จะว่าไปสองสามีภรรยาอยู่กับเธอบ่อยกว่าพ่อของเธอเสียอีก ลลิตาได้แต่ถอนหายใจ จะน้อยใจทำไมนะ ก็รู้ว่าพ่อทำเพื่อเธอ ทั้งหมดที่ท่านทำก็เพื่อเธอ
ลลิตานั่งเล่นอยู่บนชายหาด สายตาของเธอเหม่อมองออกไปยังทะเล เวลาตอนเย็นแบบนี้ทำให้เราเหงาอย่างบอกไม่ถูก เหงาคิดถึงคนไกล ก็คิดถึงเขานั่นแหละ
‘พี่ไปไม่ได้ครับ พี่ต้องกลับบ้าน’
เธอโทรไปหาเขาตอนพ่อออกไป ถามเขาว่าว่างไหม มาหาเธอได้หรือเปล่า มารับเธอกลับได้ไหม แต่เขาไม่ว่าง
‘คิดถึงจัง’ ลลิตาพูดกับตัวเอง เธอคิดถึงเขาจังเลย ไม่ได้เจอแค่วันเดียวเอง ทำไมคิดถึงจังนะ
‘คิดถึงใครครับ’
‘พี่คีย์!’
คนที่เธอคิดถึงมายืนอยู่ตรงหน้าตัวเป็น ๆ จนเธอกระโดดตัวลอยเข้าหาเขา
‘มาได้ยังไง หลอกลิตาเหรอ’ ลลิตาตีแขนเขาไปสองครั้ง เสียงหัวเราะชอบใจของภาคีดังไม่หยุด เขาหลอกเธอจริง ๆ นั่นแหละ ความจริงขับรถออกมาตั้งแต่เธอโทรไปบอกแล้ว
‘ไปนอนโรงแรมกัน’ เขาชวนเพราะไม่อยากเข้าไปน
