หลังเลิกงานชาริสามานั่งเล่นที่สวนสาธารณะเธอมองดูคนปั่นจักรยานน้ำกันเป็นคู่ ชาติที่แล้วเธออยากจะลงไปนั่งปั่นแบบนี้บ้างกับคนที่เธอรัก แต่ตอนนั้นภาคินทร์ขาหักเธอเลยรอให้เขาผ่าตัดให้เรียบร้อยก่อน แล้วค่อยชวนเขามาภาคินทร์ก็รับปาก แต่พอเขาจำทุกอย่างได้กลับมาเป็นธนดล เขาก็ลืมทุกเรื่องที่เคยรับปากกับเธอ
ธนดลขับรถตามเธอมาตั้งแต่หน้าบริษัทจนมาถึงที่นี่ เขาเห็นเธอนั่งมองผู้คนปั่นจักรยานน้ำก็นึกขึ้นมาได้ ว่าชาติก่อนเธอเคยขอให้เขาพามาปั่นแบบนี้ เธอพูดไปยิ้มไปบอกว่าถ้าได้ปั่นกับคนรักคงจะรู้สึกดีไม่น้อย ทั้งที่เขาสัญญาไว้กับเธอแต่ทำไม่ได้
ธนดลเดินเข้าไปนั่งลงใกล้ๆเธอ
" เราไปปั่นจักรยานน้ำกันไหม "
ชาริสาหันมามองหน้าเขาแล้วเบือนหน้าหนี
" ไม่หล่ะ "
" ผมจำได้ว่าคุณเคยบอกว่าอยากปั่นมันกับผม ตอนนี้ "
" นั่นมันตอนนั้นไม่ใช่ตอนนี้ คนที่ฉันอยากปั่นด้วยคือภาคินทร์ไม่ใช่คุณ "
" มิ้งคุณมองผมสิ ผมเป็นภาคินทร์
