บทที่ 10

1125 คำ

“จะเอายังไง ฉันไม่นอนกับผู้ชายที่มีพันธะหรอกนะ” ลลิตามองหน้าเขาอย่างเอาจริง เธอยอมให้ยึดบริษัทไปเลยก็ได้ ถ้าต้องมาเป็นมือที่สามของใคร “ฉันกับนาตาลีเป็นแค่คู่หมั้น ไม่เคยมีอะไรกัน ระหว่างที่เราทั้งสองอยู่ในสัญญา ฉันจะไม่มีใคร” ภาคีมองหน้าเธอนิ่ง “แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไง ว่าคุณจะไม่แอบไปกินกัน” ลลิตาเอ่ยถาม เพราะตอนนี้เขาไม่ได้ป้องกันด้วยถุงยางแล้ว เธอเลยต้องจัดการฉีดยาคุมกำเนิดเสียเอง เพราะถ้ากินยาคุม เธอไม่มั่นใจว่าจะป้องกันได้ไหม ด้วยเคยอ่านเจอในอินเทอร์เน็ตว่ามีคนทำวันละแปดรอบ ท้องเพราะยาคุมกำเนิดแบบเม็ดเอาไม่อยู่ “เธอก็ย้ายมาอยู่กับฉัน จะได้ตัดปัญหา อีกอย่างเธอจะได้มีเวลารีดน้ำได้เยอะขึ้น อยากหมดหนี้เร็ว ๆ ไม่ใช่เหรอ” ภาคีพูดพร้อมทั้งยิ้มที่มุมปากน้อย ๆ อย่างคนเป็นต่อ “แล้วคู่หมั้นคุณจะไม่ไปที่คอนโดใช่ไหม” เธอไม่อยากให้ใครมาด่าว่ากกคู่หมั้นคนอื่นถึงคอนโด “คอนโดผมเป็นพื้นที่ส่วนตัว ไม่มีใครขึ้นไปได้ คุณก็เห็นแล้วนี่” ภาคียักไหล่ก่อนจะเดินไปนั่ง เขามีงานที่ต้องทำอีกเยอะ การเป็นท่านประธาน คนอื่นอาจจะมองว่าสบาย แต่ในชีวิตจริงแล้วไม่ใช่เลย งานท่านประธานคืองานที่หนักที่สุดในบริษัท เวลากินข้าวแทบจะไม่มี “เดี๋ยวท่านประธานมีประชุมกับท่านรองฯ นะคะ” แจ่มจันทร์เลขาคู่ใจของท่านประธานตั้งแต่รุ่นพ่อ เคาะประตูแล้วเปิดเข้ามาบอก “อืม เดี๋ยวผมไปที่ห้องท่านรองฯ เอง” ภาคีตอบรับ ก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไปยังห้องทำงานของท่านรองประธาน หรือภาค น้องชายของเขา ภาคอายุน้อยกว่าเขาสองปี ทั้งสองโตมาด้วยกัน จึงสนิทสนมกันเป็นอย่างมาก ห้องทำงานท่านรองประธาน ภาคีเดินเข้าไปในห้อง ได้ยินเสียงโต้เถียงกันระหว่างท่านรองประธานกับเลขาคนสนิท เลขาคนสนิทที่ท้องแก่ใกล้คลอด เธอจะลาออกหลังจากคลอดลูก ทำให้ภาคต้องหาเลขาคนใหม่ “มีอะไร” ภาคีถามขึ้นเมื่อเห็นทั้งสองคนคุยกัน และได้ยินคำว่าท่านประธานจึงคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับเขา “ท่านรองฯ จะให้ท่านประธานไปสัมภาษณ์เลขาคนใหม่แทนน่ะค่ะ” พาฝันตอบท่านประธานอย่างกล้า ๆ กลัวๆ “ตกลงมึงเป็นลูกน้องหรือกูเป็นลูกน้องกันแน่” ภาคีถามขึ้น ดูจากหน้าตาของมันแล้ว เขาว่าภาคก็ไม่ได้ป่วยอะไรตรงไหน ดูมันแข็งแรงกว่าเขาเสียอีก “กูไม่สบาย จะไปหาหมอ” ภาคตอบอย่างไม่ใส่ใจ ปัญหาของเขาใหญ่หลวงนัก เขาต้องจัดการปัญหานี้ให้ได้ก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง อย่างไรเขาก็ต้องไปหาหมอให้ได้ ไม่อยากเสียเวลาไปนั่งสัมภาษณ์เลขา ซึ่งปกติการสัมภาษณ์งานจะใช้เวลาค่อนข้างนานอยู่แล้ว “มึงเป็นห่าอะไร ไอ้รองประธาน” เสียงภาคีถามอย่างไม่สบอารมณ์ “มึงไม่ต้องรู้” ภาคเดินออกจากห้องไป ตอนนี้ปัญหาเรื่องเลขาเขาไม่หนักใจแล้ว ให้ไอ้ท่านประธานมันแก้ปัญหาเองก็แล้วกัน มันมีหุ้นเยอะกว่าเขา ก็ต้องทำงานหนักกว่าเขาสิ “มีคนมาสัมภาษณ์กี่คน” ภาคีส่ายหัวให้น้องชายที่เดินออกจากห้องไปแล้ว จากนั้นเขาก็หันมาถามเลขาท้องแก่ตรงหน้า “มีมาทั้งหมดห้าคนค่ะ ห้าคนนี้ผ่านสัมภาษณ์มาแล้วสองรอบค่ะ” พาฝันตอบอย่างฉะฉาน ถ้าเป็นเรื่องงานเธอจัดการได้หมด จะมีปัญหาแค่จัดการเรื่องเจ้านายผีเข้าผีออกอย่างภาคเท่านั้น แต่ก็ยังดีที่มีคนจัดการภาคได้ดีกว่าเธออย่างประทีป[1] ภาคีพยักหน้ารับคำก่อนจะเดินออกจากห้องไป ดูเวลาแล้วยังเหลืออีกยี่สิบนาทีถึงจะได้เวลาสัมภาษณ์งานให้เลขาท่านรองประธาน [1] ประทีป พระเอกเรื่อง รักแรก แลกรัก ลลิตามองไปรอบ ๆ ห้องของภาคี เธอมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบเดียว ถ้าต้องขนออกจะได้ไม่ลำบาก คิดแล้วเธอก็บ้ามาก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเขามีเจ้าของ แต่ก็ยังมาอยู่กับเขา “ทำไมทำหน้าแบบนั้น” ภาคีถามคนที่ยืนหมุนไปหมุนมาอยู่กลางห้อง “ให้ลิตานอนห้องไหนคะ” “ผมนอนห้องไหน คุณก็นอนห้องนั้น” ว่าแล้วเขาก็เดินถือกระเป๋าพร้อมทั้งจูงมือเธอขึ้นมาชั้นสองของเพนต์เฮาส์ ซึ่งชั้นนี้มีเพียงห้องนอนเดียวคือห้องนอนของเขา “เอาเลยไหม” ภาคีวางกระเป๋าเดินทางไว้ที่ห้องแต่งตัว กลับมานั่งบนเตียงพร้อมทั้งถามคำถามที่ทำเอาเธออายขึ้นมาจนหน้าแดง “เอาอะไร” “เธอก็รู้ว่าหมายความว่าเอาอะไร” ภาคีดึงคนตัวเล็กเข้ามานั่งตัก เขาใช้สองมือกอบกุมหน้าอกเธอ ไล้วนปลายนิ้วเบา ๆ บนยอดถัน “อื้อ พี่คีย์” ลลิตาหดตัวหนีการรุกราน “คิดถึงครั้งแรกที่เอากัน” ครั้งแรกของเขาและเธอ ครั้งแรกที่เขามารับเธอไปกินข้าวและบอกว่าจะพาไปดูหนัง สุดท้ายทั้งคู่ก็ไปจบกันที่คอนโดของชายหนุ่ม เมื่อสิบสองปีก่อน ‘พี่คีย์ชอบร้านนี้เหรอคะ’ ลลิตาถามในตอนที่ทั้งสองเดินเข้าไปในร้านอาหารฝรั่งเศส ‘ลองกินดู’ ภาคียักไหล่ตอบ ยิ่งได้เห็นเขาแต่งตัวที่ไม่ใช่ชุดนักศึกษา เขายิ่งดูดี เธอชอบเขาในลุคแบบนี้ ‘พี่คีย์อายุมากกว่าลิตาตั้งห้าปีเลย ทำไมเรียนช้าคะ’ ลลิตาเอ่ยถาม อยากรู้ว่าเป็นเพราะอะไรเขาถึงเรียนช้า ‘เดี๋ยวเล่าให้ฟัง เรื่องมันยาว’ ภาคีพูดในตอนที่ตักอาหารป้อนเธอ อาหารอร่อยขึ้นเป็นกองเพราะเขาเป็นคนป้อนอย่างนั้นหรือเปล่านะ วันนี้รอบ ๆ ตัวเธอดูเป็นสีชมพูไปหมด นี่ใช่ไหมคนกำลังมีความรัก เธอรักเขาสินะ เขาจะรู้สึกอย่างเธอหรือเปล่า ‘คีย์’ เสียงหนึ่งดังขึ้นมา ลลิตาหันมอง เห็นผู้หญิงสวยคนหนึ่ง ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเป็นรุ่นพี่ของเธอที่มหาวิทยาลัย สายตาไม่เป็นมิตรถูกส่งออกมาจากดวงตาคู่สวย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more