“ถ้าไม่อยากสมองเละกองอยู่กับพื้นก็ถอยออกไป”
ผู้กองคาฮานสั่งเสียงเย็นยะเยือก ไม่ได้ขู่แต่ปาก หากเสี่ยศุภชัยแตะต้องผู้ที่เป็นทั้งผู้บังคับบัญชา เป็นทั้งเจ้าเหนือหัวของเขา พุงพลุ้ยๆ ของเสี่ยศุภชัยก็จะได้ลิ้มรสลูกตะกั่วร้อนๆ แน่
ดูเหมือนเสี่ยศุภชัยพอจะล่วงรู้ว่าคนเหล่านี้เอาจริงแน่ จึงยอมล่าถอยออกมา กระนั้นก็ไม่วายตะโกนไล่อาคันตุกะทั้งสามคน
“ออกไปจากบ้านของผมได้แล้ว ก่อนผมจะเรียกตำรวจมาจับพวกคุณ”
“แน่ใจหรือว่ากล้าให้ตำรวจมาบ้านตัวเอง ได้ข่าวแว่วๆ กระทบหูมาว่า เพชรพลอยที่ซื้อมาล้วนแต่เป็นของโจรทั้งนั้นไม่ใช่หรือเสี่ยศุภชัย”
ผู้พันจาฮัสด์เอ่ยพูดลอยๆ และคำพูดของเขาก็ทำเอาวัวสันหลังหวะอย่างเสี่ยศุภชัยถึงกับสะดุ้งโหยง เกิดอาการหวาดกลัวชายหนุ่มทั้งสองคนนี้จับใจ ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายรู้ได้อย่างไรว่าเขามักจะรับซื้อของโจรเป็นซะส่วนใหญ่
“กลับไป”
เสี่ยศุภชัยตวาดไล่อีกครั้ง ไม่รอดูว่าคนเหล่านี้ออกจาก
