บทนำ วาเลนไทน์
1273 คำ
โรงเรียน...
"กมลกานต์ ไหนลองออกมาเขียนโจทย์บนกระดานให้ครูดูหน่อยสิ"
คุณครูในชั้นเรียนมัธยมศึกษาปีที่ 6/1 ตะโกนเรียกตัวจี๊ดที่กำลังตั้งใจเรียนอยู่ เธอเป็นเด็กที่เรียนเก่งที่สุดในห้อง คะแนนสอบทุกครั้งแทบจะเต็มตลอดทุกวิชา ความเพอร์เฟคของเธอนั้นใครๆ ก็ต่างอิจฉา ยกเว้นรูปลักษณ์ภายนอก ไม่รู้อะไรดลใจทำให้หญิงสาวแต่งตัวเป็นมนุษย์ป้า สวมแว่นตาหนาเตอะ กระโปรงนักเรียนยาวแทบถึงข้อเท้า เสื้อนักเรียนตัวใหญ่โคร่งมองยังไงก็ดูเป็นสาวเฉิ่มในสายตาของผู้คน
แต่ทว่าเธอเองไม่เคยจะแคร์คำพูดคน ด้วยความที่เป็นนักเรียนที่เก่งที่สุดในโรงเรียน เป็นความภูมิใจของคุณครูทุกคน ไม่ว่าจะแข่งขันอะไรเธอก็จะได้รางวัลชนะเลิศตลอด ล่าสุดหญิงสาวสอบติดคณะแพทย์ศาสตร์ โรงเรียนถึงกับขึ้นป้ายด้านหน้าโรงเรียนเพื่อแสดงความยินดีแก่หญิงสาวด้วยความภาคภูมิใจในตัวของนักเรียน
"ได้ค่ะคุณครู"
ตัวจี๊ดเดินลุกออกจากโต๊ะลงมายังกระดานหน้าห้อง หญิงสาวหยิบปากกาไวท์บอร์ดขึ้นมา จากนั้นก็เปิดฝา และก็เริ่มทำโจทย์คณิตศาสตร์ที่อยู่บนกระดานด้วยความง่ายดาย เพื่อนๆ ในห้องทุกคนอ้าปากค้างมองอย่างนิ่งอึ้ง โจทย์พวกนี้คนปกติใช้เวลาในการคิดคำตอบนานเกือบสิบนาที แต่พอเป็นนักเรียนดีเด่นของโรงเรียน กลายเป็นว่าสามารถหยิบปากกาทำได้เลย โดยใช้เวลาไม่เกินหนึ่งนาที
"ถูกไหมคะคุณครู"
"แน่นอนอยู่แล้วจ้ะ สำหรับกมลกานต์ไม่เคยทำให้ครูผิดหวังอยู่แล้ว เอาล่ะทุกคนวันนี้พอแค่นี้จ้ะ การบ้านที่คุณครูให้ส่งอาทิตย์หน้านะ แล้วก็วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ขอให้ทุกคนมีความรักที่ดีนะ"
"เช่นกันค่ะคุณครู"
ทุกคนอวยพรกลับหาคุณครู จากนั้นก็ลุกขึ้นใช้สติ๊กเกอร์รูปหัวใจติดให้คุณครูคนละดวงที่เสื้อด้านหน้า ท่านเองก็ใจดียอมรับหัวใจดวงน้อยๆ ของเด็กๆ และหนึ่งในนั้นที่อินกับเทศกาลวันวาเลนไทน์ ก็คือตัวจี๊ด วันนี้เธอเตรียมของขวัญสุดพิเศษมาให้ผู้ชายที่ชอบ ทุกปีเธอก็ให้เขาเป็นเรื่องปกติ แต่ทว่าไม่เคยมีปีไหนที่เธอจะได้รับคำตอบที่พึงพอใจเลยสักครั้ง
"ตัวจี๊ดแกจะไปห้อง 6/5 หรือเปล่า ฉันว่าจะเอาดอกไม้ไปให้ธเนศ แกจะไปด้วยไหมปกติแกให้ธนัสทุกปีนี้"
"อืม... ไปสิ ฉันทำช็อกโกแลตเองด้วยนะ ไม่รู้ว่าเขาจะชอบหรือเปล่า"
"งั้นรออะไรล่ะไปสิ"
ทั้งสองคนหยิบของขวัญสุดพิเศษที่ตัวเองเตรียมมาวิ่งออกไปนอกห้อง มองหานักเรียนชั้นม. 6/5 ซึ่งตอนนี้น่าจะอยู่ในเวลาพัก และก็แน่นอนว่าเขายังอยู่โต๊ะประจำอย่างเช่นปกติ ตัวจี๊ดถือกล่องของขวัญเอาไว้แน่นทำใจกล้าเดินเข้าไปหาเขา ก่อนจะส่งกล่องของขวัญไปให้
"ไอ้ธนัส ว่าที่คุณหมอเอาช็อกโกแลตมาให้มึงแน่เลยว่ะ"
"กูก็เห็นให้ทุกปีนี่ ทำไมมึงไม่ใจอ่อนสักทีวะ นี่ถ้าตัวจี๊ดเอามาให้กูนะรับรักไปละ เก่งขนาดนี้มึงจะไปหาได้จากไหนอีก มีแฟนเป็นหมอเลยนะเว้ย"
"นั่นสิ มึงจะเล่นตัวทำเหี้ยอะไร ผู้หญิงสวยๆ ดีๆแบบนั้นมึงจะไปหาไหนอีก"
แก๊งเพื่อนของเขาเริ่มบ่นเพื่อนรักที่ชอบเล่นตัว โดยเฉพาะกับตัวจี๊ดที่เธอมาบอกรักเพื่อนเขาตั้งแต่ม.4 จนถึงตอนนี้ก็เรียนอยู่ม. 6 แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าจะรับรักเลย
"ไม่เอาอ่ะ อีกอย่างมึงมองยังไงสวย"
"ไม่สวยตรงไหน มึงลองจับไปถอดแว่น แกะผมเปียออกแต่งตัวสวยๆ ดูดิ"
"ไม่เอาไม่ชอบผู้หญิงเฉิ่ม มึงดูยัยนั่นทำตัวสิ มนุษย์ป้าเรียกยายแล้วมั้ง คือกูไม่เข้าใจเพิ่งจะอายุเท่าไหร่เองใส่แว่นหนาเตอะขนาดนั้น แต่งตัวก็เชยมาก กูเนี่ยทายาทเจ้าของช่อง 88 แฟชั่นขนาดไหนมึงจะให้กูมีแฟนเป็นมนุษย์ป้าหรือไง"
เขาบ่นออกมาแต่สายตายังจ้องมองผู้หญิงที่เดินเข้ามาไม่หยุด เมื่อเธอเดินมายืนอยู่ที่หน้าโต๊ะ หญิงสาวก็ส่งกล่องของขวัญมาให้เขาตรงหน้า
"ธนัสเรามีของขวัญวันวาเลนไทน์มาให้ด้วย"
"อืม... ขอบใจ วางไว้ตรงนั้นแหละ"
"ตัวเองจะไม่แกะหน่อยเหรอ เราตั้งใจทำมากเลยนะ เมื่อคืนนอนตั้งเกือบตี 1 เพราะว่านั่งทำของขวัญให้ตัวเอง"
"ฉันก็ไม่ได้สั่งให้เธอทำสักหน่อย"
ชายหนุ่มบ่นออกมา ก่อนจะหยิบกล่องของขวัญมาแกะดู และก็เป็นช็อคโกแลตที่ดูเหมือนจะเป็นใบหน้าของเขา และก็มีอยู่หลายชิ้น
"โห... ทำเหมือนมาก นอกจากจะเรียนเก่งแล้วยังมีศิลปะในตัวเองอีก เธอจะเพอร์เฟคเกินไปแล้วนะตัวจี๊ด"
"ไม่หรอกเราแค่ตั้งใจเฉยๆ ธนัสลองชิมดูสิเราตั้งใจทำให้นายนะ"
"ฉันต้องรู้สึกยังไงเนี่ย กินช็อกโกแลตหน้าตัวเอง"
เขาถอนหายใจออกมา ก่อนจะแกะช็อกโกแลตลองชิม ซึ่งเป็นรสชาติที่อร่อยไม่หวานมาก จึงทำให้เขาสามารถกินได้ ธนัสเคี้ยวแก้มตุ่ยซึ่งทำให้หญิงสาวรู้สึกดีเป็นอย่างมากที่เขายอมกินช็อกโกแลตที่เธอทำให้
"เรารู้ว่าธนัสไม่ชอบกินของหวาน ก็เลยทำแบบหวานน้อยแบบน้อยมากๆ มาให้ กินให้อร่อยนะเราไปเรียนก่อน"
"เดี๋ยวสิ... ทำไมปีนี้ไม่บอกรักอ่ะ"
ชายหนุ่มรู้สึกแปลก ที่ปีนี้หญิงสาวไม่มาสารภาพรักเหมือนเช่นเคย และเมื่อเพื่อนๆ ของเขาได้ยิน ก็รีบเลยแซวไม่หยุด จนเขาต้องหันไปทำสายตาดุใส่
"โหย... จำได้ด้วยวะว่าตัวจี๊ดสารภาพรักทุกปี"
"จริงด้วย แล้วบอกว่าไม่รักไม่ชอบไม่สนใจ"
"หุบปากเลยพวกมึงน่ะ กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นสักหน่อย ก็แค่รู้สึกแปลกใจ เพราะปกติจะต้องมาสารภาพรักเพื่อให้กูปฏิเสธ"
และเมื่อได้ยินคำพูดนั้น หญิงสาวก็มีสีหน้าที่สลดลงเล็กน้อย แต่ไม่เป็นไรหรอก ปีนี้เธอจะไม่บอกรักเขาเพื่อให้ตัวเองรู้สึกดีขึ้น การที่ต้องรับฟังผู้ชายที่ชอบ พร่ำบอกเสมอว่าไม่ได้คิดอะไร มันทำให้เธอรู้สึกเจ็บ และต้องทำความคุ้นชินกับมันอยู่นาน สถานการณ์ก็วนกลับมาในทุกปี เธอจะต้องฟังความเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า และคนฉลาดแบบเธอคิดว่า การที่เราเลือกที่จะทำหูทวนลม มันมีความสุขมากกว่า
"ไอ้เหี้ยนี่ปากเสียอีกแล้ว ทุกปีเลยนะมึง"
"ไม่เป็นไรหรอกปีนี้เราไม่อยากฟังคำปฏิเสธ เอาเป็นว่าธนัสชอบช็อกโกแลตที่เราทำให้ก็ดีแล้ว กินให้หมดเลยนะ ถ้าทุกคนอยากกินก็กินได้เลยนะเราทำมาเยอะมากๆ"
พูดจบหญิงสาวก็ยิ้มให้ทุกคนก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที ธนัสที่ได้ยินเธอเอ่ยชวนเพื่อนของเขา ให้มากินช็อกโกแลตตรงหน้า ก็รีบเก็บใส่กล่องตามเดิม จากนั้นก็ยัดใส่กระเป๋าไว้ รีบร้องทักท้วง
"มึงจะรีบเก็บทำไมเนี่ย"
"นั่นสิพวกกูยังไม่ได้กินเลยนะ"
"ไม่ต้องกิน ไอ้พวกเหี้ยปากเสีย"
"อ้าว..."
- ผู้เขียน
