“อีกสองสัปดาห์ก็จะถึงวันเกิดฉันแล้วนะ” เวฬาบอกพักรบที่ตอนนี้กำลังอาบน้ำให้เจ้ามอคค่า สุนัขหนุ่มลูกครึ่งโกลเด้นพันทางที่อยู่ในชมรม
“แล้วไง” พักรบถาม
“ปลากรอบเป็นแฟนกับฉันนะ นะ ปลานะ” เวฬาเซ้าซี้
“ไม่ล่ะ” พักรบยิ้มในใจ บอกปฏิเสธไป
“ไม่อยากมีแฟนปัญญาอ่อน” พักรบพูดลอยๆ มือก็ถูสบู่ให้มอคค่าไปด้วย
“อืม งั้นเหรอ” เวฬาสลดลงสักพักก็เดินไปเปิดน้ำล้างฟองสบู่ให้มอคค่าช่วยพักรบเงียบๆ แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาเช็ดขนให้ ก่อนจะจูงไปที่ห้องใช้ไดร์เป่าขนให้แห้ง โดยมีเจ้าลาเต้แมวเหมียวที่อาบน้ำเสร็จแล้วเดินมาคลอเคลียแล้วเดินมานอนบนตักของเวฬา
“รบ อุ้มลาเต้เข้ากรงได้แล้ว จะค่ำแล้ว” เติ้ลบอกพักรบ ปรายตามองเวฬาที่ดูนิ่งไป
เขาได้ยินบทสนทนาเมื่อสักครู่ที่เวฬาโดนพักรบปฏิเสธ
พักรบเดินไปอุ้มลาเต้ออกจากตักของเวฬา ลาเต้หงุดหงิดแต่ก็ยอมให้พักรบอุ้มไปนอนที่กรง
“ติดเวเกินไปแล้วนะลาเต้” พักรบพูดกับแมวที่ตอนนี้ติดเวฬาหน
