ตอนที่ 11
1085 คำ
บทที่ 3
เวลารัก...อันแสนสั้น
เมลิดาเม้มริมฝีปากไว้แน่นอีกครั้งเมื่อเขาเริ่มขยับสะโพก แม้อยากเป็นอิสระหากก็ไม่ง่ายเลยที่จะปฏิเสธความปรารถนาอีกด้านหนึ่งของความรู้สึก ร่างกายล่ำสันของเขามีอำนาจอยู่เหนือร่างบอบบางที่คอยรองรับการกระแทกกระทั้นในทุกจังหวะแห่งการครอบครอง กลิ่นกายและความหวานหอมที่เขาปรนเปรอทำให้เธอต้องยอมจำนนต่ออำนาจที่สำแดงออกมาจากเสน่ห์อันเหลือล้นนั่น
ในความเจ็บปวดก็ยังมีร่องรอยของความสุขแม้เพียงเจือจางทว่าก็สวยงามยิ่ง ชายหนุ่มยังผ่อนกำลังไม่รีบร้อนดังคราแรกตั้งแต่รับรู้ว่าดอกไม้กลีบงามไม่เคยได้แผ้วพานจากราคีใด ความหวงแหนผุดขึ้นมาแทนที่เจตนาแรงร้ายที่กำลังแผ่ขยายออกมาแม้เพียงเศษเสี้ยวของความชิงชังหากก็ช่วยฉุดรั้งหัวใจดวงนั้นมิให้กระทำอันตรายใด ๆ ต่อผู้ที่อยู่ในอ้อมแขนยามเธออ่อนแออยู่ภายใต้ร่างสูงใหญ่ของเขาเช่นนี้
เมลิดาเขยื้อนตัวให้อยู่ในท่าที่คิดว่าเจ็บปวดน้อยที่สุด หากแต่ขยับคราใดร่างกายก็เหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงในคราวนั้น ในขณะที่ชายหนุ่มเริ่มฉุดดึงความพยายามของตัวเองไว้ไม่ได้อีกต่อไป มือเรียวบางที่เพียรผลักไสกลับดึงเขาไว้มิให้ออกห่าง แขนเรียวโอบแผ่นหลังกว้างและขาทั้งสองกดรัดอยู่บนสะโพกของเขาที่เธอยิ่งพาตัวเองเข้าหาความแข็งแกร่งนั้นมากเท่าใดเจ้าของร่างสูงใหญ่ก็รู้สึกถึงความคับแน่นที่รัดรึงเขาไว้มากเท่านั้น
ชายหนุ่มรู้ตัวว่าอีกไม่นานประกายแห่งฝันกำลังเจิดจ้ามากขึ้นทุกขณะด้วยมิอาจหยุดตัวเองลงได้กลางทางหากก็ไม่ลืมปลอบขวัญเจ้าของเรือนร่างที่เขาถือสิทธิ์ความเป็นเจ้าของครอบครองด้วยการส่งปลายลิ้นเข้าไปในริมฝีปากบางที่ส่งเสียงครวญครางแผ่วเบาทุกครั้งที่เขาเคลื่อนกายเข้าหา
แม้ใบหน้าของหญิงสาวแสดงความเจ็บปวดทุกครั้งที่ความกำยำของเขาล่วงผ่านหากแต่ในส่วนลึกความสุขสมกลับแทรกตัวขึ้นมาล้นท่วมความกลัวเกรงใด ๆ ต่อการรุกล้ำที่ทำให้เธอแทบขาดใจ ร่างบางถูกกอดรัดจนแน่นเมื่อการบีบเกร็งของเขาพุ่งถึงขีดสุด
ชายหนุ่มถอนใจหนักเมื่อประจักษ์แห่งรักไหลบ่าผ่านกลีบดอกไม้แสนงามซึ่งค่อยคลายรอยช้ำเมื่อได้รับความฉ่ำชื่น เมลิดานอนหงายลงบนเบาะโดยมีร่างหนาแนบชิดตามลงไปไม่ยอมห่าง หญิงสาวปรือตามองฝ่าความมืดแลเห็นแต่หยาดฝนหล่นหายไปกับท้องคลื่นและเงาหินดำทะมึนของผาหินปูนที่ยืนหยัดท่ามกลางน้ำและลมอยู่ราวชั่วกัปชั่วกาล
“คุณภูมิเชื่อในรักแรกพบหรือเปล่าคะ?”
เมลิดากระซิบถามด้วยน้ำเสียงเจือความหอบเหนื่อยที่แม้ต้องก้าวผ่านความเจ็บปวดทว่าความสุขก็มากมายปานกัน
“ชาวญี่ปุ่นมีความเชื่อว่าหญิงชายที่เกิดมาคู่กันต่างมีด้ายแดงผูกข้อมือมาแต่เกิด เมื่อก่อนเมย์ไม่เชื่อนะคะ จนได้มาพบคุณภูมิ”
“เราต่างมีด้ายแดงผูกที่ข้อมือกันอย่างนั้นหรือครับ ถ้าเป็นจริงก็อัศจรรย์มาก”
ภูมิผงกศีรษะขึ้นมอง ในแววตาทั้งคู่ยังสะท้อนความปรารถนาที่เหมือนยังไม่สิ้นสุด ท่ามกลางแสงจากตะเกียงเขามองเห็นใบหน้านวลเนียนภายในกรอบผมเคลียอยู่บนไหล่และใบหน้า เส้นผมอ่อนนุ่มสยายบนเบาะ เขามองความงามที่ยังดูเชิญชวนจากลำคอเรื่อยลงมาจนถึงความอวบอิ่มกลมกลึงที่สาปเสื้อทั้งสองข้างปิดมันไว้ไม่มิด
ชายหนุ่มก้มลงจูบซับรอยเหงื่อบนร่องอกของหญิงสาวและใช้มือหนาลูบไล้ไปมาอย่างถนอมขณะในส่วนลึกยังนึกใคร่ครวญว่าวิถีแห่งอิสตรีที่แสนอ่อนโยนนั้นฉุดคร่าความเป็นบุรุษเพศอันแข็งแกร่งให้จมลงสู่ห้วงแห่งความอ่อนแอเช่นนี้เอง ครู่หนึ่งเขาจึงรู้สึกได้ถึงบรรยากาศรอบ ๆ ที่คลายความชื้นลงเพราะฝนเริ่มขาดเม็ด
เสียงเปาะแปะบนหลังคาบอกให้รู้ว่าท้องฟ้าในราตรีกำลังเปิดรับแสงจันทร์อ่อนจางหลังถูกห่มคลุมด้วยม่านเมฆทะมึนยาวนานหลายชั่วโมง ทุกอย่างกำลังจะสิ้นสุด.....ชายหนุ่มได้แต่คิดแม้ยังสับสนกับความรู้สึกของตัวเองซึ่งอยากเหนี่ยวรั้งเขาและเธอไว้เช่นนี้ในนาทีที่ความสุขสมกำลังจะกลายเป็นสายลมพัดผ่าน
“ไม่น่าเชื่อนะครับว่าคุณเมย์จะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรักมากถึงเพียงนี้”
“ทำไมล่ะคะ?......ผู้หญิงทุกคนก็ฝันถึงคนที่ตัวเองรักด้วยกันทั้งนั้น”
“เพราะคุณเมย์ยังมีความฝันเรื่องของรักแรกพบ มันน่าจะเป็นความคิดของเด็กสาวแรกรุ่นที่ยังไม่ประสีประสาและยังไม่เข้าใจโลกที่แท้จริงของผู้ชายในฝัน”
“ผู้หญิงละเอียดอ่อนเสมอในเรื่องความรัก”
“ถ้าผู้หญิงรู้ว่าโลกที่แท้จริงของผู้ชายในฝันเป็นสิ่งหลอกลวงเธอจะตั้งรับกับมันได้ยังไง เพราะมันเป็นเรื่องฉาบฉวยที่อยู่บนความละเอียดอ่อน”
“ไม่มีผู้หญิงคนไหนแบกรับมันได้หรอกค่ะ ถ้าคนที่เรารักหลอกลวงเราก็ต้องพบกับความเสียใจอยู่ดี แม้แต่เมย์เองเพราะเมย์ได้มอบทุกสิ่งทุกอย่างให้คนที่เมย์รักหมดแล้ว”
“แม้แต่ชีวิตของคุณหรือเมลิดา?”
ชายหนุ่มรู้สึกเหมือนมีแรงกระชากดึงความรู้สึกให้ดิ่งลึกลงทันที่ที่เห็นหยาดน้ำในดวงตากลมโตผ่านแสงนวลจากตะเกียงดวงเล็ก
“เมย์อาจไม่ใช่ผู้หญิงที่โชคดีนักเพราะไม่มีโอกาสเป็นเจ้าสาวในงานแต่งที่ผู้หญิงหลายคนก็คงฝันถึง แต่เมย์โชคดีที่ได้มาพบคนที่เมย์คิดว่าเชื่อใจและมอบชีวิตให้เขาได้ อาจจะฟังดูเป็นเรื่องตลกนะคะ เพราะเมย์เพิ่งพบคุณภูมิเพียงไม่นาน แต่มีอะไรบางอย่างบอกเมย์ให้เชื่อใจคุณ คงไม่ผิดถ้าจะบอกว่าเมย์ทำตามเสียงหัวใจตัวเอง”
- ผู้เขียน
