อีกด้าน “จะกลับทำไมไม่บอก” เสียงทุ้มของร่างสูงเดินตรงเข้าไปเอ่ยถามเจ้าของใบหน้าเรียวเล็กที่เดินออกมาจากห้องพักครูขึ้น เนลล์ที่ได้ยินแบบนั้นจึงยิ้มหวานตอบกลับ “ทำไมถามเสียงเข้มจังเลยล่ะ” “ก็เนลล์ไม่บอก พอร์ชจะได้ไปรับ” “มารับทำไม มีสอบไม่ใช่หรือไง” หญิงสาวร่างเล็กยิ้มเอ่ย ซึ่งคนที่ได้ยินก็ยังคงจ้องมองยังคนที่อยู่ตรงหน้านิ่ง “ไม่เอาน่า ทำไมมองหน้าเนลล์แบบนั้น เนลล์ไปกับโรงเรียนก็ต้องกลับมากับโรงเรียนสิ” “ไม่อยากให้ไปรับมากกว่า” “อะไรเนี่ย ตัวโตแต่ใจน้อยจัง” เรียวปากสีหวานยังคงเอ่ยออกมากับท่าทางของเพื่อนตัวสูงที่เห็น โดยเจ้าของใบหน้าหล่อก็นิ่งไม่พูดอะไร ทว่าสุดท้ายก็ยกยิ้มออกมา “กลับมาสักทีสินะ คิดถึงจะตายแล้ว” “…” ร่างเล็กที่ได้ยินก็ยิ้มบาง ๆ ออกมากับคำพูดของคนตรงหน้า แต่แล้ว…ดวงตากลมก็ต้องชะงักไป หลังจากที่มองยังร่างสูงแต่ปลายตากลับเห็นร่างสวยของใครอีกคนยืนมองมายังเธอกับพอร์ชเ