20
1105 คำ
“เห้ย มีบอสของเมยด้วยอะ ไหนว่าไม่ได้คิดอะไรไง” สุพิชชาร้องถามเสียงดังปนขำอย่างต้องการแกล้งเธอ พร้อมพรกลั้นยิ้ม หน้าของเธอออกแดงออกร้อนนิดๆ คงเพราะถูกเพื่อนแกล้งไม่เลิกนั่นเอง ไม่ใช่เหตุผลอื่นหรอก
“โอ๊ย เลิกแกล้งเมยได้มั้ยเนี่ย”
“แกล้งเกลิ้งอะไร ตัวเองพูดเอง ใช่มะๆ”
“ช่าย” เสียงของพวกเพื่อนๆ เอ่ยล้อเลียนพร้อมพรอยู่เป็นนานกว่าจะเปลี่ยนเรื่องไปคุยกันเรื่องอื่นต่อจากนั้นได้ ก็เล่นเอาพร้อมพรหน้าแดงอยู่เป็นนานสองนาน
รถตู้หลายสิบคันทยอยเข้ามารับพนักงานขึ้นรถตามจำนวนที่นั่งพอดี ไม่มีการเบียดเสียดอัดกันเข้าไปนั่งแบบตอนที่พร้อมพรเคยเจอสมัยเรียนมหาวิทยาลัย หรือแม้แต่ตอนที่จบมาใหม่ๆ แล้วเข้าทำงานที่แรก
การได้เที่ยวกับบริษัทรอบนี้ดูจะสะดวกสบายมากกว่า
“ได้ยินมาว่าที่พักก็ของบอสด้วยนี่ ใช่มั้ย”
“จริงเดะ”
“บอสรวยจัดเลยสินะแบบนี้”
“ไม่รู้ว่าบอสมีแฟนรึยังเนอะ”
“จะเหลือเหร้อ ทั้งเก่ง ทั้งหล่อขนาดนี้ เราว่ามีแล้วชัวร์”
เสียงพูดคุยกันภายในรถตู้คันใหญ่ที่ได้ยินมาว่าเป็นอีกหนึ่งกิจการของวัชระเศรษฐ์ ทำเอาพร้อมพรต้องเมินหน้านี้ เพราะเมื่อวันนั้นเธอก็ฟังเรื่องของเขาจากเพื่อนๆตลอดช่วงบ่าย มาวันนี้เธอยังได้ยินเรื่องของวัชระเศรษฐ์อีกหรือนี่
ใช้เวลาเดินทางไม่นานก็ถึงจุดหมาย พี่คนหนึ่งของแผนกฝ่ายบุคคลเดินเข้ามาบอกคนอื่นๆ ที่กำลังทยอยลงจากรถลงมาที่ด้านล่าง
“ห้องพักให้เข้าพักตามที่แบ่งรายชื่อไว้ได้เลยนะทุกคน ของเราพักตั้งแต่ชั้น 5 ถึงชั้นที่ 9 เป็นต้นไป”
พร้อมพรพยักหน้าตามที่ได้ยิน เธอรู้สึกสบายใจไม่น้อยที่ได้พักห้องเดียวกันกับบุหงา
“นึกว่าได้พักชั้นบนโน้นเลย”
“ตรงนั้นห้องพักวีไอพีหรือไง”
“มีสระด้วยมั้งนั่นน่ะ ใช่ไหม”
เสียงพูดคุย ซักถามดังมาจากสาวๆ ต่างแผนกกันกับเธอ พร้อมพรมองตามแล้วก็เห็นว่าบนนั้นมีสระว่ายน้ำอยู่จริง แล้วค่อยหันมาฟังคำบอกกล่าวเพิ่มเติมก่อนเข้าพัก
“เข้าไปรับกุญแจที่ฟร้อนต์แล้วเอาของขึ้นไปเก็บได้เลย ใครอยากพักผ่อนแบบไหนก็ตามอัธยาศัยได้เลยจ้ะ”
พร้อมพรได้ยินเช่นนั้นแล้วก็รีบเข้าไปบอกบุหงาว่าเธอจะต่อแถวเพื่อไปรับคีย์การ์ดห้องพัก บุหงาจึงไปช่วยขนกระเป๋าของเธอมารอที่ล็อบบี้
ตอนที่พร้อมพรยืนเข้าคิวรออยู่นั่นเอง คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอก็หันมาคุยด้วยแล้วยิ้มให้ ก่อนจะหันไปสะกิดคุยกันแล้วทำท่าพยักเพยิดหน้าไปยังด้านหน้าหาด
“สวยจังเลยเนอะ”
“อะไรหรอ”
“นั่นไง กองถ่ายละครหรือถ่ายแบบ เขากำลังตั้งกองกันอยู่มั้ยอะ”
“ไม่ใช่ถ่ายแบบถ่ายละครอะไรหรอก น่าจะถ่ายพรีเวดดิ้งมากกว่า”
พร้อมพรมองตามกลุ่มคนตรงหน้าที่พูดคุยกันแล้วก็นิ่งไป ก่อนจะค่อยๆ หมุนหน้ากลับมาดังเดิม ยืนรอคอยคิวรับคีย์การ์ดห้องแบบเงียบๆ ด้วยหัวใจที่เต้นราบเรียบสงบนิ่งอย่างที่เธอเองก็ยังนึกแปลกใจ
“บอสก็มาด้วยหรอคะ”
บุหงาเอ่ยทักายเจ้านายด้วยความแปลกใจ หลังจากเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บบนห้องและตกลงกันกับพร้อมพรว่าจะลงไปเดินเล่นข้างล่างด้วยกัน ลงมาได้ครู่เดียวก็เห็นวัชระเศรษฐ์เดินตรงมาหา
ปกติแล้ว ทีมผู้บริหารมักจะไม่เข้าร่วมกิจกรรมนี้
บุหงาเองก็ไม่เคยเห็นว่าวัชระเศรษฐ์จะตามมาด้วยเลยสักปีเดียวตั้งแต่ทำงานที่นี่มา จัดเที่ยวทุกปีก็จะมีแต่บรรดาพนักงานทั้งนั้น
พร้อมพรจึงได้หันไปมองยังทางนั้นบ้าง แล้วก็พบว่าวัชระเศรษฐ์มาที่นี่ด้วยเช่นกัน
“วันนี้เปลี่ยนลุคหรอคะบอส ดูหล่อสมาร์ทแล้วยังดูชิคๆ คูลๆ ในลุคเดียวกันเลยนะคะเนี่ย แปลกตาสุดๆ บอสของพวกเราเท่สุดๆ ไปเลยนะเมย”
พร้อมพรอมยิ้มน้อยๆ เพราะเธอเองก็รู้สึกคล้ายบุหงาเช่นกัน
พร้อมพรคิดว่าระดับเขาคงไม่ได้มาร่วมกิจกรรมนี้หรอก แต่คงผ่านมาเลยแวะมาดูเท่านั้น
“ผมไม่มีโบนัสให้นะคุณบุหงา” เสียงตอบดังมาจากวัชระเศรษฐ์ บุหงายิ้มให้เจ้านายแล้วพูดหยอกเย้ากลับไป
“บุหงาชมแบบไม่หวังโบนัสก็ไม่ได้หรอคะบอส”
วัชระเศรษฐ์ทำเพียงยิ้มแล้วมองมาที่เธอ เอ่ยถามบ้าง “เป็นยังไง นั่งรถเบียดเสียดกันมากไหม”
พร้อมพรยิ้มแล้วตอบ “ไม่เลยค่ะ นั่งมาแบบสบายมากๆ เลยค่ะ”
“4 วันนี้ ไม่มีกิจกรรมเคร่งคัดอะไรเท่าไรหรอก ใครอยากเล่นน้ำ อยากกิน อยากดื่ม หรืออยากผ่อนคลายอะไร ก็เชิญที่หาดกับร้านอาหารตรงหน้าหาดได้เลยนะครับ เห็นว่ามีดำน้ำด้วยรึไงเนี่ย ยังไงเดี๋ยวเอมคงแจ้งอีกที”
ทุกคนพอรู้มาบ้างแล้วเรื่องตารางกิจกรรมที่ถูกตั้งเอาไว้ ใครอยากเล่นอะไร ทำกิจกรรมอะไรที่มีให้ ก็ต่างพากันไปลงชื่อไว้แล้วตั้งแต่เนิ่นๆ ซึ่งเธอกับบุหงาก็เห็นตรงกันอีกว่าจะไปดำน้ำตื้นด้วยกันในวันรุ่งขึ้น
“อ้าวนึกว่าบอสจะเลี้ยงพิเศษนอกรอบซะอีกนะคะ”
บุหงาเอ่ยแซวเจ้านายยิ้มๆ วัชระเศรษฐ์ทำท่านึกขึ้นได้แล้วพยักหน้าพร้อมตอบกลับมา
“ผมจะพูดอยู่พอดีเลยว่าไม่ต้องไปกินที่ร้านตรงนั้นก็ได้ ผมตั้งใจว่าจะมาเที่ยวด้วย ยังไงเดี๋ยวผมดูแลทีมของผมเองดีกว่า”
“โอ๊ยไม่ต้องค่ะบอส บุหงาแค่พูดเล่นไปอย่างนั้นเองค่ะ”
“อยากไปเลยไหมหรือค่อยไปตอนค่ำๆ กว่านี้หน่อย” วัชระเศรษฐ์จริงจังมาก ไม่ได้แค่พูดเล่นๆ ตอบกลับมาเท่านั้น
“บุหงาไม่น่าพูดแซวบอสเลย บอสเลยจริงจังเลยเนี่ย”
บุหงาหน้าเสีย เพราะตนเพียงแค่พูดแหย่วัชระเศรษฐ์เล่น เท่านั้น แล้วจึงส่งสายตามาให้เธอช่วยพูดด้วยอีกคน พร้อมพรนึกหาคำพูดไม่ทัน เธอทำแต่ยิ้มแหยๆ ตอบกลับให้บุหงาไปเท่านั้นเอง
“ไปเถอะ ผมอยากเลี้ยงขอบคุณพวกคุณด้วย ผมตั้งใจไว้แล้วว่ามาเที่ยวก็จะเลี้ยงดูอย่างดีเลย”
“เดี๋ยวคนอื่นจะมองไม่ดีมั้ยล่ะคะ”
- ผู้เขียน
