ขวดยาเล็กๆ จำนวนสามขวดถูกสอดลงไปในช่องเล็กๆ ภายในกระเป๋าสะพาย พุดแก้วรีบหมุนตัวออกจากร้านกาแฟ เพื่อมุ่งหน้ากลับไปยังบ้านพักของไทโรน หล่อนต้องรีบกลับไปที่นั่น ก่อนที่ชายหนุ่มจะกลับมาถึง
“ขอบคุณค่ะ”
หญิงสาวเอ่ยขอบคุณพร้อมกับส่งเงินค่าโดยสารให้ และก้าวลงไปยืนที่พื้น ประตูรั้วถูกเปิดออกให้กับหล่อน
“เอ่อ พี่คะ คุณ... คุณไทโรนกลับมาหรือยังคะ”
ยามหนุ่มสองคนยิ้มให้กับหล่อน พลางพ่นคำตอบที่ทำให้หล่อนชาดิกไปทั้งตัวออกมา
“กลับมาได้สักพักแล้วครับ”
“กลับ... กลับมาแล้ว”
พุดแก้วเบิกตากว้าง หน้าตาซีดเผือด พลางรีบสาวเท้าวิ่งเข้าไปภายในบ้านหลังใหญ่ ภาวนาให้ไทโรนยังไม่ได้เรียกหาหล่อน หรือยังไม่รู้ว่าหล่อนหายตัวออกไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ทันเสียแล้ว
“กลับมาแล้วหรือ พุดแก้ว”
ทันทีที่เท้าของหล่อนเหยียบย่างเข้ามาในห้องรับแขก น้ำเสียงราวกับคมมีดก็เอ่ยต้อนรับทันที พุดแก้วเห็นบรรดาคนใช้จำนวนมากกำลังยืนก้มหน้า
