แคว้นฉู่
ห้องทรงงาน
พระพักตร์คมของเย่วไท่อีหรือฉู่อ๋ององค์ปัจจุบันแห่งต้าฉู่ ปรากฏรอยยิ้มเยือนที่บ่งบอกถึงความดีใจอย่างเห็นได้ชัด เมื่อขุนพลเหลียงมู่ มือขวาคนสนิทของชินอ๋องกลับถึงแคว้นโดยมีสาสน์ของพระอนุชานำมาถวายให้แก่พระองค์ ได้ทรงทราบความเคลื่อนไหวและต้องยิ้มกว้างออกมามากยิ่งไปกว่าเดิม เมื่อใจความในสาสน์ให้พระเชษฐาทำการคัดเลือกพระชายาไว้ให้ล่วงหน้า
“ดี! ช่างดีเหลือเกินจริงๆ วันนี้ได้ข่าวคราวของน้องข้าเสียทีหลังจากต้องตั้งตารอมานานร่วมปี”รับสั่งด้วยความดีพระทัย
“แต่ว่าไท่หรงก็ยังไม่ยอมรีบกลับแคว้นเสียทีทำสงครามอย่างบ้าระห่ำอยู่ตลอดเวลา แปดปีกว่าแล้วที่พี่น้องไม่ได้พบหน้ากันเลยไม่รู้ว่าจะเติบใหญ่ขึ้นมากมายเพียงใด ปีนี้อายุก็ปาเข้า 26 แล้วก็ยังไม่มีชายาเป็นตัวเป็นตนหรือว่าน้องชายของข้ามีใบหน้าอัปลักษณ์อย่างนั้นรึแม่ทัพมู่”ฉู่อ๋องรับสั่งถามเหลียงมู่ที่ยังคงนั่งคุกเข่าอยู่ตรงพระพักตร์ใน
