จอมใจเหนือสมุทร

บทที่ 5 หวนคืนอีกครั้ง

“ต่อไปนี้จะเป็นการประมูลพรหมจรรย์ของสาวน้อยอายุยี่สิบปี”

เสียงพิธีกรบนเวทีประมูลเรียกสติของเหนือสมุทรอีกครั้ง ก่อนที่ดวงตาจะเบิกกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวที่เขาพร่ำเพ้อหาทุกคืนวันถูกมัดมือเอาไว้กับลูกกรงและขังอยู่ในกรงนกสีขาวขนาดใหญ่

นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ เมื่อครู่เขาจำได้ว่ายังอยู่ในห้องของตัวเอง ทำไมอยู่ ๆ ถึงมาโผล่ที่นี่ได้ อีกทั้งจอมใจที่เขาโหยหาก็ยังอยู่บนเวทีแสนอัปยศนั่น

สีหน้าของชายหนุ่มเคร่งเครียดขึ้นพลางครุ่นคิดเรื่องแปลกประหลาดตรงหน้า เขาคิดว่าตัวเองกำลังอยู่ในภาพหลอนแน่ ไม่มีทางที่คนตายจะปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาแบบนี้ อีกทั้งสายตานั่นก็ยังจ้องมองมาที่เขา ราวกับรู้จักกัน

“สาวน้อยคนนี้ชื่อว่าจอมใจ เธอเป็นนักศึกษาสาวบ้านจนที่ต้องการทุนการศึกษา ดูใบหน้าของเธอสิครับ สวยใช่ไหมล่ะ เหมือนกับดาราวัยรุ่นไร้เดียงสา” พิธีกรเดินมาตรงหน้ากรงแล้วดึงผ้าคลุมของหญิงสาวออก เผยให้เห็นเรือนร่างเปลือยเปล่าท่ามกลางแสงไฟสลัว เรียกเสียงฮือฮาจากเหล่าลูกค้าเพศชายจนเป็นที่น่าพอใจ

จอมใจก้มหน้าอย่างอดสูเมื่อต้องเปลือยกายต่อหน้าคนนับร้อยอีกครั้ง เธออับอายจนน้ำตาไหลเพราะไม่คิดว่าจะกลับมายืนอยู่ในจุดเดิมเช่นนี้ จึงได้แต่มองไปยังที่นั่งที่เหนือสมุทรนั่งอยู่ เพื่อร้องขอความช่วยเหลือจากเขา

อยู่ ๆ เธอก็ได้สติทั้งที่ก่อนหน้านี้หมดสติไปหลังจากประสบอุบัติเหตุ เธอนึกว่าตายไปแล้วเสียอีกแต่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งกลับพบว่าตัวเองกลับมาอยู่ในกรงขังขนาดใหญ่ กรงขังในห้องประมูลพรหมจรรย์ที่เธอได้พบกับเหนือสมุทรเป็นครั้งแรก

จอมใจได้แต่คิดว่านี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ทำไมอยู่ ๆ เธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ เป็นไปได้ด้วยหรือที่เธอจะย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง แล้วทำไมต้องย้อนกลับมาในช่วงที่เธอถูกหลอกมาขายตัวด้วย เธอไม่อยากกลับไปใช้ชีวิตเป็นนางบำเรอของเหนือสมุทรอีกต่อไปแล้ว! แต่ถึงอย่างนั้นหากเหนือสมุทรไม่ประมูลเธอไปในราคาสามสิบล้าน เธอก็คงกลายเป็นนางบำเรอของคนอื่นอยู่ดี ด้วยเหตุนี้จึงได้มองเขาที่นั่งอยู่ไกลออกไปเพื่อร้องขอความช่วยเหลือ อย่างไรอยู่กับเหนือสมุทรก็น่าจะดีกว่า ในอนาคตเธออาจจะแก้ไขความผิดพลาดและทำให้ได้รับอิสระเร็วขึ้นก็เป็นได้

พิธีกรใช้แท่งเหล็กเรียวแตะลงบนต้นแขนของหญิงสาวก่อลากไล้ไปถึงหน้าอกอวบอิ่ม

จอมใจขนลุกด้วยความขยะแขยงแต่ก็ไม่สามารถขัดขืนได้เพราะแขนทั้งสองข้างถูกมัดเอาไว้อย่างแน่นหนา

“ผิวพรรณของเธอได้รับดูแลและบำรุงมาอย่างดีจนขาวเนียนไปทุกสัดส่วน หน้าอกคัพซีไม่เล็กไม่ใหญ่พอดีมือ ส่วนลับที่สุดก็ได้รับการดูแลจนชมพูสวยบริสุทธิ์ เธอได้รับการตรวจโรคเป็นที่เรียบร้อยมีใบรับรองแพทย์ เป็นสาวบริสุทธิ์ร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่มีการย้อมแมวอย่างแน่นอน หากท่านผู้มีเกียรติท่านใดต้องการมอบทุนการศึกษาให้สาวน้อยคนนี้ล่ะก็ ผมขอเปิดราคาที่หนึ่งล้านบาทครับ ประมูลครั้งละหนึ่งแสนบาท เริ่ม!”

ทันทีที่เปิดการประมูล ราคาพรหมจรรย์ของจอมใจก็พุ่งสูงขึ้นถึงสิบล้านในไม่กี่วินาที เหล่าชายแก่ที่ชื่นชอบการสะสมตุ๊กตาระบายความใคร่ ต่างกระหายแย่งชิงสาวสวยบริสุทธิ์คนนี้มาครอบครอง พิธีกรแสยะยิ้มอย่างพึงพอใจถึงกำไรอย่างคาดไม่ถึง เขาซื้อตัวนังเด็กนี่มาในราคาสองหมื่นเท่านั้น แต่กลับประมูลขายได้ถึงยี่สิบล้าน มีแค่พวกโง่เท่านั้นที่ยอมจ่าย

แต่เขาก็ไม่คิดว่าจะมีคนโง่ที่ยอมจ่ายให้มากกว่านั้น

เหนือสมุทรกัดริมฝีปากแน่นด้วยความหงุดหงิด ถึงภาพตรงหน้าจะเป็นแค่ความฝัน แต่เขาก็ไม่อยากเห็นมันซ้ำสอง ยิ่งเห็นใบหน้าหวานมองมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้เขาไม่อดทนอีกต่อไป

เหนือสมุทรยกป้ายประมูลขึ้นเอ่ยตัวเลขที่ไม่มีใครกล้าล้มล้าง

“ร้อยล้าน”

ใบหน้าหวานเงยขึ้นอย่างไม่เชื่อหูของตัวเอง คราวก่อนเหนือสมุทรประมูลเธอไปในราคาสามสิบล้าน เธอได้ยินว่านั่นคือราคาเกาะส่วนตัวโดยมีเธอเป็นสินค้าบังหน้า แต่ครั้งนี้เขากลับประมูลเธอถึงร้อยล้าน เป็นไปได้ด้วยหรือ?

“ระ ร้อยล้าน!” ผู้คนในห้องประมูลลับต่างส่งเสียงฮือฮาด้วยความประหลาดใจพลางเหลือบมองชายหนุ่มที่ปกปิดใบหน้าด้วยหน้ากากสีดำ ดูจากด้านหลังของเขามีผู้ติดตามอยู่มากมายก็เป็นคำตอบแล้วในห้องนี้มีเขาเป็นผู้มีอิทธิพลสูงสุด

พิธีกรชายเหงื่อตก เขาไม่คิดว่าจะมีคนยอมจ่ายถึงร้อยล้านเพียงเพราะพรหมจรรย์ของผู้หญิงคนเดียว

“จะประกาศได้รึยัง” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยกร้าวอย่างไม่พอใจ

“คะ ครับ หนึ่งร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง... หนึ่งร้อยล้านครั้งที่สอง หนึ่งร้อยล้านครั้งที่สาม ปิดประมูล!”

เหนือสมุทรไม่สนใจว่าจะต้องเสียเงินเท่าไหร่ ไม่สนใจว่าสถานการณ์ตรงนี้จะเป็นเพียงความฝันหรือไม่ สิ่งที่เขาต้องการมีเพียงหนึ่งเดียวคือจอมใจ หญิงสาวที่เขาจะไม่ยอมให้ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของใครโดยเด็ดขาด หลังจากนี้เธอจะเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว และเขาจะไม่มีวันปล่อยเธอไปอีกเป็นครั้งที่สอง

ร่างสูงกำยำลุกขึ้นยืนจากนั้นสาวเท้าเดินขึ้นไปบนเวที ดวงตาคมกริบมองร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เขาไม่ต้องการให้ใครเห็นเธอแม้แต่ปลายเล็บ ถ้าเป็นไปได้ก็อยากจะควักลูกค้าพวกนั้นให้หมด

“แม่งเอ๊ย” ชายหนุ่มสบถอย่างหงุดหงิด ก่อนถอดเสื้อสูทออกมาคลุมร่างของหญิงสาวแล้วช้อนอุ้มขึ้นอย่างทะนุถนอม ร่างกายของหญิงสาวผ่ายผอมยิ่งกว่าความทรงจำครั้งสุดท้ายเสียอีก เมื่อได้เห็นในวันที่ยอมรับความรู้สึกของตัวเอง เขาก็ยิ่งปวดใจ และได้แต่คิดว่าทำไมถึงไม่เจอกันก่อนที่หญิงสาวจะถูกพาตัวมาที่นี่ ไม่อย่างนั้นก็คงไม่ต้องถูกกระทำเหมือนสินค้าเช่นนี้

จอมใจกอดคอเหนือสมุทรด้วยความตื่นตระหนก นัยน์ตาสีอ่อนมองใบหน้ารูปสลักแสนเย็นชาอย่างประหลาดใจ เพราะเขาไม่เคยทำแบบนี้กับเธอมาก่อน เธอจำได้ว่าหลังจากที่เขาประมูลเธอเสร็จแล้วก็ออกไปโดยไม่เหลียวแล ส่วนเธอก็กลับไปพร้อมกับคนติดตามของเขา แตกต่างจากตอนนี้อย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะสายตาที่มองกลับมาอย่างเจ็บปวดคู่นั้น

“ทะ ท่านครับ ท่านไม่จำเป็นต้อง...” พิธีกรจะเข้ามาห้าม ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อได้สบตากับสายตาดุร้ายราวกับสัตว์นักล่าของอีกฝ่าย

“ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน ฉันจะเอากลับไป นายไม่เกี่ยว ถ้าสอดมือเข้ามาระวังจะไม่มีมือให้ใช้” เหนือสมุทรข่มขู่เสียงเย็นชา ก่อนอุ้มหญิงสาวกลับไปอย่างไม่สนใจสายตาของคนอื่น ตอนนี้ความสนใจของเขามอบให้จอมใจเพียงคนเดียวเท่านั้น

เขาไม่รู้ว่าเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับเขากันแน่ แต่สัมผัสนุ่มนิ่มและไออุ่นจากร่างเล็ก ทำให้เขาเผลอคิดไม่ได้ว่ามันคือความจริง หากเป็นแค่ความฝันเขาก็ไม่อยากตื่นขึ้นมาอีกตลอดกาล ครั้งนี้เขาจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้หญิงสาวต้องพบกับจุดจบเช่นนั้นอีกต่อไป เขาจะรั้งเธอเอาไว้ด้วยทุกอย่างที่เขามี ขอแค่ได้ใช้ชีวิตร่วมกับจอมใจอีกครั้ง แม้ต้องแลกด้วยหัวใจก็ยินดี