เงาร้างหัวใจบาป

7 ขย้ำเหยื่อ

ห้องนอนส่วนตัวที่อยู่ติดกับห้องทำงาน เขาใช้อาศัยนอนมาเป็นแรมปี แทบจะไม่ได้กลับขึ้นไปนอนที่ห้องหอ ข้าวของทุกอย่างก็ขนออกมาจนหมด ปฐวีเลือกที่จะจัดห้องนอนไว้ใกล้ห้องทำงานจะได้สะดวกเวลาทำงานดึก และเหตุผลบางอย่าง

หัวคิ้วขมวดมุ่น ห้องนี้พลอยขวัญไม่เคยมานอน แทบไม่เคยเหยียบย่างเข้ามา ส่วนใหญ่หากมีเรื่องต้องการพูดคุยก็จะรอเขาที่ห้องรับแขก แล้วเมื่อครู่ก็เพิ่งขึ้นไปส่งที่ห้อง ไม่คิดว่าภรรยาสาวจะตามมาถึงนี่

แต่เมื่อจมูกได้กลิ่นน้ำหอมจาง ๆ ใบหน้ากระตุกยิ้มตรงมุมปากอย่างเย้ยหยัน ก่อนจะหมดความสนใจ และเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวขึ้นพาดบ่า แล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ

“โธ่เว้ย!!”

เสียงสบถดังลั่นในห้องน้ำ ใบหน้าคมบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน พยายามข่มอารมณ์ความรู้สึกที่มันกำลังเล่นงานเขา ร่างกายส่วนล่างพองขยายตัวจนอึดอัด และไม่มีทีท่าว่าจะสงบหากไม่ได้รับการปลดปล่อย ตอนนี้รู้ตัวว่าโดนภรรยาสาวเล่นงานเข้าให้แล้ว

“ได้!! ในเมื่อเธออยากลองดี ฉันก็จะจัดให้” แม้ในใจจะรู้สึกรังเกียจ แต่อารมณ์ด้านมืดที่กำลังเล่นงานเขาก็ผลักดันให้ปฐวีคิดจะเอาคืนให้สาสม

เสียงกระชากเปิดประตูห้องน้ำ และตามมาด้วยเสียงกระแทกดังสนั่น ทำเอาร่างที่อยู่บนเตียงนอนถึงกับสะดุ้งโหยง และเสียงฝีเท้าที่ค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ มันข่มขวัญเธอให้หวาดกลัว ร่างกายสั่นเทา แผ่นหลังร้อนวูบวาบ มือกำผ้าห่มเอาไว้แน่น

“เธอทำแบบนี้ทำไม”

น้ำเสียงเดือดดาลตะคอกถามเสียงดัง หญิงสาวยิ่งตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ถ้าเปลี่ยนใจไม่ช่วยน้าสาวตอนนี้ยังทันไหม

“ไม่ตอบใช่มั้ย…ได้!...ในเมื่ออยากนอนกับฉันมาก จนกล้าใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ฉันก็จะสงเคราะห์ให้ แล้วอย่ามาหาว่าใจร้ายละกัน”

มือหนากระชากผ้าห่มเลิกขึ้น ก่อนจะเห็นร่างเล็กนอนอยู่บนที่นอน มือคว้าร่างนั้นดึงลากมาที่ริมเตียง อารมณ์โมโหเดือดดาลที่ถูกภรรยาสาววางยาทำให้ปฐวีขาดสติ อยากบีบคอให้ตายกับมือ

“ว๊ายยยย!!” เสียงกรีดร้องดังขึ้นด้วยความตื่นตกใจ

แสงไฟสลัวจากโคมไฟบนหัวเตียง ส่องกระทบใบหน้าหญิงสาวทำให้เห็นชัดเต็มตาว่าเป็นผู้ใด เมื่อไม่ใช่คนที่เขาคิดปฐวีก็ถึงกับชะงัก ดวงตาจ้องนิ่งอย่างไม่อยากเชื่อสายตา

“...ปิ่นรัก!!..เธอเข้ามานอนในฉันได้ยังไง”

สายตากวาดมองร่างหญิงสาวที่สวมใส่ชุดนอนบางเบาแทบจะปิดไม่มิด หน้าอกอวบอิ่มที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ เอวคอดกิ่ว และสะโพกผายทุกสัดส่วนแทบจะเปิดโชว์ให้เขาเห็น

เชี่ยแล้ว!!

ภาพที่เห็นตรงหน้ายิ่งกระตุ้นอารมณ์ เพิ่มความต้องการให้พุ่งทะยานขึ้นสูงจนเกินควบคุม มันบีบบังคับเขาจนใจสั่นเมื่อเห็นร่างเย้ายวนนั่งล่อตาล่อใจอยู่บนเตียง โดยเฉพาะลูกชายของเขามันตั้งท่าพร้อมจะออกมาเผชิญหน้ากับเหยื่อแสนหวาน

ปิ่นรัก เด็กสาวที่มักจะหลบเลี่ยงการเผชิญหน้ากับเขาทุกครั้ง แม้แต่วันนั้นที่ติดรถเขาออกไป เธอก็ยังทำท่าอึดอัดจนไม่สามารถทนนั่งรถคันเดียวกันได้ แล้วอะไรดลใจให้เธอกล้าขึ้นมานอนบนเตียงของเขา

“เอ่อ” ปิ่นรักอึกอัก คิดหาคำตอบไม่ออก

จะให้เธออธิบายเหตุผล และบอกกล่าวอย่างไรกับการเข้ามาเสนอตัวให้ผู้ชายถึงในห้องนอน จะบอกว่าพลอยขวัญสั่ง ก็คงฟังดูแปลกและไม่น่าเชื่อ

หญิงสาวค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นสบตาน้าเขย ดวงตาแดงก่ำราวกับเสือร้ายกำลังจ้องมองมาที่เธอ มันเหี้ยมกระหายและพร้อมจะล่าเหยื่อ เขาดูไม่เหมือนปกติ และสัญชาตญาณบางอย่างก็เตือนหญิงสาวว่าหากไม่อยากเสียใจ เธอต้องหนี...ต้องหนีไปเดี๋ยวนี้

ปฐวีพยายามควบคุมตัวเอง ถึงแม้ร่างกายจะปั่นป่วนทรมาน แต่เมื่อเห็นว่าคนที่นอนอยู่บนเตียงไม่ใช่ภรรยา เขาก็ตกใจไม่น้อยไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็นตรงหน้า คิดว่าเป็นพลอยขวัญวางยาเขาแล้ว คงจะตามเข้ามาเพื่อนอนกับเขา แต่ทำไมกลายเป็นหลานสาว คนที่เขาคาดไม่ถึง

เสียดายความรู้สึกที่มองว่าเธอไม่เหมือนน้าสาว ไม่เลย นี่เขาหวังมากไปหรือเปล่า คิดว่าเธอน่าจะดีกว่านี้ รอยยิ้มหยันยกขึ้นมุมปาก เขากำลังให้ราคากับเด็กคนนี้มากเกินไป พวกเธอมันก็พวกเดียวกัน สมรู้ร่วมคิดกล้าวางยาเขา

“เธอกับพลอยคิดจะทำอะไร” มือแกร่งยังกำแขนเธอแน่น สายคู่นั้นจ้องเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

“นะ...น้าวีปิ่นเจ็บ ปล่อยนะคะ” เธอร้องให้เขาปล่อย เมื่อปฐวีบีบแขนเธอแน่นราวกับจะบดขยี้ให้แหลกคามือ

“ไม่ต้องมาทำสำออย บอกมา!!”

“ปิ่น...เอ่อ...” ปิ่นรักไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเจอกับสถานการณ์แบบนี้ น้าเขยที่ดูเงียบขรึมว่าน่ากลัวและรับมือยากแล้ว แต่ตอนนี้น่ากลัวจนขนลุก

“เธอจะพูดเอง หรือต้องให้ฉันบังคับ”

“น้าพลอยให้ปิ่นเข้ามา...เอ่อ...นอนนี่”

“นอนนี่!!”

“อื้อ” ปิ่นรักพยักหน้ารัวอย่างไม่รู้จะตอบอะไร

“เธอใจกล้ากว่าที่ฉันคิดนะปิ่นรัก” น้าสาวเป็นคนวางยา และส่งหลานสาวเข้ามานอนกับเขา ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพลอยขวัญเริ่มลงมือแล้ว ส่วนคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเขาก็คงสมรู้ร่วมคิดกันอย่างไม่ต้องสงสัย

หญิงสาวได้แต่ก้มหน้าหลบตา ในใจภาวนาขอให้เขาไล่ตะเพิดเธอออกจากห้อง บอกเลยจะไม่โกรธสักนิด แต่จะรู้สึกดีกับเขาขึ้นอีกร้อยเท่าพันเท่า

“หึ...สารเลวทั้งน้าทั้งหลาน คิดว่าวางยาฉันแล้วจะสมหวังเหรอ เธอยังรู้จักฉันน้อยไป”

“วะ...วางยา...อะไร?” ปิ่นรักอุทานออกมาด้วยความงงงวย ใครวางยาใคร

“ไม่ต้องมาหลอกทำตัวใสซื่อ พวกเธอมันก็ชั่วไม่ต่างกัน ในเมื่ออยากมีผัวคนเดียวกับน้าเธอ ฉันก็ไม่รังเกียจที่จะได้ทั้งน้าทั้งหลาน ดีเหมือนกันไม่ต้องเสียตังค์ซื้อกินเหมือนอีตัว มีคนมาเสนอแบให้ถึงที่ฟรี ๆ ถ้าไม่เอาก็โง่แล้ว”

“น้าวี!!” ปิ่นรักจ้องหน้าเขาด้วยความตกตะลึง

ร่างกายมันกำลังประท้วงว่าจะไม่ทนอีกแล้ว อารมณ์ดำมืดกำลังบีบบังคับให้เขาลงมือจัดการเหยื่อโดยไม่ต้องสนใจเหตุผลอะไรทั้งสิ้น ไม่ต้องสนใจแล้วว่าพวกเธอต้องการอะไร เพราะตอนนี้สิ่งที่เขาต้องการคือ เธอต้องเป็นคนปลดปล่อยความทรมานนี้ให้เขา

ปฐวีก้มลงปิดปากหญิงสาวด้วยปากเขา ริมฝีปากหนาขบเม้มเรียวปากเล็กบังคับให้เธอเผยอปากออก ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากหวาน ตวัดลิ้นพัวพันกับลิ้นเล็กด้วยความช่ำชอง ปิ่นรักได้แต่นิ่งอึ้งด้วยความตื่นตะลึง ร่างกายชาวาบราวกับมีกระแสไฟอ่อน ๆ วิ่งวนไปทั่วร่างอย่างที่เธอไม่เคยสัมผัสมาก่อน