EP:4

1035 คำ
"ลูกสาวแม่เก่งอยู่แล้วแม่เชื่อว่าฝุ่นของแม่เก่งและฝุ่นก็ไม่ทำให้แม่ผิดหวังแน่นอน" พอแม่พูดประโยคนี้ออกมาฉันถึงกับจุกไปเลยค่ะเพราะเมื่อคืนฉันพึ่งทำเรื่องที่แม่ต้องผิดหวังมาถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้ตั้งใจก็ตามคิดแล้วน้ำตาก็พาลจะไหลออกมาอีกแล้ว ฉันต้องเข้มแข็งแค่ไหนถึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อีกอย่างฉันยังต้องไปทำงานที่ผับเหมือนเดิมมันก็เลี่ยงไม่ได้ที่ต้องเจอเขา คนใจร้ายคนนั้นแต่ก็ช่างเถอะค่ะตอนนี้เรื่องเงินสำคัญกว่าเพราะการทำคีโมครั้งต่อไปของแม่ต้องใช้เงินเยอะเลย อีกอย่างผู้ชายคนนั้นเขาก็จำฉันไม่ได้หรอกเพราะเมื่อคืนเขาได้แต่พร่ำเพ้อถึงคนอื่น “ฝุ่น..แล้วสร้อยคอหายไปไหนลูก” ฉันยกมือขึ้นมาลูบที่คอทันทีที่แม่ทัก สร้อยคอของฉันไม่มีจริงๆด้วยตอนอาบน้ำก่อนมาหาแม่ฉันก็ไม่ทันสังเกตมารู้ตัวว่ามันหายไปก็ตอนที่แม่ทักนี่แหละ แล้วอยู่ๆในหัวฉันก็คิดอะไรบางอย่างออกมาฉันขออย่าให้มันเป็นแบบที่ฉันคิดเลยขออย่าให้มันหลุดแล้วร่วงตกอยู่ที่นั้นตอนที่เขาคนนั้นกำลังขืนใจฉันเพราะมือคืนคนใจร้ายคนนั้นทำเรื่องสารเลวนั้นกับฉันไปจนทั่วทุกมุมห้องก่อนที่จะมาจบที่เตียง “ฝุ่นถอดไว้น่ะแม่ตอนอาบน้ำคงลืมใส่มา” “อย่าทำหายนะลูกหนูรู้ใช่ไหมว่าสร้อยเส้นนั้นสำคัญกับหนูมากแค่ไหน” “ค่ะแม่ แม่พักผ่อนได้แล้วค่ะวันนี้ฝุ่นไม่ไปทำงานฝุ่นจะอยู่เป็นเพื่อนแม่ทั้งวันเลย” ฉันยิ้มแล้วพูดกับแม่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่ในใจฉันตอนนี้อยากไปตามหาสร้อยเต็มทีแล้วก็ตาม..อ่อ!!วันนี้ฉันลางานวันหนึ่งค่ะทั้งที่ร้านกาแฟและที่ผับฉันรู้สึกเหมือนไม่ค่อยสบายอีกอย่างฉันก็ยังไม่พร้อมเจอหน้าเขาตอนนี้ บ้านธิม ตอนนี้ผมอยู่บ้านผมครับแม่โทรตามให้มาแล้วสาเหตุที่ตามก็คงมีแค่เรื่องเดียวครับเรื่องของน้ำชาที่ผมรับรู้มาเมื่อวานจนผมต้องดื่มจนเมาไม่รู้เรื่องรู้ราว “ธิมโอเคใช่ไหมลูก” “เรื่องอะไรครับแม่” ผมแสร้งถามแม่ออกไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่าที่แม่ถามหมายถึงเรื่องอะไร “ธิมรู้ว่าแม่หมายถึงเรื่องอะไรตอบแม่มาเถอะว่าลูกโอเคไหมแม่กับป๊าเป็นห่วงธิมนะ” “ธิมมีสิทธิ์ไม่โอเคได้ด้วยเหรอครับแม่” "ธิม!" แม่ผมเรียกชื่อผมด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วงหลังจากที่ผมตอบแม่แบบนั้น "ธิมไม่เป็นไรหรอกครับแม่ก็แค่ งงๆ ที่น้องไม่เลือกธิมก็เท่านั้นเอง" ผมตอบแม่ออกไปเมื่อเห็นว่าท่านดูกังวลและเป็นห่วงความรู้สึกของผม "เรื่องความรักเราจะไปบังคับใจใครมันไม่ได้ธิมเข้าใจน้องใช่ไหม" "ครับ!..ธิมจะพยายามเข้าใจ ตอนนี้น้องคงใกล้ชิดไอ้หมอนั่นมากกว่าธิมน้องถึงได้เทใจให้มันแต่ธิมเชื่อว่าถ้าน้องกลับมาเมื่อไหร่ธิมจะทำให้น้องกลับมารักธิมได้แน่ๆครับ" ผมตอบแม่ออกไปแบบนี้ถึงแม้ว่าตอนนี้ในใจผมมันพังไปแล้วก็ตามแต่ผมเชื่อว่าผมสามารถทำให้น้ำชากลับมารักผมอีกครั้งได้แน่ๆ "ธิม...น้องกำลังจะหมั้นนะลูกและที่น้องกลับมาน้องก็จะมาหมั้นกับคนรักของน้อง" แม่พูดประโยคนี้ออกมากับผมอีกครั้งผมรู้ครับว่าแม่พยายามพูดเตือนสติผมถึงเรื่องที่กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า ใช่ครับ น้ำชารักแรกของผมเธอกำลังจะหมั้นกับคนอื่นที่ไม่ใช่ผมแต่ก็แค่กำลังจะหมั้นยังไม่ได้หมั้นและผมก็เชื่อว่าผมสามารถทำให้การหมั้นครั้งนี้ของน้ำชาล่มได้ผมเลยตัดสินใจพูดสิ่งนี้กับแม่ออกไป "กำลังครับแม่แค่กำลังจะหมั้นแต่ยังไม่ได้หมั้นอะไรก็เปลี่ยนแปลงได้ครับ" “ธิม ปล่อยน้องไปเถอะนะลูกยังไงๆน้ำชาก็เหมือนน้องสาวลูกควรจะดีใจกับน้อง” “ไม่ครับแม่ธิมไม่เคยมองชาเป็นน้อง…ธิมรักน้ำชาครับแม่” “ธิม!” “ธิมกลับนะครับแม่” “ธิม!! เดี๋ยวก่อนลูก…ธิม” นี้คงเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ผมเดินหนีแม่แล้วปล่อยให้แม่เรียกตามหลังแบบนี้ผมไม่อยากฟังอะไรเกี่ยวกับน้ำชาตอนนี้แล้วก็ไม่อยากฟังใครมาพูดให้ผมปล่อยน้ำชาไป… ไม่มีทางครับผมจะเอาน้ำชาของผมคืนมาจากไอ้นั้นให้ได้เรื่องทั้งหมดมันเกิดเพราะความห่างไกลที่ทำให้ชากับผมต้องจบแบบนี้แต่อีกไม่กี่วันชาก็จะกลับมาแล้วถึงจะมาเรื่องหมั้นกับไอ้นั้นก็ตามผมเชื่อว่าถ้าชากับผมได้ไกลชิดกันอีกครั้งชาต้องเปลี่ยนใจ แต่ในขณะที่ที่ผมกำลังจะล้วงเอากุญแจรถในกระเป๋ากางเกงของผมมือผมก็ไปโดนกับของบางอย่างที่ผมเก็บไว้ในกระเป๋ากางเกง ผมล้วงมันออกมาแล้วชูมันขึ้นมาดูตรงหน้า สร้อยคอที่มีจี้ตัว F จริงสิวันนี้ผมต้องไปตามหาตัวเจ้าของสร้อยเส้นนี้ป่านนี้ไอ้บอสมันคงสืบให้ผมแล้วเรื่องที่ว่าใครเอาเหล้าขึ้นมาให้ผมแทนไอ้คิว ก็อย่างที่บอกครับว่าผมติดใจความซิงของเธอคนนั้นอย่างน้อยๆก็จะเลี้ยงไว้เพื่อระบายอารมณ์ของผมที่ช่วงนี้มันไม่ค่อยปกติ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม