Chapter 8 อย่ามายุ่งกับผู้หญิงของธันย์

1542 คำ

ธันย์นั่งอยู่ในห้องรับแขกระหว่างที่รอเติมฝันแต่งตัวให้เรียบร้อยจะได้พาไปส่งที่มหาวิทยาลัย เขาถูกว่าที่พ่อตาดุหนักมากแต่ก็ไม่เถียงก้มหน้ารับฟังอย่างตั้งใจเพราะว่าที่ผ่านมาเขาทำผิดเอง "อาหวังว่าจะไม่ได้ยินคำพูดแบบนั้นอีกนะ เพราะครั้งหน้าอาจะไม่ให้อภัยเราแล้ว" "ครับอาตฤณผมขอโทษครับ" เขาก้มหน้าเล็กน้อยอย่างรู้สึกผิดก่อนจะเงยหน้ามองคนที่มาใหม่ มาร์ชและเติมใจกุมมือกันเดินเข้ามาในห้องรับแขก เขามองด้วยความแปลกใจก่อนจะเอ่ยถาม "แกนอนที่นี่เหรอมาร์ช" "อืม ทำไมอ่ะ" เขามองธันย์ด้วยความแปลกใจปกติก็ค้างที่นี่บ่อยนะแต่ว่านอนคนละห้องก็แค่นั้น บางครั้งก็แอบนอนค้างด้วยกันบ้างก็แล้วแต่ว่าอาตฤณจะอยู่รึเปล่า "ทำไมมาร์ชนอนค้างที่นี่ได้อ่ะครับอา" "เค้าชัดเจนมาตลอดไม่ได้เหมือนเรานะที่โลเลไปมา อีกอย่างเราค้างที่นี่บ่อยเหมือนกันนะหรือจะเถียง" ตฤณรู้ทุกอย่างเพียงแค่เขาไม่พูดเพราะมันเป็นเรื่องของเด็ก เมื่อก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม