“พี่คีย์รู้ใช่ไหมว่าการที่พี่คีย์ไม่ทำอะไรเลย มันไม่ดีกับผู้หญิงทั้งสองคน”
คำพูดของผู้เป็นแม่ทำให้ภาคีชะงักนิ่ง ก่อนจะตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
“คีย์รู้ครับแม่”
“ผู้หญิงไม่มีใครอยากเป็นหลวงหรือเป็นน้อยหรอก เข้าใจที่แม่พูดใช่ไหม”
“เข้าใจครับแม่” ภาคีตอบพร้อมทั้งกอดกระชับรอบเอวผู้หญิงที่เขารักที่สุด
“แม่หมายถึงพ่อน่ะ เข้าใจไหมคะ”
คนที่สะดุ้งเพราะไม่ทันตั้งตัวก็คือคุณภิรมย์ ทำไมอยู่ดี ๆ งานมาเข้าเขาเสียอย่างนั้น เขาเป็นพ่อบ้านแสนดี ไม่เคยมีประวัติให้เมียรักต้องเสียใจตั้งแต่แต่งงานกันมาเกือบสี่สิบปี
“เข้าใจสิครับเมียจ๋า พ่อรักแม่ที่สุด” คุณภิรมย์เข้าไปสวมกอดภรรยา ถึงอายุจะมากแล้ว แต่ความดีและความสวยไม่เคยหายไปจากเธอคนนี้
“แม่อยากให้พี่คีย์ตัดสินใจอยู่บนความสุขของพี่คีย์ พี่คีย์ทำเพื่อพวกเรามาเยอะแล้ว ไม่ต้องกังวลนะลูก”
ภาคีถึงกับน้ำตารื้นเพราะความตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแม่และครอบครัวจะห่
