EP:5
1665 คำ
โชว์รูมรถของธิม
"ว่าไงสรุปมึงรู้รึยังว่าเป็นใคร"
ผมถามไอ้บอสทันทีที่มันมาหาผมที่โชว์รูมอีกครั้งหลังจากที่ผมให้มันไปถามไอ้คิวตอนนี้ผมกลับมาที่โชว์รูมครับหลังจากที่ออกมาจากบ้านแม่
"เฮ้อ!! รู้เแล้วครับเฮียก็หลังจากที่เฮียเรียกผมมาหาเมื่อเช้าผมก็ไปสืบให้เฮียเลย"
"รู้แล้ว! แต่ทำไมหน้ามึงดูบอกบุญไม่รับแบบนี้วะไอ้บอส"
ผมถามไอ้บอสออกไปอย่างสงสัยในท่าทีของมันตอนนี้ที่ดูแล้วแม่งโคตรอมทุกข์ฉิบหายแถมยังถอนหายใจออกมาอีกเป็นเหี้ยอะไรของมันวะ
"เฮีย..ถ้าเฮียรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครเฮียจะเอาไงต่อเหรอ"
"ถามทำไมวะ"
"ตอบผมเถอะเฮีย...เฮียจะทำอะไรน้องมัน"
ผมชักเริ่มแปลกใจกับอาการร้อนรนของไอ้บอสที่แสดงออกมาแล้วครับมันดูเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงคนนั้นจนเห็นได้ชัด
"มึงดูรนๆนะไอ้บอสทำไมวะผู้หญิงที่กูเอาเมื่อคืนเด็กมึงเหรอ"
ผมตัดสินใจถามมันออกไปตรงๆเลยครับในใจก็ลุ้นกลัวคำตอบของไอ้บอสตอบมาว่าใช่แต่คงเป็นไปได้น้อยมากครับเพราะไอ้เหี้ยบอสแม่งมันโคตรรักเมียมัน
"ไม่ใช่เด็กผมหรอกเฮียแต่น้องมันเป็นเด็กเมียผม ไอ้โบว์แม่งทั้งรักทั้งเอ็นดูน้องมันคนนี้เลยนะเฮียอีกอย่างน้องมันเป็นเด็กดีโคตรๆอ่ะแถมชีวิตแม่งโคตรน่าสงสาร"
ผมนั่งลูบคางตัวเองฟังสิ่งที่ไอ้บอสพรั่งพรูออกมาถึงผู้หญิงคนนั้น..เป็นเด็กดี ชีวิตน่าสงสารอีกต่างหากแบบนี้ผมก็ยิ่งอยากดูแลอย่างใกล้ชิดเลยว่ะ
"กูไม่ทำอะไรน้องมึงหรอกไอ้บอสกูแค่อยากรู้ว่าเป็นใครกูจะเรียกมาถามมาแสดงความรับผิดชอบที่กูทำไว้กับเขา อีกอย่างกูมีของจะคืนน้องมึงด้วย"
"ของ..ของอะไรครับเฮีย"
"มึงไม่ต้องรู้ตอนนี้สิ่งที่มึงควรบอกกูก็คือน้องมึงมันคนไหน..แล้วชื่ออะไร"
ผมชักหงุดหงิดกับไอ้ห่าบอสแล้วครับแม่งถามมากชิบหายผมเลยพูดกับมันด้วยน้ำเสียงที่จริงจังออกมา
"น้องมันชื่อฝุ่นครับเฮียมาเป็นเด็กเสิร์ฟผับเราได้เกือบเดือนแล้ว"
ชื่อฝุ่นงั้นเหรอ จี้ตัวเอฟคงมาจากชื่อเธอสินะแต่ว่ามาทำงานที่ผับผมเกือบเดือนแล้วงั้นเหรอวะ
"ไปเรียกน้องมึงคนนี้มาหากูหน่อยกูมีเรื่องจะคุยด้วย"
"คงไม่ได้ครับเฮีย"
"ทำไมวะ"
แล้วผมก็ต้องถามไอ้ห่าบอสออกมาอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง
"วันนี้ฝุ่นลาเห็นบอกว่าไม่สบาย"
"ไม่สบาย?"
"ครับ"
"เอาเบอร์น้องมึงมาดิ"
หลังจากที่ผมได้เบอร์ผู้หญิงคนนั้นจากไอ้บอสแล้วผมก็ออกมาจากโชว์รูมผมเพื่อจะไปที่ๆหนึ่งผมยังไม่โทรหาผู้หญิงคนนั้นตอนนี้หรอกครับถึงแม้ว่าในใจอยากโทรอยากเจอยัยนั้นแล้วก็ตาม
ไม่รู้ยัยเด็กนั้นทำอะไรกับผมไว้บ้างผมถึงได้ติดใจสัมผัสจากเธอขนาดนี้ขนาดจำเหี้ยอะไรไม่ได้เลยแต่ผมกลับจำสัมผัสจากเธอเมื่อคืนได้ดี
"ไงว่ะ!! พึ่งสร่างเหรอมึงแม่งเมาชิบหาย"
ทันทีที่ผมก้าวเท้าเข้ามาในห้องทำงานของท่านประธานกรรมการบริษัทส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไอ้เจ้าของห้องมันก็เงยหน้าจากกองเอกสารตรงหน้ามันแล้วทักทายผมด้วยประโยคนี้ทันที
ตอนนี้ผมมาหาไอ้เสือครับไอ้มาเฟียผู้ถูกเมียทิ้งผมแวะมาหามันก่อนที่จะไปที่หาไอ้บอสที่ผับเพราะตอนนี้มันยังบ่ายๆอยู่เลยกะว่าจะมาถามมันสักหน่อยถึงเหตุการณ์เมื่อคืนพวกไอ้เสือมันมานั่งดื่มเป็นเพื่อนผมครับหลังจากที่ผมรู้ข่าวน้ำชาผมก็แม่งเฮิร์ทนักเลยเรียกพวกมันออกมาดื่มด้วย
"เมื่อคืนกูเมาหนักเลยหรอวะ"
"อืม!!"
ไอ้เสือตอบผมมาสั้นๆแล้วก้มหน้าทำงานต่อ
"ไอ้เสือ!!"
ไอ้เสือเงยหน้ามองผมในตอนที่ผมเรียกมันแล้วผมก็เงียบไป
"มีไรวะ..หรือว่าจะมาปรึกษากูเรื่องที่มึงโดนน้ำชาเทถ้าเรื่องนี้กูช่วยอะไรมึงไม่ได้ว่ะเพราะกูก็โดนเมียเทเหมือนกัน"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น..เรื่องน้ำชากูจัดการเองได้"
"แล้วมีเรื่องไรวะมึงถึงได้หน้าเครียดแบบนี้"
"เมื่อคืนกู...กูข่มขืนเด็กในร้าน"
"เชี้ยยย!!!"
ไอ้เสือแม่งอุทานออกมาทันทีที่ได้ยินผมพูดแบบนี้
"มึงเนี้ยนะข่มขืนผู้หญิง"
"เออ!!"
"อย่างมึงมีแต่คนมานอนพลีกายให้เอานะไอ้ธิม"
ไอ้เสือพูดประโยคนี้ออกมาอย่างขำๆแต่ผมแม่งไม่ขำกับมันน่ะสิครับเพราะหลังจากที่ได้ยินไอ้บอสเล่าให้ฟังผมก็ไม่อยากเลี้ยงยัยเด็กนั้นไว้ระบายอารมณ์แล้วว่ะ
"แต่คนนี้กูรู้สึกเหมือนกูเมาแล้วไปขืนใจเขาว่ะที่สำคัญแม่งยังซิงแถมเป็นเด็กดีชีวิตหน้าสงสารอีกต่างหาก"
ผมพูดกับไอ้เสือออกไปตามที่ผมรู้สึก
"มึงเมาแล้วมึงรู้ได้ไงว่าคนที่มึงเอาคนไหนแล้วรู้ได้ไงว่าเขาชีวิตน่าสงสาร"
ไอ้เสือถามผมออกมาอย่างสงสัยเพราะมันเห็นสภาพผมที่เมาเมื่อคืนครับ
"กูให้ไอ้บอสไปสืบมาแล้วยัยเด็กนั้นถูกไอ้คิววานให้เอาเหล้าขึ้นไปให้กู"
"มึงก็เลยจับน้องเขากินเลยว่างั้น..เมาแล้วเหี้ยนะมึงเนี้ย"
"กูก็นึกว่าเป็นเด็กที่ไอ้บอสเรียกมาให้กูเอานี่หว่าใครจะไปคิดว่าจะเป็นเด็กในร้านแม่งเข้ามาแล้วเป็นผู้หญิงตอนนั้นกูแม่งอยากมีที่ลงอยู่กูก็เลยจัดหนักเลยพอตื่นเช้าน้องเขาก็หายไปแล้วทิ้งไว้แค่สร้อยคอที่มีจี้รูปตัวFให้ดูต่างหน้า"
ผมเล่าให้ไอ้เสือฟังถึงเหตุการณ์เลวร้ายที่ผมทำกับยัยนั้นเมื่อคืน
"ไอ้ธิม!! นี่มึงกำลังอินกับน้องเขาเหรอวะ"
แล้วไอ้เสือมันก็ถามคำถามนี้ออกมาแล้วส่งยิ้มแบบเย้ยๆมาให้ผม
"อินเหี้ยอะไรของมึง"
"ปกติได้ใครแล้วมึงไม่เคยติดตามถามหานะแต่คนนี้พิเศษเหรอวะถึงได้ตามหาแล้วมานั่งพรั่งพรูให้กูฟังเนี้ยะ"
ผมฟังสิ่งที่ไอ้เสือพูดออกมาแต่ก็ไม่ตอบอะไรมัน..อินเหรอวะ หึ..อย่าเรียกอินเลยครับเรียกว่าติดใจร่างกายเธอแทนดีกว่าหัวใจของผมไม่มีพื้นที่เหลือไว้อินกับใครแล้วครับ
"ของที่สั่งได้ครบหมดแล้วครับนาย"
"อืม!!ขอบใจมาก"
"ซื้ออะไรมาวะ"
ในขณะที่ผมกับไอ้เสือคุยกันอยู่ไอ้เฉินลูกน้องไอ้เสือก็หิ้วของพะรุงพะรังมาไว้ไว้ให้ไอ้เสือที่โต๊ะกลางห้องทำงานของมันผมมองแล้วก็ถามมันออกไปอย่างสงสัยว่ามันซื้ออะไรมาเยอะเยะ
"ของบำรุง"
มันตอบผมแล้วเดินไปหยิบของที่วางอยู่มาดูผมก็ดูตามมันก็เห็นว่ามันเป็นพวกของสดวัตถุดิบต่างๆ
"มีแต่วัตถุดิบอย่าบอกนะว่ามึงจะทำเอง"
"อืม!!"
"กินได้เหรอวะ"
ควับ!!
ไอ้เสือหันมามองเคืองผมทันทีที่ผมถามแบบนี้ก็จริงนะครับไอ้เหี้ยเสืออย่าว่าแต่เจียวไข่เลยมันตอกไข่เป็นรึเปล่าก็ยังไม่รู้
"อะๆกูไม่ถามว่ากินได้รึเปล่าก็ได้กูเปลี่ยนเป็นถามว่าทำแล้วมึงจะเอาไปให้น้องจินได้รึเปล่าเพราะจนถึงป่านนี้มึงยังเข้าถึงตัวน้องไม่ได้เลยไม่ใช่"
"ได้สิเพราะกูจะเอาไปให้ถึงบ้านเลย"
"ไอ้เจซีมันจะยอมให้มึงเข้าบ้านมันเหรอวะ"
ไอ้เสือแม่งตอบผมออกมาอย่างมั่นใจเลยครับมันลืมไปรึเปล่าว่าไอ้เจซีพี่ชายจินแม่งจะฆ่ามันได้ตลอดเวลาที่ได้เห็นหน้ามัน
"หึ!!ไอ้เจซีไม่ยอมก็เรื่องของมันกูไม่ได้ไปในฐานะแขกหรือศัตรูของมันแต่กูไปในฐานะลูกเขยของพ่อมัน"
"พ่อน้องจินไฟเขียวให้ลูกเขยจัญไรแบบมึงว่างั้น"
"ถึงเมื่อก่อนกูอาจจะจัญไรแต่ตอนนี้กูพร้อมจะกลับตัวเป็นผัวและพ่อที่ดีของลูกกับเมียแล้วไอ้สัสมึงเตรียมตัวอำลาเหี้ยตัวเดิมที่ชื่อเสือแล้วเตรียมต้อนรับเหี้ยตัวใหม่ที่ชื่อ...ไอ้เหี้ยธิมได้เลย"
"สารเลว!!ไอ้เวรกูไม่คุยกับมึงละกลับดีกว่า"
ไอ้เหี้ยด่ามาเป็นชุดเหี้ยตัวใหม่ชื่อไอ้ธิมเหรอวะอย่างผมเทพบุตรครับสุภาพอ่อนโยนมีแต่คนกล่าวขานถึงความละมุนข้อนี้ของผม ผมก็เลยหันไปด่ามันกลับแล้วเดินออกมาจากห้องมันทันทีไม่อยากคุยกับมันแล้วครับเอาเวลาไปตามหาของเล่นใหม่ดีกว่าแต่ในขณะที่ผมจะก้าวขาเดินออกไปไอ้เสือแม่งก็พูดประโยคนี้ตามหลังออกมา
"รีบกลับไปตามหาเจ้าของสร้อยคอจี้ตัวเอฟที่หล่นบนเตียงเมื่อคืนเหรอวะ"
แสนรู้ฉิบหายไอ้เพื่อนเวร
- ผู้เขียน
