“เจ้าคิดจะทำสิ่งใดหมิงหลัน”
ไป๋เหยี่ยหัวถามคนที่กำลังค่อย ๆ ถอดชุดของพระองค์ออกทีละชิ้น ๆ ด้วยพระทัยเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ
“ตกใจอะไรล่ะเพคะ หม่อมฉันแค่กลัวฝ่าบาทจะอึดอัด”
นางกล่าวทั้งที่ยังไม่หยุดถอดชุดของไป๋เหยี่ยหัวออกจากร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมบูรณ์แบบ
“เจ้ากำลังทำให้ตนเองเดือดร้อน”
เสียงพระองค์เริ่มแหบพร่าไปกับสัมผัสหวาบหวิวจากฮองเฮา
นางเริ่มใช้ริมฝีปากอ่อนนุ่มบรรจงจูบลงบนแก้ม ของพระองค์อย่างอ่อนโยนพร้อมกับค่อย ๆ ไล้จูบเรื่อยลงมา จนถึงลำคอแกร่ง ปากน้อยขบเม้มจนเกิดรอยแดงเป็นจ้ำจนทั่ว ทั้งลำคอ เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่ปัดป้องอะไรร่างงามก็ค่อย ๆ รั้งให้ ร่างของพระองค์นั้นเดินตามไปที่เตียงนอน หมิงหลันผลักร่างนั้น ให้นั่งลง
“ทำไมไม่ห้ามแล้วล่ะเพคะ”
คนขี้แกล้งละใบหน้าจากลำคอเงยหน้าขึ้นมองไป๋เหยี่ยหัวที่กำลังส่งสายตาที่ยากจะคาดเดามาให้นาง // อะไรเนี่ยไม่เห็นจะ ขัดขืนแบบเมื่อกี้เลย ก
