“แล้วคุณพงศ์ชอบถ่ายรูปไหมคะ”
“ชอบครับ แต่ไม่ได้ถึงขนาดทำเป็นอาชีพเหมือนน้องชายผมหรอกครับ เขาชอบด้านนี้มากนอกจากช่วยที่บ้านดูแลธุรกิจแล้ว เขาก็รับงานด้านนี้ตลอด เปิดบริษัทเป็นของตัวเองด้วย”
“ที่บ้านคุณพงศ์ทำธุรกิจอะไรคะ”
“หลายอย่างครับ” เขาพูดให้ฟังอย่างเป็นกันเอง แต่เธอกลับไม่ได้รู้สึกว่าเขาอวดเลยสักนิดเดียว
พงศ์อินทร์ชวนบัวบุษบาอยู่คุยกันจนดึก เขากับเธอคุยกับถูกคอ และคุยกันได้เกือบทุกเรื่อง ทั้งสองต่างประทับใจซึ่งกันและกัน แต่เก็บซ่อนความรู้สึกดีๆ เอาไว้ลึกๆ ในใจเพราะยังไม่รู้จักกันดีพอสมควร หรือพูดง่ายๆ คือเพิ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมงนั่นเอง
“คุณบัวไม่กลัวผมเหรอครับนี่”
“กลัวคุณพงศ์ทำไมเหรอคะ” เธอถามอย่างแปลกใจ
“ผมเป็นคนแปลกหน้า ถึงจะเป็นแขกก็เถอะ” ถ้าที่นี่มีพนักงานที่ไว้ใจได้ไม่ได้มีแค่ชายหญิงชราอย่างลุงขันและป้าพิณ หรือมีพี่ชายของเธอ เขาก็ว่าไม่น่ากลัว แต่เธอไว้ใจเขาง่ายไปหรือเป
