“ไข้ลดแล้วแต่ตัวก็ยังร้อนอยู่นะ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยบอก
“ดีขึ้นเยอะแล้ว คุณอนุญาตให้ฉันกลับเถอะนะคะ เพื่อนที่พักอยู่ด้วยกันคงเป็นห่วงมากที่ไม่เห็นฉันกลับไปที่ห้องสักที บางทีตอนนี้คงกำลังตามหาฉันอยู่ก็ได้”
‘คุณ’
ไมค์อมยิ้มนึกขำกับคำสรรพนามใหม่ที่อีกฝ่ายใช้เรียกเขา
“โอเค เธอจะกลับเลยก็ได้ แต่..”
“…” ทำไมต้องมีแต่.. คิ้วเรียวเลิกขึ้นเป็นเชิงถาม
“แต่ต้องหลังจากทำให้ฉันพอใจแล้วนะ”
นรินหุบยิ้มแทบไม่ทันเมื่อได้ยินประโยคถัดมา ยังไม่ทันเอ่ยถามออกมาใบหน้าของเขาก็โน้มเข้ามาประชิดอย่างรวดเร็วโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ฝ่ามือแข็งจับตรึงท้ายทอยเล็กไว้แน่นก่อนจะกดริมฝีปากของตนเองลงมาบนเรียวปากของเธอ
“ไอ้เลว อื้ออ..”
ริมฝีปากที่เผยอออกจากกันเปิดโอกาสให้ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเล็กอย่างรวดเร็ว ตวัดดุนดันลิ้นเล็กพัลวันจนอีกฝ่ายเริ่มหายใจไม่ทัน รสจูบเร่าร้อนทำนรินขนลุกเกรียว ตัวชาวาบ สติไม่อยู่กับ
