ตอนที่ 8 ยูมิ&อาชิ
1892 คำ
"หู้ยยยย หมาน้อย" เด็กชายอินทัชร้องด้วยความตื่นเต้นเมื่อเห็นลูกสุนัขที่ยลดากำลังอาบน้ำให้ ก่อนจะนั่งยองดูอยู่ห่างๆ
"อาชิมาดูใกล้ๆ สิคะ" เด็กสาวกวักมือเรียก
บ๊อกๆๆๆ
"พี่ยูมิไปเอามาจากไหนฮับ" อินทัชเดินเข้ามาใกล้ๆ
"พี่ยูมิเจอเจ้าตัวเล็กถูกทิ้งอยู่ข้างทางค่ะ พี่ยูมิสงสารก็เลยอุ้มกลับมา"
"มังชื่อตัวเย็กเหยอฮับ"
"พี่ยูมิยังไม่ได้ตั้งชื่อเลยค่ะ พี่ยูมิเห็นมันตัวเล็ก พี่ยูมิก็เลยเรียกเจ้าตัวเล็ก"
"อาชิจับเจ้าตัวเย็กได้ไหมฮับ"
บ็อกๆๆ
"ได้สิคะ" อินทัชยื่นมือเล็กมาลูบหัวลูกสุนัขตามที่ยลดาบอก
"น่ายักจัง"
"เนอะอาชิ พี่ยูมิก็ว่ามันน่ารักมากๆ เลย แต่ไม่รู้ว่าพ่อของอาชิจะอนุญาตให้พี่ยูมิเลี้ยงหรือเปล่า" ยลดามีสีหน้าคิดหนัก กลัวว่าจะไม่ได้รับอนุญาตให้เลี้ยงลูกหมาน้อย
"อาชิขอพ่อแทนให้ฮับ"
"จริงนะ อาชิจะขอให้พี่ยูมิจริงๆ นะ" ยลดาพูดด้วยความดีใจ
"จริงฮับ แต่พี่ยูมิต้องให้อาชิเย่งกับเจ้าตัวเย็กด้วยนะฮับ"
"ได้สิคะ งั้นจับมือสัญญากันก่อน" ยลดาบอกพร้อมทั้งยื่นนิ้วก้อยไปให้เด็กชายตัวน้อยเพื่อเกี่ยวก้อยทำสัญญา
"ฉังญาฮับ เราไปกังเยยไหมฮับ"
"พี่ยูมิขอไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเราค่อยไปขออนุญาตพ่อของอาชิกันนะ"
"ฮับ"
"แต่ตอนนี้อาชิช่วยพี่ยูมิอาบน้ำเจ้าตัวเล็กได้ไหมคะ"
"ได้ฮับ" อินทัชขะมักเขม้นช่วยยลดาอาบน้ำเจ้าลูกสุนัข
บ๊อกๆๆๆ
"เจ้าตัวเล็กสะอาดแล้ว" ยลดาอุ้มลูกสุนัชชูขึ้นสุดแขน
"อาชิอยากอุ้ม"
"ได้สิคะ" ยลดายื่นเจ้าลูกสุนัขให้เด็กชายตัวน้อยได้อุ้มบ้าง
แพล่บๆๆ
"คิกๆๆ อาชิจั๊กจี้นะเจ้าตัวเย็ก ฮ่าๆๆๆ" อินทัชหัวเราะคิกคักเมื่อถูกลูกหมาน้อยเลียหน้า
"พี่ยูมิไปอาบน้ำก่อนนะ...แล้วจะเอาเจ้าตัวเล็กไปไว้ไหนก่อนดี" ยลดาสอดส่ายสายตาหาที่ที่จะขังลูกหมาน้อยไว้ได้
"อาชิอุ้มไว้ให้เองฮับ พี่ยูมิยีบไปอาบน้ำเย็วๆ"
"อาชิต้องอุ้มไว้ให้ดีนะ อย่าปล่อยมันวิ่งไปไหนเด็ดขาด อาชิทำได้ไหมคะ"
"อาชิทำได้ฮับ"
"พี่ยูมิขอไปอาบน้ำ ไม่เกินสิบนาทีพี่ยูมิมานะ"
"ฮับ"
พลั่ก!
พออาบน้ำเสร็จ ยลดาก็รีบวิ่งไปหาอินทัชกับลูกหมาน้อย โดยไม่ทันได้ระวังวิ่งชนคนจนล้มลงไป
"โอ๊ย!! เจ็บๆ"
"ยัยเซ่อซ่า"
"ทำไมไม่หลบนะ" เด็กสาวเอ่ยว่าเมื่อเห็นหน้าคนที่ขวางทางเธอ
"นี่เธอวิ่งมาชนฉัน แต่กลับมาหาว่าฉันขวางทางเธอเนี่ยนะ" ตรัยคุณพูดเสียงดังด้วยความไม่พอใจ
"ดึงขึ้นหน่อย" ยลดายื่นมือไปให้คนตัวสูงช่วยดึงขึ้น เพราะตอนนี้เธอเจ็บก้นมาก
"เห๊อะ! ขยันทำตัวให้เป็นภาระคนอื่นจริงๆ นะ ลุกไม่ได้ก็นั่งมันตรงนี้แหละ" ตรัยคุณว่า ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป
"ไอ้คนใจดำ โอ๊ย! เจ็บชะมัด นึกว่าวิ่งชนกำแพง" เด็กสาวตะโกนว่าตามหลัง ก่อนจะร้องโอดโอยพลางลูบก้นตัวเอง
บ๊อกๆๆ
"พี่ยูมิ...พี่ยูมิเป็งไยฮับ" อินทัชร้องเรียก ในมือก็อุ้มลูกหมาน้อยต่องแต่งวิ่งมาหาเธอ
"พี่ยูมิล้มน่ะค่ะ ขอพี่ยูมิพักแป็บนะ" ยลดาบอกพลางลูบก้นตัวเอง ยังเจ็บไม่หาย
"พักไม่ได้แย้วฮับ พ่อแทนกำยังจะไปทำงางแย้ว" เด็กชายตัวน้อยบอกหน้าตาตื่น
"จริงเหรอ งั้นเรารีบไปกันเลยค่ะ อาชินำไปก่อนเลย" ยลดาบอก ก่อนจะพยายามพยุงร่างตัวเองให้ลุกขึ้น แล้ววิ่งกระเพกจับก้นตัวเองตามเด็กชายตัวน้อยไป
"พ่อแทนฮับ พ่อแทนยออาชิก่อง" อินทัชตะโกนเรียก เมื่อเห็นผู้เป็นพ่อเดินลงมาจากตัวบ้านเพื่อจะขึ้นรถ
"ว่าไงครับลูกชายพ่อแทน แล้วอาชิไปเอาเจ้านี่มาจากไหน" แทนไทเอ่ยถามลูกชายที่อุ้มเจ้าลูกสุนัขสีขาวมาด้วย
"พี่ยูมิเจอมาฮับ พ่อแทนฮับ ให้เจ้าตัวเย็กอยู่ที่นี่ได้ไหมฮับ มันไม่มีบ้าน น่าฉงฉานมากๆ เยย" อินทัชเอ่ยขอผู้เป็นพ่อทันที ยลดาที่วิ่งตามมาติดๆ ก็ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยใจลุ้นระทึก
"แล้วใครจะเป็นคนดูแลมันล่ะครับ" แทนไทถาม
"ยูมิจะดูแลเองค่ะ"
"หึ ตัวเองยังดูแลไม่ได้ จะมาดูแลหมา" เสียงของตรัยคุณดังขึ้นมา
"นะฮับพ่อแทน ให้เจ้าตัวเย็กอยู่ที่นี่นะฮับ พ่อแทนดูฉิ มันน่าฉงฉาน" อินทัชออดอ้อนผู้เป็นพ่อ
บ๊อกๆๆ
"พ่อแทนให้เลี้ยงก็ได้ แต่ต้องดูแลมันให้ดี ถ้ามันโตขึ้นอย่าให้มันทำร้ายใคร"
"ขอบคุงฮับ พ่อแทนใจดีที่ฉุดเยย" อินทัชบอกอย่างดีใจ
"ขอบคุณคุณแทนมากนะคะ" ยลดาบอกอย่างดีใจเช่นกัน
"พ่อแทนไปทำงานก่อนนะครับ"
"แย้วแม่พายไปไหนฮับ"
"แม่พายนอนพักอยู่บนห้องครับ พ่อแทนไปนะครับ"
"ฮับ"
"ฉลาดนี่ให้อาชิออกหน้า ดูแลมันให้ดีแล้วกัน อย่าปล่อยให้มันออกมาวิ่งเพ่นพ่าน ถ้าฉันเผลอขับรถไปทับมันตายขึ้นมา ก็ช่วยไม่ได้นะ" ตรัยคุณบอกก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในรถ
"ไอ้คนใจร้าย" ยลดาเอ่ยว่า
บ๊อกๆๆ
"มาอยู่บ้านพี่อาชินะเจ้าตัวเย็ก พี่ยูมิ ไปเย่งกังฮับ"
"ไปค่ะ"
บ๊อกๆๆ
"เย็วๆ เจ้าตัวเย็ก พี่ยูมิแข่งกัง ใครไปถึงฉายาก่องชนะ" อินทัชร้องเรียกลูกหมาตัวน้อย มันก็วิ่งตามมา ก่อนจะเอ่ยท้าวิ่งแข่งกับยลดา
"อาชิไปก่อนเลย พี่ยูมิต่อให้" ยลดาบอก เมื่อเด็กชายตัวน้อยวิ่งไปใกล้ถึงศาลาริมน้ำ ยูมิก็รีบเร่งสปีดวิ่งตามไป
"เล่นอะไรกันคะ เสียงดังเชียว แล้วไปเอาลูกหมามาจากไหนกันคะเนี่ย" พรพระพายที่เดินถือจานขนมเข้ามาเอ่ยถาม
"พี่ยูมิเจอมาฮับ มีคงใจย้ายเอามาทิ้ง"
"แล้วพ่อแทนอนุญาตให้เลี้ยงเหรอคะ"
"อาชิขอพ่อแทนแย้วฮับ พ่อแทนอานุยาด"
"มากินขนมกันดีกว่าค่ะ ดูสิเล่นจนเหงื่อท่วมเลย ยูมิกินขนมด้วยกัน" พรพระพายเอ่ยพลางหยิบทิชชูขึ้นมาซับเหงื่อให้ลูกชาย
"ขอบคุณค่ะพี่พาย" ยลดายกมือไหว้
"ยูมิคิดไว้หรือยังว่าจะต่อ ม.6 ที่ไหน เหลือเวลาอีกไม่มากแล้วนะ" พรพระพายเอ่ยถาม ในขณะที่อินทัชก็นั่งกินขนมไปเล่นกับลูกหมาน้อยไป
"ยูมิเรียนโรงเรียนไหนก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่พาย" ยลดาบอกด้วยความเกรงใจ
"แล้วแต่พี่ได้ยังไง ยูมิอยากเข้าโรงเรียนอะไรบอกพี่มาได้เลย เราจะได้มีเวลาเตรียมตัว"
"ยูมิอยากเรียนที่โรงเรียนธราธิปวิทยาค่ะ แต่มันเป็นโรงเรียนเอกชน ยูมิไม่กล้ารบกวนพี่พายมากขนาดนั้น"
"งั้นตกลงตามนี้ยูมิไปสมัครเรียนที่นี่ ส่วนค่าใช้จ่ายทั้งหมดมาบอกพี่ได้เลย"
"ยูมิขอบคุณพี่พายมากๆ เลยนะคะ พี่พายใจดีกับยูมิที่สุด ถ้าอยากให้ยูมิทำอะไรพี่พายบอกยูมิได้เลยนะคะ"
"แค่ตั้งใจเรียนก็พอ"
"ขอบคุณค่ะ ยูมิรักพี่พายจัง" ยลดาบอก ก่อนจะเข้าไปนั่งคุกเข่าแล้วโอบกอดพรพระพาย
"พี่ก็รักยูมินะ มากินขนมกันดีกว่า"
"ป้าแช่ม ยูมิไปหน้าปากซอยนะคะ เมื่อเช้ายังไม่ทันได้ซื้ออะไรเลย"
"แล้วจะไปยังไง มันจะเย็นแล้วด้วย ป้าหาคนพาไปแล้วกัน แป๊ปนะ...บาส" ป้าแช่มบอกก่อนจะเห็นบาส บอดี้การ์ดหนุ่มเดินผ่านมาพอดี
"ป้าแช่มเรียกผมมีอะไรหรือเปล่าครับ" บาสถาม
"บาสว่างหรือเปล่า ป้าจะให้บาสพายูมิไปซื้อของที่หน้าปากซอยสักหน่อยจะได้ไหม"
"ได้สิครับ ผมกำลังจะกลับบ้าน เดี๋ยวผมพายูมิไปซื้อของก่อนก็ได้ ผมไม่ได้มีธุระที่ไหนต่ออยู่แล้ว"
"ขอบใจบาสมากนะลูก"
"ขอบคุณค่ะพี่บาส ยูมิรบกวนด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง เราไปกันเลยไหม"
"ไปเลยค่ะ" ยลดาตอบก่อนจะพากันเดินออกไปที่รถของบาส
"พี่ลืมบอกไปว่าพี่ขับบิ๊กไบค์ ยูมิซ้อนได้ไหม" บาสบอกเมื่อเดินมาถึงรถของตัวเอง
"ได้ค่ะ ยูมิเคยซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซต์ มันก็เหมือนกัน แค่รถพี่บาสใหญ่กว่า"
"โอเค งั้นเราไปซิ่งกันเลย"
"ซิ่งเลยเหรอคะ"
"เดี๋ยวก็รู้ มาพี่ใส่หมวกกันน็อคให้"
"มีหมวกสองใบแสดงว่ามีสาวซ้อนท้ายบ่อย"
"ก็มีบ้าง แต่วันนี้พี่มีสาวน้อยยูมิมาซ้อนท้ายนะ"
"ฮ่าๆๆ" ยลดาหัวเราะชอบใจ ก่อนจะขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายรถบิ๊กไบค์ แล้วบาสก็สตาร์ทรถเร่งเครื่องออกไป
ตรัยคุณที่ขับรถสปอร์ตคู่ใจมาจอดบริเวณหน้าบ้านเห็นเข้าพอดี สีหน้าของเขาแสดงความไม่พอใจออกมาทันที ก่อนจะหักพวกมาลัยขับรถตามออกไป
"ซื้อของครบแล้วเหรอ" บาสเอ่ยถามเมื่อเด็กสาวถือถุงออกมาจากซุปเปอร์มาเกต
"ยูมิซื้อแค่ของใช้ส่วนตัวค่ะ แล้วก็อาหารของเจ้าตัวเล็ก"
"อยากไปไหนต่อไหม"
"ไม่แล้วค่ะ กลับบ้านเลย ยูมิจะรีบเอาอาหารไปให้เจ้าตัวเล็ก มันน่าจะหิวมากแล้ว"
"ดูยูมิจะห่วงมันมากเลยนะ"
"ก็มันน่าสงสารนี่ค่ะ ไม่มีใครต้องการ ไม่มีบ้านให้อยู่ เหมือนกับยูมิเลย" ยลดามีสีหน้าเศร้าลงเมื่อนึกถึงชีวิตของตัวเอง
"คิดมากน่า ตอนนี้ยูมิก็มีบ้านอยู่แล้วนี้ไง" บาสบอกพลางยื่นมือไปจับที่หัวทุยแล้วโยกคลอนไปมาอย่างนึกเอ็นดู
ตรัยคุณที่เห็นเหตุการณ์ตรงหน้ารีบหักพวกมาลัยขับรถออกไปอย่างเร็ว
"ใช่ค่ะ ยูมิโชคดีที่ได้เจอพี่พาย ตอนนี้ยูมิได้มาอยู่บ้านหลังใหญ่ ได้เจอแต่คนใจดี ที่เมตตายูมิ ทั้งคุณแทน คุณทิพย์ ป้าแช่ม พี่บาสด้วย แล้วก็อีกตั้งหลายคน"
"ถ้ามีอะไรบอกได้เลยนะ พี่ชายคนนี้พร้อมช่วย"
"ขอบคุณนะคะที่เห็นยูมิเป็นน้องสาวของพี่บาส" ยลดายกมือไหว้
- ผู้เขียน
