เล่ห์วิวาห์บรรณาการรัก

แม้จะเป็นขบวนเกี้ยวเจ้าสาว แต่กลับเป็นขบวนที่เงียบเหงายิ่งนัก สีหน้าของผู้ร่วมขบวนต่างอมทุกข์ ราวกับส่งคนไปสุสานไม่ใช่จวนเขย ความสดใสหนึ่งเดียวคงมีเพียงผ้าแพรสีแดงสดประดับขบวนเกี้ยว ในขณะที่ข้าเซียวเสวี่ยไป๋กำลังจะกลายเป็นเจ้าสาวของประมุขมารผู้เลื่องชื่อ ด้วยเรื่องของความโหดร้ายและวิปริต ว่ากันว่าบรรพบุรุษสกุลตงฟางแห่งพรรคมารบูรพา ได้ทำการสังเวยวิญญาณบุรุษผู้เป็นที่รักของเทพธิดาบุปผาองค์หนึ่ง เข้าหลังจากสำเร็จวิชามารขั้นสูงสุด จึงถูกเทพธิดาบุปผาสาปแช่งอย่างคับแค้นใจ หากลูกหลานสกุลตงฟางผู้ใดสำเร็จวิชามารขั้นสูงสุด จะต้องกลายเป็นมารร้ายมีใบหน้าอัปลักษณ์เหมือนสัตว์อสูร ร่างกายใหญ่โตน่าเกลียด มีนิสัยดุร้ายเช่นเดียวกับเดรัจฉาน การจะหลุดพ้นจากคำสาปได้นั้น จะต้องพบเจอกับสตรีที่รักตนโดยไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอก เมื่อต้องคำสาปแล้วภายในสิบปีหากคำสาปยังไม่ถูกถอนไป จะต้องพบเจอกับความตาย ในคราแรกตงฟางอวิ๋นเซียวไม่เชื่อในคำสาปของบรรพบุรุษ จึงฝึกฝนวิชามารอย่างหนัก จนกระทั่งบรรลุขั้นสูงสุดเมื่ออายุได้ยี่สิบปี และเมื่อนั้นค่ายกลคำสาปแช่งที่ก็ได้ถูกปลดกลไก ประมุขมารตงฟางอวิ๋นเซียวค่อยๆ กลายเป็นอสูรร้ายและเริ่มควบคุมตนเองไม่ได้ราวกับเดรัจฉาน หากแต่พรรคมารได้ทำการศึกษาเรื่องยาระงับอาการวิปลาสมานานหลายร้อยปี ทำให้ตงฟางอวิ๋นเซียวยังคงมีสามัญสำนึกของความเป็นมนุษย์อยู่ แต่กระนั้นก็อยู่ได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น จึงจำเป็นต้องหาสตรีมาเป็นคู่ชีวิต เมื่อพรรคมารประกาศหาเจ้าสาว ด้วยความโลภของผู้คน จึงได้ส่งบุตรีไปเป็นเครื่องบรรณการ หากแต่ไม่ว่าสตรีใดที่ได้เห็นรูปลักษณ์ของตงฟางอวิ๋นเซียว ต่างก็ต้องร้องขอชีวิต บางคนอยู่ได้ไม่เกินเดือนก็กลายเป็นคนวิปลาส บางคนก็เป็นนางนกต่อคิดเข้าหาเพื่อสังหาร สุดท้ายก็กลายเป็นศพกลับไป จนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึงเก้าปี เหล่าศิษย์พรรคมารต่างเริ่มระหองระแหง เนื่องจากตงฟางอวิ๋นเซียวไม่มีทายาทสืบทอดอำนาจ ตงฟางอวิ๋นเซียวจึงได้ออกคำสั่งสุดท้าย ให้สู่ขอบุตรีสกุลเซียวมาเป็นภรรยา สกุลเซียวติดค้างหนี้ชีวิตพรรคมารจำยอมต้องส่งบุตรีไปตามคำขอ หากแต่บุตรีคนโตที่ต้องส่งไปนั้น มีบุรุษผู้เป็นที่รักอยู่แล้ว และเป็นถึงประมุขน้อยแห่งสำนักหวงไท่ ซึ่งเป็นอริคู่อาฆาตกับพรรคมาร และหากส่งนางไป สกุลเซียวจะต้องพบกับจุดจบอันน่าอนาถใจเพราะการทรยศความไว้ใจของตงฟางอวิ๋นเซียว ที่ข้ารู้มากขนาดนี้ รู้กระทั่งอนาคตอันน่าสยดสยองของตัวเอง นั่นเพราะว่าข้าคือคนที่อ่านนิยายเรื่องนี้มาก่อนอย่างไรเล่า!