมสับสนกับตัวเอง อยากอยู่ใกล้ ๆ แต่
