“ของฟรี... ใครล่ะไม่ชอบ ถึงแม้ว่าจะดูไร้เสน่ห์แบบสุดๆ ก็ตาม”
คนฟังน้ำตาแทบทะลัก ถึงแม้จะมาหาเขาด้วยหน้าที่ที่บอกใครไม่ได้ แต่ก็ไม่เคยทำใจได้เลยกับคำพูดไร้หัวใจของไทโรน คาร์ตัน
“ถ้าพุดไร้เสน่ห์นัก ก็ปล่อยพุดกลับไปสิคะ มารั้งไว้ทำไม”
ไทโรนไวเกินมนุษย์เขาขยับเพียงครั้งเดียวก็สามารถก้าวเข้ามาประชิดตัวของหล่อนได้ พุดแก้วดิ้นรนแต่เขากอดรัดแน่นจนทรวงอกแทบหลอมรวมเข้ากับแผงอกกว้างของคนใจร้าย
“ถึงฉันไล่... เธอจะไปจริงๆ หรือพุดแก้ว...”
“คือพุด...”
“หน้าที่ที่เธอได้รับมอบหมายมายังไม่สำเร็จเลยไม่ใช่หรือ”
“คุณไทโรน คือว่า... พุด...”
สองมือดันแผงอกกว้างเต็มแรง แม้จะถูกหน้าที่บังคับแต่สัญชาตญาณแห่งความไร้เดียงสาก็ทำให้หล่อนตื่นกลัวอยู่ตลอดเวลา
“ปละ ปล่อยพุดเถอะค่ะ”
“พี่ชายสุดที่รักของเธอ ต้องการให้ฉันเข้าไปอยู่ในตัวของเธอ และต้องการให้ฉันลุ่มหลงน้องสาวนอกไส้ของมันอย่างเธอไม่ใช่หรือ ทำสิ... ไหนลอ
