18
1181 คำ
รัฐศาสตร์คิดว่าราคาของมันค่อนข้างสูงอยู่เช่นกัน
ตอนที่เขากับพร้อมพรแต่งงาน มีแต่คนมาช่วย แทบไม่ต้องจ่ายอะไรมากมายเท่าไรเลย เสื้อผ้าของเขาใช้ชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็ค ส่วนของพร้อมพรใช้ชุดแต่งงานของแม่ของเธอ
“อย่างนั้นเราไปดูสถานที่จัดงานกัน แล้วก็ไปถ่ายพรีเวดดิ้งด้วยเลย ดีไหมคะพี่พีท” เสียงของอรุณวดีขัดเข้ามาในความคิดของรัฐศาสตร์
“อือ เอาสิ”
“กลางเดือนนะคะ พี่พีทลางานไว้ด้วยนะ ห้ามลืมเด็ดขาดเลยนะ ไม่อย่างนั้นหนูดีจะตามไปโวยวายที่แผนก”
รัฐศาสตร์ยิ้มด้วยความรู้สึกไม่เต็มใจเท่าไรนัก แต่ก็ไม่อยากให้อรุณวดีอารมณ์เสียอีก
“พี่ไม่เห็นหนูดีไปหาหมอบ้างเลย”
“หนูดีไปมาแล้วค่ะ เห็นพี่พีทงานยุ่งๆ ก็เลยไม่ได้ชวนไปด้วยเอาไว้นัด follow up ครั้งหน้า เราไปด้วยกันนะคะ”
“อือ”
“เห็นโบราณเขาบอกกันว่าท้องอ่อนๆ พ่อจะต้องต่อแขนต่อขาให้ลูก พี่พีทช่วยต่อแขนต่อขาให้ลูกของเราหน่อย ดีไหมคะ”
อรุณวดีส่งเสียงถามแล้วผลักแค็ตตาล็อกชุดแต่งงานที่นำมาให้ชายผู้เป็นสามีเลือก ดันออกจากหน้าตักของเขา ก่อนจะใช้ร่างกายของตนเองบดเบียดเขาให้ล้มตัวลงบนโซฟาตัวยาว
อรุณวดีบอกตัวเองว่าตนชอบรัฐศาสตร์ก็ตรงนี้เอง เขาแข็งแรง ตอบสนองไว อึดและทนทายาท ตอนที่คบกันใหม่ๆ เพียงแค่จับมือกัน เธอแกล้งยื่นมือคลึงที่เป้ากางเกงของรัฐศาสตร์ก็พบว่าเขามีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว
ขนาดตอนที่เขาเครียดจากหลายๆ เรื่อง เพียงแค่แตะเนื้อต้องตัวของเขานิดหน่อย รัฐศาสตร์ก็ตอบสนองสัมผัสของเธออย่างไว
อรุณวดีหลงใหลในตัวรัฐศาสตร์ไม่น้อย
แล้วก็คิดว่าเซ็กส์ของตัวเองจะสามารถมัดใจผู้ชายอย่างรัฐศาสตร์เอาไว้ได้ด้วยเช่นกัน
“ต้องไปกี่วันนะคะ”
“ไม่น่าเกิน 4 วันนะ” บุหงาตอบพร้อมกับหยิบเอกสารมาขีดๆ เขียนๆ และจดบางอย่างลงในนั้นอย่างคล่องแคล่ว ไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเธอแม้แต่นิดเดียว
พร้อมพรนั่งคิดเงียบๆ ว่าเธอจะไปได้หรือไม่
งานเลี้ยงให้พนักงานของที่นี่ เขาจัดให้เที่ยวผ่อนคลายกัน 4 วันเลยหรือ
ตอนที่พร้อมพรเริ่มทำงานหลังเรียนจบใหม่ ที่ทำงานเก่าของเธอก็จัดแบบนี้เหมือนกัน แต่ไปค้างคืนเดียวแล้วก็กลับ ที่นี่เอางบมาจากไหน ถึงได้จัดถึง 4 วัน
“ถ้าไม่ไป จะเป็นอะไรมั้ยคะพี่น้อย” พร้อมพรเรียกบุหงาด้วยชื่อเล่น เมื่อทางนั้นให้ความสนิทสนมกับเธอมากขึ้น บุหงาเรียกเธอด้วยชื่อเล่น แล้วยังบอกให้เรียกด้วยชื่อเล่นของตนเช่นกัน
“ที่จริงมันก็ไม่เป็นไรหรอกเมย แต่พูดถึงว่ามันเป็นงานของบริษัทไง เป็นกิจกรรมที่ผู้ใหญ่เขาเซ็ทขึ้นมาในปฏิทินของบริษัท เราก็ต้องทำตัวให้ความร่วมมือมั้ยอะ อันนี้เมยลองคิดเอาเองนะ พี่ไม่เคยพลาดงานนี้ บอกเลย สนุกมาก”
บุหงาพูดให้เธอได้คิดตามพร้อมทั้งบอกทิ้งท้ายอีกด้วยว่างานนี้ต้องไป ก่อนจะวางดินสอในมือลง แล้วถามด้วยน้ำเสียงใส่ใจเมื่อเห็นแววตากังวลใจในดวงตาของเธอ
“ไม่สบายใจเรื่องอะไรเหรอ”
“เมยเป็นห่วงลูกน่ะค่ะพี่น้อย”
“ก็พาไปด้วยได้นี่ ปีก่อนๆ บอสกับทีมผู้บริหารจัดรถไว้สำหรับคนที่เอาครอบครัวไปด้วยเลยนะ อลังการมาก”
พร้อมพรพยักหน้าตามอย่างสนใจข้อเสนอของบุหงา “งั้นเดี๋ยวเมยลองคุยกับพ่อกับแม่ดู บางทีคงได้พาไปด้วย เมยไม่เคยห่างลูกไปไหนไกลเลยนะพี่น้อย ก็เลยกังวลนิดหน่อย”
พร้อมพรเก็บเอาเรื่องที่ต้องเดินทางต่างจังหวัด 4 วันมาคิด จนกลับเข้าบ้านมาแล้วนั้นก็รีบปรึกษาพ่อและแม่ทันที
“ไปสิ เมยไปก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย ทำอย่างกับว่าลูกติดเรานักหนาอย่างนั้นแหละ” แม่ของเธอบอกให้ไป ก่อนจะเอียงคอมองแล้วพูดหยอกล้อต่อจากนั้น “แม่ว่าไม่ใช่ปัญหาเรื่องห่วงเจ้าแสนรักหรอกมั้ง แม่ว่าเมยน่าจะติดลูกมากกว่า เลยไม่อยากไป”
พร้อมพรยิ้มเมื่อแม่รู้ทันความคิดของเธอ
“พี่น้อยเขาก็บอกนะแม่ว่าเอาลูกไปด้วย”
“โอ๊ยเอาไปเป็นภาระเปล่าๆ ไปแค่ 4 วันเอง ไม่เห็นจะเป็นปัญหาเลย นี่นะ เดี๋ยวน้าหยิก น้าตุ๋มติ๋ม น้าทราย เขารู้เขาก็มาเล่นกับน้องเองนั่นแหละ”
พ่อของเธอพยักหน้าเห็นด้วยกับแม่ พร้อมพรจึงค่อยคลายกังวลใจ แม่เงียบไปครู่เดียว ท่านเอ่ยถามขึ้นจากนั้น “แล้วบอสล่ะ”
“บอสทำไมหรอแม่”
“คุณบอสเขาได้ไปด้วยมั้ย”
“เมยไม่รู้ คงไม่ไปมั้ง เพราะงานนี้เขาจัดให้พนักงาน”
แม่พยักหน้าเบาๆ แล้วพูดขึ้นอีกประโยค “แม่ว่าคุณบอสของเมยนี่...ก็ยังไงๆ อยู่นา”
“เพ้อเจ้อคุณนี่” พ่อบ่น ก่อนจะพูดขึ้นต่อจากแม่ “ผู้ชายด้วยกันจะมองกันออก พ่อว่าคุณบอสของเมยคงสนใจลูกสาวของพ่อเข้าแล้วล่ะ”
“พ่อ!” พร้อมพรเรียกพ่อเสียงดังลั่นบ้าน แม่ของเธอเลยพลอยหัวเราะตามไปด้วย ทีตอนแรกทำเป็นดุ แต่ก็เล่นมุกอำลูกสาวด้วยอีกคน แม่ขำได้หน่อยหนึ่งก็พยักหน้าถามสามี
“คิดเหมือนกันใช่มั้ยล่ะบีหนึ่ง”
“ช่ายแล้วบีสอง” พ่อของเธอลากเสียงตอบ
พร้อมพรอยากขำก็ขำไม่ออก เธอแกล้งทำเป็นงอน แล้วหนีไปนั่งกับแสนรักที่กำลังนอนคว่ำระบายสีบนกระดาษตรงกลางบ้าน
พอเห็นว่าแม่เข้ามานอนเล่นด้วย เด็กชายก็หยุดระบายสี เรียกเธอเสียงอ่อน “แม่ครับ”
“ครับ คนเก่งของแม่ ว่าไงครับ”
“แสนรักไม่เห็นคุณพ่อมาหาแสนรักอีกเลยครับ”
พร้อมพรหุบยิ้มลงหน่อยหนึ่ง เธอทำท่าคิดนิดเดียว ตอบลูกกลับไปว่า “พ่องานยุ่งครับ”
“ถ้าคุณแม่เจอคุณพ่อ บอกว่าแสนรักคิดถึงนะครับ”
“ได้ครับ เอาไว้แม่เจอแล้ว แม่จะบอกให้นะครับ” พร้อมพรตอบรับด้วยความรู้สึกเศร้าๆ ที่เบียดแน่นอยู่เต็มอก เธอนึกสงสารลูกจับหัวใจ ลูกที่ได้แต่เฝ้ารอว่าคนเป็นพ่อจะมีเวลามาหาวันไหน พร้อมพรยกมือลูบผมนุ่มของลูกด้วยความรักที่อยากทุ่มเทลงไปแทนรัฐศาสตร์
ลูกมีแค่เธอคนเดียว เป็นทั้งพ่อและแม่ไม่ได้เลยหรืออย่างไรนะ
พร้อมพรคิดเศร้าๆ เธอนอนเล่นกับลูกอย่างนั้นเป็นนานก่อนจะพาลูกเข้านอน
- ผู้เขียน
