กว่าจะรู้ว่ารักเธอ

ยิ้ม

รายชื่อที่ประกาศออกมาอย่างเป็นทางการ จากทางมหาวิทยาลัย ทำให้ ครอบครัวเล็กๆ มีความสุขกันทั่วหน้า ผู้เป็นพ่อ ที่ได้หน้าได้ตา จากการเรียนของลูก ประกาศจัดงานเลี้ยงฉลอง ที่บ้านทันที

ผู้เป็นแม่ ที่ดีใจที่สุด ที่ลูกจะออกไปอยู่หอพัก และ ตัวเอง จะกลับมาเป็นสาวโสด อีกครั้ง แต่ คนที่ยิ้มกว้างที่สุด ก็คงไม่พ้น บุษกรที่ร้องไห้ออกมา หลังจากทราบผล อย่างเป็นทางการแล้ว

" พ่อ ยังไม่เลิกงานหรอ "

ลูกชายที่กลับจากโรงเรียน เดินมาหาพ่อ ที่ทำงาน ผู้เป็นพ่อ ส่ายหน้า แล้วยกไฟวิบวับ ขึ้นมาพาดบ่า

" วันนี้มีงานที่บ้านนาย คุณหนูสอบติด พยาบาล นายกับคุณนาย เค้าเลยจัดงานเลี้ยง "

ข่าวดีของเธอ ทำให้เค้ายิ้มกว้าง แม้ว่าจะไม่ได้เจอกันมา สักพักแล้ว แต่เค้าก็ยังมองมาที่บ้านเธอเสมอ มหาวิทยาลัยชื่อดังที่อยู่จังหวัดใกล้เคียงนี่ใช่ไหม ที่เธอสอบติด จังหวัดที่อยู่ เป็นจังหวัดเล็กๆ ที่มีสถานศึกษาไม่มากนัก แต่จังหวัดข้างเคียง มีมหาวิทยาลัย มีสถาบัน อาชีวะศึกษา หลายแห่ง ที่เป็น สถาบันการศึกษาขนาดใหญ่ ที่รับนักศึกษาจำนวนมาก ทุกปี

" ผมไปช่วยพ่อด้วยดีไหม " ลูกชายเสนอตัว สะพายกระเป๋าของตัวเองเอาไว้ แล้วคว้าสายไฟ จากบ่าของพ่อ มาถือ เอาไว้เอง

โต๊ะจีนนับสิบโต๊ะจัดแต่งแต่งด้วยผ้าสีขาว ผูกโบว์สีทอง อยู่ที่ลานหน้าบ้าน วงดนตรีและ เวที กำลังจัดงานอย่างเร่งด่วน คนงานจากที่ทำงาน มาช่วยงานตั้งแต่เที่ยง ก่อนจะแยกย้ายกันไป อาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้า เพื่อจะมาร่วมงานเลี้ยงวันนี้

" ใส่ชุดนี้ แม่เตรียมให้แล้ว "

เดรสสีชมพูหวาน ตัวยาว ที่คุณแม่เตรียมไว้ให้พร้อมกับสร้อยคอเส้นเล็ก ที่มีจี้รูปดอกไม้ แขวนเอาไว้ที่หน้าตู้เสื้อผ้า รองเท้าส้นสูงสีขาว ทำให้เธอเบ้ปาก ด้วยความไม่สบายใจ

" ใส่ส้นสูง เวลายืนบนเวที จะได้เด่น ใส่รองเท้าไม่มีส้น ไม่สวย "

ผู้เป็นแม่ ยื่นคำขาด แล้วกลับห้องตัวเองไป คนที่อึดอัด แทบจะหายใจไม่ออก มองไปที่ข้างล่าง แล้วก็เห็น ใครบางคน เดินวนไปวนมา อยู่ที่ต้นไม้ใหญ่

ชุดนักเรียน ที่สวมอยู่ทำให้เค้าแตกต่าง มือที่ถือ สายไฟเอาไว้ นำมาพันกิ่งไม้ โดยรอบ ต้นไม้ใหญ่ แล้วเปิดให้ไฟ วิบวับ เพิ่มความสวยงาม

แม้จะไม่เจอกันมานานแล้ว แต่เธอก็ยังแอบนึกถึงเค้าเสมอ

นักดนตรีเริ่มทดสอบเครื่องดนตรีแล้ว งานเลี้ยงกำลังจะเรื่มต้นขึ้นอีกไม่กี่นาที ลูกน้องที่ทยอยกันมางาน นั่งที่เก้าอี้ กันบ้างแล้ว

" ลุงนวย ไปอาบน้ำหล่อๆมานั่งกิน "

หัวหน้าช่าง บอกกับนักการภารโรง ที่กำลังเก็บขยะ อยู่ข้างโต๊ะ

" ไม่ละครับ หัวหน้า ผมกินในครัวดีกว่า "

" ท่านเลี้ยงทุกคน ลุงกับเจ้านน ไปอาบน้ำแต่งตัวหล่อๆมานั่งด้วยกันนะ "

หัวหน้าช่างบอกกับนักการด้วยความเป็นกันเอง มองสองพ่อลูก ที่ช่วยงานกัน แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ วาสนาของตานวย มีลูกดี บางบ้านพ่อแม่ ก็ไม่ได้ปล่อยให้ลำบาก แต่กลับทำตัวไม่ดี แต่ลูกตานวย เป็นเด็กดี มีน้ำใจ จนได้รับทุนจากท่าน ไปเรียนที่อาชีวะ ปีหน้า

นายอำเภอควงภรรยา และ ลูกสาวออกมาจากบ้าน พร้อมกับเสียงปรบมือ ของลูกน้องที่นั่งกันอยู่ นับได้เกือบครึ่งร้อย พิธีกร ในงาน กล่าวเชิญท่านขึ้นมาเปิดงาน แสดงความยินดีที่ลูกสาวสอบติด คณะพยาบาล ของมหาวิทยาลัยชื่อดัง ตั้งแต่ การสอบรอบแรก

" ผมมีครอบครัว หลังบ้านที่ดี ทำให้ผมทำงานรับใช้พี่น้องประชาชน ได้อย่างเต็มที่ ภรรยาผมดูแลลูกสาว อย่างไร้ที่ติ ดังนั้น น้องบุษของผม จึงประสบผลสำเร็จในชั้นแรก ไปแล้ว ผมขอถือ โอกาสนี้ เลี้ยงฉลองให้กับลูกสาวของผม "

เสียงปรบมือ ดังลั่น พร้อมกับที่พ่อกับแม่ หอมลูกสาว ที่แก้ม คนละข้าง ทีมงานช่างภาพที่จ้างมา ถ่ายรูปเก็บความประทับใจเอาไว้ ครอบครัวตัวอย่าง ที่ใครต่อใคร ต่างชื่นชม

" คุณแม่คะ บุษขอตัวนะคะ "

ลูกสาวบอกกับแม่ หลังจากลงมาจากเวที เธอก็ถูกลากมานั่งข้างแม่ อีกฝั่งเป็นคุณพ่อ รายล้อมไปด้วยลูกน้องของพ่อทั้งนั้น งานเลี้ยงฉลองวันนี้ คืองานประกาศความสำเร็จของพ่อ ว่าเลี้ยงลูกดี ได้ดั่งใจ

" รีบไปรีบมา "

คุณแม่บอกเสียงดุ มองลูกสาวด้วยความไม่พอใจ ที่ไม่ยอมพูดยอมจา กับใคร นั่งเงียบกริบ ข้าวปลาก็ไม่แตะ อาหารโต๊ะจีน ที่เลือกมา ราคาไม่น้อย ทำให้แม่ยิ่งหงุดหงิด ผิดกับพ่อ ที่ดื่มอย่างสนุก พูดคุยกับลูกน้อง อย่างเป็นกันเอง ไม่สนใจที่จะหันมาคุยกับภรรยา สักคำ

ร่างบอบบางเดินเข้ามาที่ในครัว เปิดตู้เย็นหยิบน้ำมาดื่ม แล้วนั่งลงถอดรองเท้าส้นสูงออก ก่อนจะเห็นว่า ส้นเท้า มีรอยถลอก จนเป็นแผล รองเท้าส้นสูงที่ไม่เคยใส่มาก่อน ทำให้กัดจนเป็นแผลยับเยิน ก่อนจะรีบสวมกลับไป เมื่อได้ยินเสียง ใครเดินมา

ใบหน้าคมเข้มที่ตั้งใจจะเดินหลบมานั่งเงียบๆคนเดียว ตกใจกับคนที่นั่งอยู่ในครัว ที่มีแก้วน้ำดื่มวางตรงหน้า

" หนูบุษ "

คำเรียกขาน ทำให้เธอค้อนใส่เค้า เธอชื่อ บุษกร ไม่ใช่หนูบุษ ของเค้า ถ้าใครมาได้ยิน คงไม่ดี อีกอย่าง แฟนเค้า คงจะไม่ชอบใจ ที่เค้าเรียกผู้หญิงคนอื่น แบบสนิทสนม

" โกรธพี่หรอ ไม่เจอหน้ากันตั้งนาน " เค้ายืนขวางประตูมองเธออยู่

" เปล่า "

เธอตอบเค้าแล้วถอดรองเท้าออก ลุกขึ้นยืน เดินไปที่ตู้เย็น ตั้งใจจะไปหาอะไรกิน สายตาคมดุ ที่มองเธอ ตั้งแต่เธอลุกขึ้น ก็เห็นว่า ที่เท้า มีแผล ทั้งสองข้าง

ตู้ยาที่แขวนอยู่ในครัว ถูกเลื่อนเปิดออก พร้อมกับหยิบพลาสเตอร์ปิดแผลออกมา

คนที่กำลังหยิบขนมปังในตู้เย็น ขยับตัวลุกขึ้น ก็ชนกับคนข้างหลัง ที่มายืนอยู่ด้านหลังพอดี

" อุ้ย " กลิ่นน้ำหอมจากตัวของเธอ ทำให้เค้าใจเต้นแรง มือหนาจับตู้เย็นเอาไว้ แล้วเธอก็อยู่ในอ้อมแขน ของเค้า

" หนีไป จะเอาอะไร " เธอหันมามองหน้าเค้า แล้วมองมือที่เค้า กักตัวเธอเอาไว้

" พี่อยากเจอหนูบุษ " เค้าบอกกับเธอเสียงเบา มองใบหน้าสวยหวาน ที่แต่งเติมเครื่องสำอางค์สวยกว่าทุกวัน

" อยากเจอทำไมคะ มีอะไรที่ต้องคุยกันอีก "

เธอย้อนถามเค้าเลี่ยงที่จะออกจากบ้านในวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แวะซื้อของส่วนตัวที่ร้านสะดวกซื้อในปั้มน้ำมัน จะได้ไม่ต้องบังเอิญเจอเค้ากับแฟนเค้าอีก ตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมา

" พี่คิดถึงหนูบุษ รู้ไหม "

แม้จะรู้ว่ามันยากที่จะเข้าใกล้เธอ แต่เค้าก็หักห้ามใจตัวเองไม่ได้ บุษกร คือ ผู้หญิงที่ทำให้เค้าไม่เป็นตัวของตัวเอง

" หลีกไป " เธอบอกกับเค้าเสียงดุ

" เท้าเจ็บ พี่แปะพลาสเตอร์ให้นะ "

คนตัวสูงกว่าเกือบสิบเซนติเมตร เดินถอยหลังออกมาสองก้าว แล้วคว้าข้อมือเธอ มานั่งที่เก้าอี้ ส่วนตัวเอง ทรุดตัวนั่งลงกับพื้น แล้วเอาเท้าของเธอ วางบนขาตัวเอง

" อุ้ย ทำแบบนี้ไม่ได้ค่ะ พี่นน "

ด้วยความตกใจ ทำให้เธอบอกกับเค้าแบบนี้

ชายหนุ่มที่ถูกเรียกชื่อ ยิ้มกว้าง ดวงตาเป็นประกาย

" ได้สิครับ พี่ทำให้ " เค้าแกะพลาสเตอร์ออกจากห่อ แล้วแปะทาบไปที่เท้าของเธอ ก่อนจะแปะให้อีกข้าง อย่างนุ่มนวล

" ใจดีกับทุกคนไหม " เธอถามเค้า เมื่อเค้าทำให้เธอแล้วทั้งสองข้าง

" ใจดี แต่ไม่ใช่กับทุกคน ถ้าเป็นคนอื่น พี่ก็แค่ยื่นพลาดเตอร์ให้ แต่คงไม่แปะให้แบบนี้ "

เค้าตอบแล้วมองหน้าเธอ

" ถามเหมือนหึง "

" เปล่าค่ะ ไม่ได้หึง แค่ถาม "