5. ทำใจไม่ได้
1944 คำ
@มหาวิทยาลัย
.
“ยินดีด้วยนะแก มีแฟนก่อนเพื่อนเลยนะ ขออนุญาตอิจฉาค่ะ” ฟ้าใสเอ่ยแซวขณะที่พวกเรานั่งกันที่โรงอาหารเพื่อรอเข้าเรียน
“ใครมีแฟน” โชกุนถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล เพราะตัวเขา ท็อปและฟิวส์พึ่งจะมาถึง คงไม่ทันได้ยินประโยคก่อนหน้า
“ก็น้ำขิงน่ะสิ คบกับพี่ต้นแล้วนะ” แก้วตาเป็นฝ่ายตอบโชกุน
“ไอ้โชกุน มึงจะไปไหนวะ”
เมื่อรู้คำตอบเขาก็มีสีหน้าไม่ได้แสดงความยินดีกับเรื่องนี้เลย ตอนนี้ท็อปกับฟิวส์กำลังวิ่งตามโชกุนออกไป เห็นดังนั้นฉันก็เริ่มรู้สึกใจคอไม่ดี
“โชกุนมันเป็นอะไรของมันอะ” ฟ้าใสกับแก้วตามองตามหลังเพื่อนชายแบบงงๆ
ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าเขาเป็นอะไร คราวก่อนก็โดดเรียนไปทีหนึ่งแล้วนะ ตอนที่พี่ต้นขอแลกไลน์กัน
“พวกแกเข้าเรียนก่อนเลยนะ เดี๋ยวฉันมา” บอกแก้วตากับฟ้าใสเสร็จ ก็รีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งตามสามคนนั้นออกไป
ฉันเห็นหลังแวบๆ ว่าพากันวิ่งขึ้นตึกไป เลยรีบตามจนพบอยู่บนชั้นดาดฟ้า กำลังทำหน้าดุดันยืนสูบบุหรี่อยู่ ไหนบอกว่าถ้าฉันไม่ชอบกลิ่นก็จะไม่สูบไง
“โชกุน ฉันขอคุยกับนายหน่อยสิ”
“งั้นพวกกูไปก่อนนะเว้ย พวกมึงเคลียร์กันดีๆ ล่ะ” ฟิวส์บอกกับเราสองคนแล้วเดินกอดคอท็อปเดินออกจากชั้นดาดฟ้าไป
ตอนนี้เหลือแค่พวกเราสองคน เขาจ้องหน้าฉันตาเขม็ง ดวงตาคู่นั้นทำไมมันถึงได้เยือกเย็นแต่แฝงไปด้วยความผิดหวังกันนะ ฉันไม่เคยเห็นนายเป็นแบบนี้มาก่อน นายเป็นอะไรไป
“มีอะไรว่ามา” ตอบออกมาเสียงแข็งเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง
“นายเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมถึงได้รีบออกมาล่ะ”
เป็นห่วงนายจริงๆ นะโชกุน นายคือเพื่อนชายที่ดีที่สุดของฉัน ไม่รู้หรอกว่านายเป็นอะไร เมื่อก่อนมีอะไรเราจะพูดคุยกันได้ตลอด แต่ทำไมตอนนี้ความเป็นเพื่อนของเรามันถึงมีช่องว่าง มันเริ่มดูห่างเหิน ดูนายจะอึดอัดทุกครั้งที่พี่ต้นแวะมาหาฉัน
“เปล่านี่ ฉันไม่ได้เป็นอะไร”
“ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนายสูบบุหรี่ทำไม ไหนบอกว่า…”
“ก็แค่อยากสูบ ทำไม ฉันต้องขออนุญาตเธอด้วยเหรอ ทีเรื่องของเธอฉันยังไม่เคยก้าวก่ายเลย”
โชกุนพูดแทรกขึ้นตอนที่ฉันกำลังพูดอยู่ นี่ฉันทำอะไรผิดไปนายถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ ใช่ชีวิตใครก็ของเป็นของคนนั้น แต่เราเป็นเพื่อนสนิทกันนี่ เรารู้จักกันดีที่สุดไม่ใช่เหรอ แต่ ณ วินาทีนี้ มันรู้สึกว่าเริ่มไม่รู้จักนายขึ้นมาแล้วล่ะ นายในมุมนี้มันต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง
“นายโกรธที่ฉันคบกับพี่ต้นเหรอ”
ฉันรู้ว่าโชกุนไม่ชอบพี่ต้น แม้ว่าเขาจะไม่เคยเอ่ยออกมาจากปาก แต่จะให้ทำอย่างไรล่ะ ฉันไม่มีสิทธิ์คบกับใครเลยอย่างนั้นเหรอ แก้วตากับฟ้าใสก็ไม่ได้ไม่ชอบเขานี่ มีแค่นายคนเดียวที่ไม่ชอบ ซึ่งก็ไม่เข้าใจอีกเช่นกันว่าทำไม เพราะทั้งสองก็ไม่เคยมีเรื่องเข้าใจผิดหรือมีปากเสียงกันมาก่อน ทำไมคนแปลกหน้าที่พึ่งรู้จักกันถึงไม่ชอบกันได้ล่ะ
บุหรี่ในมือของโชกุนถูกปล่อยทิ้งลงพื้น ตามด้วยรองเท้าที่เหยียบขยี้จนไฟดับ ดวงตาคู่คมจ้องฉันไม่วางตา
“ถ้าฉันบอกว่าใช่ เธอจะเลิกคบกับมันรึเปล่า”
ประโยคนี้จากปากของเขา ทำให้ฉันอึ้งไม่กล้าตอบ มันสับสนไปหมดว่ามันเกี่ยวอะไรกับการที่คบกับพี่ต้น ถ้าเขาไม่ชอบก็แค่ต่างคนต่างอยู่ก็แค่นั้น ทำไมถึงได้ถามแบบนี้กัน
“เห็นมั้ย ถามแค่นี้ยังตอบไม่ได้เลย”
หมับ! ฉันรั้งแขนของเขาเอาไว้ขณะที่กำลังจะเดินออกไป “อย่าพึ่งเดินหนีสิ คุยกันให้รู้เรื่องก่อน”
“คุยอะไรอีกล่ะ”
“ฉันไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่ฉันคบกับพี่ต้น นายไม่ชอบเขาก็ต่างคนต่างอยู่สิ เราเป็นเพื่อนกันนะโช เราคบกันมาตั้งหลายปี นายจะให้เรื่องแค่นี้ มาทำให้ความสัมพันธ์ของเราเป็นแบบนี้เหรอ”
“ก็นั่นสินะ เราคบกันมาตั้งหลายปี แต่เธอกลับเลือกคบกับมันที่พึ่งเจอกันได้แค่เดือนเดียว”
ทำไมคำพูดนี้มันฟังดูแปลกๆ ไม่เข้าใจว่าเขาจะสื่อถึงอะไร แต่ตอนนี้ฉันกำลังกลัวมากกว่า ทำไมเขาถึงปักใจชิงชังพี่ต้นขนาดนั้น หรือว่าเราจะตัดความเป็นเพื่อน เพียงเพราะเรื่องที่ฉันมีแฟนแค่นั้นเหรอ
“โช เราเป็นเพื่อนกันนะ ฉันก็แค่มีแฟนเอง ส่วนพวกเราก็ยังเป็นเหมือนเดิมไง อย่าโกรธเลยนะ” พูดเสียงสั่นน้ำตาคลอ ส่งสายตาอ้อนวอนเพื่อนชายที่ดูเงียบขรึมผิดปกติ
โชกุนจ้องเข้ามาในดวงตากลมโตที่กำลังเอ่อคลอไปด้วยน้ำสีใส ดูเขาก็หนักใจเช่นกันที่สถานการณ์มันเป็นแบบนี้
“ฉันไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเธอ ขอตัวก่อนนะ” สิ้นประโยคนี้เขาก็ดึงแขนออก แล้วหันหลังเดินออกไปจากชั้นดาดฟ้าทันที
ฮึก ฮึก ฮือ… กลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่จริงๆ ฉันปล่อยโฮอยู่บนดาดฟ้า ย่อตัวลงนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่เพียงลำพัง
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องร้องไห้ แต่มันไม่กลั้นไม่ได้จริงๆ มันรู้สึกจุกตรงกลางอกแบบบอกไม่ถูก นายคือเพื่อนชายเพียงคนเดียวของฉันที่สนิทกันที่สุด ทำไมเราถึงต้องมาแตกหักเพราะเรื่องพี่ต้นด้วย ต่อไปนายกับฉันจะเป็นเหมือนเดิมได้ไหม
แล้วประโยคที่ว่าไม่ได้อยากเป็นเพื่อนมันหมายความว่าอย่างไร นายจะตัดขาดกับฉันจริงๆ เหรอโชกุน ฉันไม่อยากเสียนายไป ฮึก ฮือ…
คาบเรียนวันนี้ฉันไม่มีสมาธิเรียนเลย เพราะมัวแต่คิดถึงเรื่องโชกุน แล้ววันนี้พวกเขาทั้งสามคนก็ไม่เข้าเรียน นี่ฉันผิดขนาดนั้นเลยเหรอ นายถึงพยายามหนีหน้ากัน ยิ่งคิดก็ยิ่งไม่เข้าใจ
@คอนโด
.
พอกลับมาถึงคอนโดก็ขึ้นไปเคาะเรียกโชกุนที่ห้องแต่ก็ไม่มีใครตอบ สงสัยคงจะไม่อยู่ นี่เขาหายไปไหนกันนะ โทรไปก็ไม่ยอมรับสาย ไลน์หาก็ไม่อ่าน อย่าทำให้ฉันเป็นห่วงสิ
ตลอดทั้งอาทิตย์นี้เขาไม่เข้าเรียนเลย มีแค่ท็อปกับฟิวส์ที่มากันแค่สองคน พอถามสองคนนั้นก็ไม่ยอมบอกว่าโชกุนอยู่ที่ไหน เอาแต่บอกว่าไม่รู้ มันไม่ได้บอกไว้ ฉันไม่เชื่อหรอกเป็นเพื่อนกันแท้ๆ จะไม่รู้ได้อย่างไร หรือว่าจะกลับไปอยู่ที่คอนโดที่พ่อของเขาซื้อเอาไว้ให้ ฉันก็ไม่รู้ที่อยู่ด้วยสิ คงทำได้แค่รอเจออยู่ที่นี่แล้วล่ะ
@คลับ
.
ทางด้านโชกุน ทั้งอาทิตย์ที่ไม่เข้าเรียนเขากลับไปอยู่ที่คอนโดที่พ่อเขาซื้อเอาไว้ให้ กลางคืนก็ออกมาดื่มทุกคืนเพราะยังทำใจไม่ได้ และยังไม่พร้อมที่จะเจอหน้าน้ำขิง
เขาขอร้องท็อปกับฟิวส์ว่าห้ามบอกใครเด็ดขาดว่าเขาอยู่ที่ไหน ดีหน่อยที่ยังมีเพื่อนดื่มไม่อย่างนั้นก็ไม่รู้ว่าจะไประบายกับใครดี
ปึก! ระหว่างที่กำลังเดินออกจากห้องน้ำ ก็มีหญิงสาวแต่งตัวเซ็กซี่เข้ามาชนผม เธอเซเข้ามากอดเพื่อหาที่ยึดเหนี่ยว
“ขอโทษนะ”
“ไม่เป็นไร” ผมดันตัวเธอออก
“โชกุนใช่มั้ย” เธอยิ้มเอ่ยชื่อของผม สาบานได้ว่าผมไม่เคยรู้จักเธอมาก่อน
“อืม”
“พี่ชื่อริสานะ เราอยู่มหาลัยเดียวกัน”
“แนะนำตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย ขอตัว”
“เดี๋ยวก่อนสิ พี่ขอไปดื่มด้วยได้มั้ย ให้พี่เลี้ยงก็ได้นะ”
“มีเงิน จ่ายเองได้”
“อย่าใจร้ายสิ นะ พี่ขอไปนั่งด้วย” ส่งสายตาออดอ้อน พร้อมกับเดินเข้ามาคล้องแขน
เออ ช่างแม่งเหอะ ไหน ๆ ก็อารมณ์ไม่ดีอยู่ละ มีเพื่อนนั่งดื่มเพิ่มอีกคนแค่นี้มีปัญญาจ่าย “อืม ก็ได้”
หลังจากตอบตกลง ผมก็พาเธอขึ้นไปนั่งบนห้องวีไอพีที่ไอ้สองคนนั้นนั่งดื่มรออยู่
“เห้ยไอ้โชกุน มึงไปพาสาวที่ไหนมาวะ”
“หวัดดีครับ” ท็อป ฟิวส์พากันตลึงในความสวยของริสา บอกตามตรงว่าผมไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรเธอเลย ผมชอบสไตล์ผู้หญิงสวยหวาน มากกว่าผู้หญิงเปรี้ยวจี๊ดที่เข้าหาผู้ชายแบบไม่อาย
“นี่อยู่ปีหนึ่งกันหมดเลยเหรอ พี่ชื่อริสานะ อยู่ปีสอง”
“อยู่มหาลัยเดียวกันนี่เอง แต่ทำไมพวกผมไม่เคยเห็นคนสวยๆ แบบพี่เลย”
“ตอนนี้ก็รู้จักกันแล้ว อนาคตอาจจะได้เจอกันบ่อยๆ”
“มาครับพี่ริสา มาดื่มกัน มื้อนี้ไอ้โชกุนมันเลี้ยง พี่ดื่มตามสบายเลยนะ”
“โชกุนเลี้ยงทั้งที พี่ไม่เกรงใจแล้วนะ” สาวรุ่นพี่พูดแล้วหันมายิ้มหัน แต่ผมไม่ได้ตอบกลับ เลือกที่จะยกแก้วขึ้นดื่มแทน
ในจังหวะที่ไอ้สองคนนั้นขอออกไปเข้าห้องน้ำพร้อมกัน ริสาก็ส่งแขนเรียวมาคล้องแขนของผมอีกครั้ง พร้อมกับโน้มตัวลงมากระซิบข้างหู “คืนนี้ไปต่อคอนโดพี่มั้ย”
ผมมองหน้าไม่ได้ตอบกลับ นี่เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ผู้หญิงเข้าหาและเชื้อเชิญขนาดนี้
“พี่ไม่ถือนะ แค่ไปนั่งดื่มกันสองต่อสอง แต่ถ้าอยากจะทำอะไรต่อก็อีกเรื่อง”
“ผมไม่สน” ยกน้ำเมากระดกลงคอต่อ
“แต่พี่สนนายนะ นายหล่อมากเลยนะรู้ตัวมั้ย” พูดพลางลูบไล้ไปตามท่อนแขนและแผงอกที่มีเสื้อยืดราคาแพงปกคลุมอยู่
“แล้วไง ถ้าคิดจะนอนด้วยกันแล้วให้รับผิดชอบ บอกเลยว่าไม่”
“นายอย่าคิดมากสิ วันไนท์สแตนด์น่ะ รู้จักปะ” พูดกระซิบแล้วจูบที่ติ่งหูของผม
ผมมองหน้า ไม่คิดว่าเธอจะกล้าพูด เราพึ่งจะเจอกันครั้งแรก แต่เธอขอทำแบบนั้นอย่างไม่อายปาก คงจะผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะสินะ
ก๊อก ก๊อก “ขอขัดจังหวะนะครับ” ท็อปกับฟิวส์เดินเข้ามาพอดี ริสาจึงขยับออกห่างจากตัวผมไป เธอไม่ได้มีท่าทางขัดเขินเลยแม้แต่น้อย พวกเรานั่งดื่มกันต่อจนถึงเที่ยงคืนก็พากันกลับ
ริสาตามผมออกมาถึงที่รถ ไอ้เพื่อนเวรทั้งสองก็รีบกลับกันก่อน
“ว่าไง สนใจไปต่อคอนโดพี่มั้ย แค่ดื่มก็ได้ถ้าไม่อยากทำเรื่องอย่างว่า” ผมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก็ได้ตอบรับเธอไป
“อืม ก็ได้” ริสาเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถของผม ดูช่ำชองจังเลยนะ คงจะทำบ่อยจนชิน
- ผู้เขียน
