ครั้งเเรก

754 คำ
“หยุดไม่ได้แล้ว” ก็ไม่คิดจะหยุดอยู่แล้ว.. ชายหนุ่มไม่ได้สนใจคำพูดและเสียงสะอื้นไห้ของอีกฝ่าย เอวสอบออกแรงดันเข้าไปได้เพียงนิดก็รู้สึกถึงความคับแน่นที่แทบจะยัดไม่เข้า ทั้งที่เธอเปียกแฉะและพร้อมมากขนาดนี้แล้วแท้ๆ ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ นรินกัดริมฝีปากล่างแน่นเมื่อส่วนหัวค่อยๆ ชำแรกเข้าไปในกาย ..เจ็บอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด “อื้ออ จะเจ็บ” “ครั้งแรกเหรอไง” เขาพูดเสียงแหบพร่าข้างใบหูขาวเล็ก ถึงอีกฝ่ายไม่พูดอะไรออกมาแต่เขาก็ตะหนักรู้ได้เองว่าเธอยังซิงอยู่ เอวสอบดันท่อนเอ็นใหญ่เข้าไปในร่องสวาทให้ลึกขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าหล่อเหลาเหยเกด้วยความเจ็บเมื่อถูกร่องสวาทบีบรัดตรงส่วนปลายแน่นจนแทบขยับไม่ได้ ร่างสูงชะงักไปเล็กน้อย “เอาออกไป อื้อ” ริมฝีปากเล็กเอ่ยออกมาอย่างสุดกลั้น “เจ็บก็ต้องทน” อารมณ์และความต้องการตอนนี้มันอยู่เหนือสามัญสำนึกทั้งหมด เอวสอบกระแทกแรงๆ อีกครั้งก่อนดันมันเข้าไปลึกสุดลำเอ็น ข้างในแน่นเสียจนเขาขยับไม่ได้ ริมฝีปากหนาสูดลมหายใจเข้าแรงๆ เมื่อความปวดหนึบเล่นงานน้องชายตนเองอยู่ “อ๊ะ!!.” “ซี๊ดดด โคตรแน่น” ชายหนุ่มซี้ดปากเบาๆ ขยับท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกเป็นจังหวะก่อนเพิ่มแรงกระแทกขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นออกมา เขาโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ทรวงอกนุ่ม ริมฝีปากหนาตะโบมดูดดึงยอดอกทั้งสองข้างอย่างตะกละตะกลาม ตั่บๆ ตั่บๆ ตั่บๆ “จะเจ็บ ฮืออ.. เอามันออกไป ได้โปรดเถอะ ยะอย่าทำอย่างนี้” นรินพูดเสียงสั่น หน้าตาเหยเกแสดงความเจ็บปวดออกมาขณที่หยาดน้ำตาร่วงเผาะอาบพวงแก้มทั้งสองข้าง ชายหนุ่มละริมฝีปากจากซอกคอขาวขึ้นมาที่ใบหูเล็ก ขบเม้มมันเล่นเบาๆ “อย่าเกร็ง มันจะทำให้เจ็บน้อยลง” น้ำเสียงต่ำพร่าเอ่ยบอก ลมหายใจหอบกระเส่าด้วยความเสียว เขารู้สึกพอใจกับความคับแน่นของเธอ เอวสอบเร่งจังหวะของสะโพกกระแทกกระทั้นแรงขึ้นเรื่อยๆ นรินสะอื้นไห้ออกมาเบาๆ ไม่ได้สนใจคำพูดของอีกฝ่ายเลยสักนิด ของเขามันใหญ่เกินไปจะทำยังไงมันก็เจ็บอยู่ดีนั่นแหละ “อาา…ใกล้จะแตกแล้ว” นรินกัดริมฝีปากล่างแน่น ยิ่งถูกกระแทกกระทั้นแรงเข้าๆ แข้งขาทก็เริ่มอ่อนแรงจนแทบทรงตัวไว้อยู่ “อือ.. ยะ..ยืนไม่ไหวแล้ว” ร่างบางสั่นคลอนไปมาตามแรงกระแทกกระทั้นเข้าออกของคนตัวสูง มือแข็งตรึงเอวคอดไว้มั่น “อ๊าา..” เขาร้องครางออกมาเสียงดังพร้อมๆ กับท่อนเอ็นใหญ่ที่กระตุกถี่ๆ ฉีดพ่นน้ำกามเข้าไปในร่องสวาทจนหมดทุกหยาดหยด ลมหายใจหอบหนักอย่างดังข้างหูเธอ พอท่อนเอ็นใหญ่หลุดออกจากช่องทางคับแคบ น้ำสีขาวขุ่นผสมเลือดก็ไหลหยดย้อยลงมาตามหน้าขาของเธอ นรินทรุดฮวบลงกับพื้นแต่ยังดีที่ชายหนุ่มคว้าตัวเธอไว้ทัน เรียวขาสั่นพั่บๆ จนแทบยืนทรงตัวไม่อยู่ “ยืนไหวไหม” ยิ่งได้ยินคำพูดของอีกฝ่ายก็ยิ่งรู้สึกโมโหจนเลือดขึ้นหน้า ทั้งอายทั้งโกรธ ฝ่ามือทั้งสองข้างบีบเข้ากันจนรู้สึกเจ็บก่อนจะเงื้อมฝ่ามือขึ้นตบคนเลวตรงหน้าไปเต็มๆ แรง ใบหน้าหล่อสะบัดไปตามแรงตบจากฝ่ามือเล็ก ถึงไม่แรงมากมายอะไรแต่ก็ทำให้รู้สึกเจ็บๆ คันๆ ดวงตาคมเป็นประกายแข็งกร้าวขึ้นด้วยความกรุ่นโกรธไม่พอใจ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าทำกับเขาแบบนี้มาก่อน ยัยบ้านี่เป็นคนแรก “ไอ้สารเลว!!” “สารเลวงั้นเหรอ หึ ฉันเลวได้ยิ่งกว่านี้อีก อยากลองอีกไหมล่ะ” เขาแสยะยิ้มหยันขณะโน้มตัวเข้าไปหาคนตรงหน้า ดวงตาคมเข้มเป็น ประกายวาววับขณะกวาดสายตามองยอดอกที่บวมแดงของเธอ “ไอ้บ้า!! ถอยไปนะ” นรินรีบเบือนหน้าหนี มือทั้งสองรวบเสื้อเข้าหากันแน่น ร่างสูงยังเบียดกายเข้าหา วางฝ่ามือบนบั้นท้ายกลมกลึงพร้อมทั้งออกแรงบีบขยำอย่างรุนแรง “อย่า!” นรินสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ไม่อยากหาเรื่องเจ็บตัวแบบที่ผ่านมาอีก “กลัว? เมื่อกี้ยังทำปากเก่งอยู่เลย โดนอีกสักรอบสองรอบ บางที..เธออาจจะชอบมันขึ้นมาก็ได้”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม