นางมารผู้ไม่สมประกอบ

บทที่ 4

บทที่4

แม้จะเคยเดินทางเข้าไปในเมืองแล้วหลายครั้ง แต่การเดินทางไปกับซงหลิวนั้นเป็นอะไรที่ชิงหลันรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่ค่อยข้างจะไม่เหมือนเดิม เพราะเจ้าตัวนั่นเคร่งเครียดกับการระมัดระวังเรื่องต่าง ๆ มาก…มันก็ดูปลอดภัยดี แต่ว่านางไม่ใช่พี่ชายหรือท่านพ่อ จะมีใครมาทำอะไรนางกัน แม้จะคิดเช่นนั้นแต่ก็เถียงอะไรอีกคนไม่ได้ หน้านิ่ง ๆ เมินเฉยต่อทุกอย่างของซงหลิวทำเอาชิงหลันไม่กล้าขัด ภพก่อนเขาก็เคร่งขรึมเช่นนี้จนนางที่เป็นน้องสาวหัวหน้าพรรคนยังต้องเกรงใจ

“ด้านหน้ามีที่พักม้า จะแวะหรือไม่ขอรับคุณหนู” และแน่นอนหากที่ใดไม่จำเป็นจะต้องแวะ ก็จะไม่แวะ แต่ด้วยมารยาทเจ้าตัวก็จะมาถามนางทุกครั้ง ซึ่งที่จริงปกติตัวของชิงหลันก็ไม่ค่อยแวะที่พักม้า หรือโรงน้ำชาข้างทางเหมือนกัน แต่อากาศตอนนี้คล้ายว่าฝนจะตกและม้าก็เดินทางมาสักพักแล้ว

“เหมือนฝนจะตก” ชิงหลันเอ่ยออกไปเพียงแค่นั้น ซงหลิวก็รีบหันไปก็เร่งให้คนไปจัดการเรื่องต่าง ๆ

เมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี ซงหลิวก็หันมาอุ้มชิงหลันลงจากรถม้าเพื่อเข้าไปพักที่พักด้านในหลังจากจัดเตรียมห้องเอาไว้ให้นางเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินเข้าไปก็มีคนที่คุ้นเคยในสายตาของชิงหลันมาขวางเอาไว้เสียก่อน

“แม่นางคือคนที่บอกให้คนไปช่วยข้าใช่หรือไม่ ข้าจำรถม้าได้” ชิงหลันไม่อยากคุยและรำคาญคนมาใหม่ยิ่งนัก ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้อยากเจอเหวินอี้เลยสักนิด กลับต้องมาเจอได้ ช่างน่ารำคาญใจจริง ๆ เพราะคิดเช่นนั้นจึงหันหน้าซบเข้ากับอกของซงหลิวที่อุ้มนางเอาไว้แล้วมิได้เอ่ยอะไรออกมาอีกเลย

ที่จริงนางก็แค่อยากหลบหน้าไม่อยากให้ชายชั่วเห็นหน้า ชาตินี้จะได้ไม่ต้องวุ่นวายกันอีก

“คุณหนูต้องการพักผ่อนแล้ว” ซงหลิวบอกกับอีกคนที่มาขวางหน้าเขาและคุณหนู

“เดี๋ยวก่อนสิ ข้าแค่เห็นพวกท่านจะไปที่เมืองหลวง รถม้าข้าตกหล่มจนพัง คุณหนูคงทราบแล้วเพราะให้คนไปช่วยดึงขึ้นจากหล่ม ข้าก็เลยจะขอติดรถม้าของคุณหนูท่านไปด้วย” เหวินอี้รีบเอ่ยก่อนที่สองคนตรงหน้าจะเลี่ยงเดินหลบไป

ซงหลิวมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาน่ากลัวจนเหวินอี้ต้องหลบตา

“หากจะไปด้วยก็เดินไป คิดอะไรถึงจะขึ้นไปนั่งรถม้าของคุณหนู” ชายหนุ่มไม่พูดอะไรต่อเขาเดินไปจากตรงนั้น พอมาถึงห้องก็ทำท่าทางบึ้งตึงจนชิงหลันรู้สึกได้

นางได้แต่คิดในใจว่าไม่เคยรู้มาก่อนว่ามือขวาของท่านพี่นางคนนี้ นอกจากจะชอบทำหน้านิ่งแล้วยังทำหน้าราวกับฆ่าคน ขยับเป็นงอนและขี้น้อยใจเช่นนี้ แล้วครั้งนี้ความผิดใครกันเล่าที่ทำให้หนุ่มหล่อมือขวาพี่ชายน้อยใจอีกแล้ว

“ซงหลิว ท่านเป็นอะไรหรือ” เพราะการหยิบจับของหลายอย่างที่เสียงดังกว่าปกติ มันทำให้ชิงหลันพอจะเดาได้

“ไม่ได้เป็นอะไรขอรับ ที่จริงข้าไม่ควรอยู่ห้องนี้กับคุณหนู แต่ว่าข้างนอกมีคนแปลก ๆ มาก ข้าจะนอนที่พื้นตรงนี้ แล้วคุณหนูก็พักผ่อนเถอะมีอะไรก็บอกข้า”

ชิงหลันอยากบอกว่านางเองก็มีสาวใช้ไม่เห็นจำเป็นจะต้องรบกวนอีกฝ่าย ที่จริงตั้งแต่ท่านพี่ให้ซงหลิวมาอยู่กับนาง สาวใช้ก็แทบจะไม่ต้องทำอะไรแล้วแค่ช่วยแต่งตัวกับอาบน้ำก็เท่านั้น ที่เหลือดูเหมือนมือขวาของพี่ชายคนนี้จะอยากมีส่วนร่วมไปเสียหมด นางก็ไม่ขัดเพราะไม่อยากอยู่ใกล้สาวใช้คนนั้นมาจนเกินไปนัก ใจจริงอยากจะไล่ไปให้ใกล้ด้วยซ้ำ แต่หากทำเช่นนั้นทุกอย่างอาจผิดปกติจนผิดพลาดได้ นางยังมิรู้ว่านางสามารถเปลี่ยนเรื่องราวได้เพียงใด เพราะขนาดเรื่องราวระหว่างนางกับซงหลิวก็ยังเป็นเช่นเดิม

“เรื่องคุณชายคนนั้น”

ชิงหลันกำลังจะบอกอีกฝ่ายว่าต่อให้เดินร่วมขบวนไปนางก็ไม่ต้องการ แต่ซงหลิวกลับเงียบไม่ยอมตอบอะไร

นั่นก็เพราะเขาคิดว่าคุณหนูคงจะสนใจชายหนุ่มจากในเมืองเข้าให้แล้ว และที่หันหน้ามาหลบที่อกของเขาก็คงเพราะเขินอายชายหนุ่มผู้นั้นเป็นแน่ ซงหลิวถอนหายใจหนัก ทำไมเขาจะไม่รู้จักคุณชายชื่อดังของเมือง

ทั้งรูปร่างหน้าตาดีพร้อมทั้งความรู้และความสามารถทั้งยังเป็นบุตรชายของขุนนางมีขั้น เพียบพร้อมเสียขนาดนั้น พอคิดแล้วก็หลุดถอนหายใจออกมาอีกครั้ง เขาล่ะจะมีอะไรไปสู้ เป็นเพียงคนอารักขานางเท่านั้น นี่ก็ได้ใกล้ชิดที่สุดเท่าที่จะสามารถทำได้แล้วละมั้ง

เช้าวันถัดมาพวกเขาออกเดินทางกันแต่เช้า แน่นอนว่าคุณชายผู้นั้นติดตามขบวนมาด้วย เพราะแถวนี้มีโจรป่า เจ้าตัวหาม้ามาได้หนึ่งตัวและให้คนของตนเดินตาม ที่จริงนี่ก็ไม่ถือว่าเป็นเรื่องที่เกินความคาดหมายสักเท่าไร เพราะก่อนหน้ารถม้าพังม้าบาดเจ็บไปจะกลับเข้าเมืองไม่ได้และติดอยู่ตรงนี้ก็ไม่แปลก

แต่ตั้งหลายวันแล้วก็ยังไม่ไปจนมาเจอกับนาง ช่างน่ารำคาญใจจริง ๆ และยังพยายามขี่ม้ามาเทียบตรงหน้าต่างรถม้าอีก ชิงหลันปิดม่านอย่างไม่พอใจ แต่แน่นอนว่าซงหลิวไม่เห็นว่านางปิด และการที่ชายที่ขอติดตามมาด้วยขี่ม้าอยู่ขนาบรถม้าของคุณหนูก็ทำให้เขาร้อนใจไม่ใช่น้อย

“ทางข้างหน้าขรุขระ ข้าจะบังคับรถม้าเอง” บ่าวและสาวใช้จากพรรคมารต่างมองหน้ากันเลิ่กลิ่ก ไม่เหมือนกับชิงหลันทีพยายามชะเง้อดูคนที่มาบังคับรถม้าอย่างแปลกใจ

เพราะเส้นทางไม่ดีอย่างว่า เนื่องจากฝนตกบ่อยในช่วยนี้ และทางข้างหน้าก็ไม่มีที่พัก พอใกล้ค่ำหน่อยทั้งหมดจึงต้องตั้งแคมป์ไฟ

“คุณหนูนั่งตรงนี้ก่อนนะขอรับ ข้าจะให้คนจัดที่นอนในรถม้าให้” และแน่นอนว่าการที่พื้นดินไม่ดีทำให้จะใช้รถเข็นไม้ก็ทำได้ไม่สะดวกจึงเป็นซงหลิวที่อุ้มหญิงสาวไปนั่นนี่ แทบจะไม่วางลงจากอกเลย

“ไม่ทราบว่าคุณหนูชื่ออะไรหรือ ข้าติดตามมาตั้งนานแล้วยังไมทราบชื่อของคุณหนูเลย”

ชิงหลันตวัดสายตาหันไปมองตามเสียงนั่นอย่างไม่พอใจ และเพราะซงหลิวอุ้มนางไปมาตลอด ตอนนี้อยากจะหนีจากเหวินอี้ที่น่ารำคาญก็ทำไม่ได้