EP 8 : เด็กใจแตก
1285 คำ
ตอนที่ 8 : เด็กใจแตก
ใบหน้าหวานหันไปมองรอบๆตัว ฉันเดินออกมาจากบริเวณนั้นและมาอยู่บริเวณหน้ามหาวิทยาลัย เพื่อจับจุดที่ตัวเองมาเมื่อเช้าก่อนและพยายามนึกเส้นทางที่พี่เทเลอร์พามาส่งหน้ามหาวิทยาลัยเมื่อเช้า ต่อให้จะมีรถสัญจรไปมาบนท้องถนน แต่คนไม่รู้ทางอย่างฉันก็หวาดระแวง มือบางพยายามต่อสายหาพี่เทเลอร์ ไม่กล้าโทรหาพี่ไอรีนเพราะไม่อยากให้พี่ไอร์ต้องรีบมาหาเหมือนวันที่ฉันขึ้นมากรุงเทพครั้งแรก แค่เห็นหน้าพี่ไอร์ในวันนั้นก็รู้ว่าเป็นห่วงฉันแค่ไหน
"ยัยน้อยหน่าเอ๊ย เรียนวันแรกก็สร้างเรื่องจนได้ พี่เทเลอร์ก็ใจร้าย พี่ไอร์บอกให้มาช่วยดูแลหนูนะ ทำไมไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์หนูล่ะ..."
ปริ๊นนนนน…
เสียงบีบแตรดังลั่นท้องถนน ฉันที่เดินบ่นอยู่คนเดียวสะดุ้งเฮือก หัวใจดวงน้อยตกไปที่ตาตุ่ม แสงไฟสาดมาจากด้านหลังทำให้ฉันหันไปมองและพยายามหยีตาเพราะถูกแสงไฟจากรถคันนั้นสาดส่องมาเต็มๆ แต่ก็พยายามมองรถคันนั้น
"พี่เทเลอร์" ริมฝีปากบางระบายยิ้มกับคนที่พึ่งบ่นไปหมาดๆ ก่อนจะรีบวิ่งไปที่รถสปอร์ตคันหรูทันที รถสปร์อตสีเหลืองที่เด่นชัดขนาดนี้มีคนเดียวเท่านั้นและฉันก็มั่นใจว่าเป็นเขา
ราวกับยกภูเขาออกจากอกเมื่อได้เข้ามานั่งในที่เดิมเหมือนตอนเช้า ไม่ลืมที่จะดึงเข็มขัดมาคาดตัวเสร็จสรรพ ดวงตากลมโตมองอีกคนด้วยความขอบคุณพร้อมกับเผยรอยยิ้มบางๆ แต่แล้วความนิ่งเงียบของคนข้างๆก็ทำให้ฉันหุบยิ้มลง เขาไม่พูดอะไรมีเพียงสายตาคู่นั้นท่ามกลางแสงไฟสลัวจากด้านนอกสาดส่องเข้ามาแต่ก็รู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก
"หนะ หนูทำอะไรผิดหรือเปล่าคะ" ฉันถามเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะพี่เทเลอร์ยังไม่ยอมขับรถออกจากตรงนั้นแถมยังจ้องหน้าฉันไม่วางตา
"หึ เปิดเทอมวันแรกก็ใจแตกจนได้"
"ใจแตกอะไรคะ หนูบอกพี่แล้วนะคะ"
"หยุดเถียงฉัน" เทเลอร์ตวาดลั่นรถ
"เปิดเทอมวันแรกกลิ่นเหล้าหึ่งมาขนาดนี้ ไม่เรียกว่าใจแตกแล้วจะให้เรียกว่าอะไร ตารางเรียนเธอเลิกบ่ายสามโมงแต่เธอเอ้อระเหยลอยชายยันหนึ่งทุ่ม ฉันมีหน้าที่รับส่งเธอตามตารางเรียนไม่มีเวลามานั่งรอเธอไปนั่งกินที่ร้านเหล้า ฉันมีงานที่ต้องรับผิดชอบและมีประโยชน์มากว่ามานั่งรอเธอแบบไร้ประโยชน์"
"หนูไม่ได้ไปกินเหล้าสักหน่อย...ก็แค่...ลองชิมเบียร์อึกเดียว"
คำพูดของเขาไร้ซึ่งความอ่อนโยน เป็นคำพูดที่ไม่เคยถนอมน้ำใจคนฟังเลยสักนิด และฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมเขารู้ว่าฉันไปนั่งอยู่ที่ร้านหลังมหาวิทยาลัยแถมยังได้กลิ่นเบียร์อีกทั้งที่ฉันกระดกไปอึกเดียวจริงๆ
"ตัวเหม็นหึ่งขนาดนี้คงไม่ใช่แค่ชิมอึกเดียว ฉันจะบอกพี่สาวเธอได้ดัดนิสัยน้องสาวตัวเอง นี่นะเหรอเด็กไร้เดียงสาอ่อนต่อโลก พอเจอสังคมเข้าหน่อยก็ดีแตก"
"พี่เทเลอร์"
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นเมื่อถูกอีกฝ่ายจับจ้องไม่วางตา ทำให้ฉันเลือกที่จะสงบปากสงบคำไม่อยากเถียงต่อ คำพูดของเขาทำให้ฉันคิดก่อนจะค่อยๆดมเสื้อตัวเอง
"จริงด้วย..." ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆก่อนจะเหล่ตามองอีกคนที่ตอนนี้รถสปอร์ตคันหรูขับออกจากตรงนั้นด้วยความเร็วเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันมีช่วงที่ฉันถือแก้วเบียร์กำลังจะกระดกชิมทำให้น้ำในแก้วหกใส่เสื้อกับกระโปรงตัวเองเล็กน้อย แต่ไม่คิดว่ากลิ่นพวกนั้นมันยังติดเสื้ออยู่ ตอนที่นั่งอยู่ที่ร้านก็ไม่ได้กลิ่น พอมานั่งอยู่ในรถพื้นที่คับแคบกลิ่นนั้นก็ตีขึ้นจมูก
ดวงตากลมโตชำเลืองมองชายหนุ่มอยู่เป็นระยะ สิ่งที่เขาพูดไม่ได้ใส่ร้ายฉันเลยเพราะกลิ่นที่ตัวฉันมันชัดเจนขนาดนี้ มือเรียวเล็กเคาะหัวตัวเองเบาๆ ไม่อยากให้คนอื่นคิดไปไกลว่าฉันเป็นเด็กใจแตก โดยเฉพาะพี่ไอรีนกับคุณโนอาร์เพราะทั้งสองคนเป็นคนพาฉันมาเรียนมหาวิทยาลัยดีๆแบบนี้
ภายในรถที่เงียบสงัดเทเลอร์รับรู้ได้ถึงสายตาของอีกคนที่คอยชำเลืองมองอยู่เป็นระยะ เขามารอเธอตั้งแต่เลิกเรียนและเห็นเด็กสาวยังร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัยอยู่ ไม่นานก็ได้ข้อความแจ้งเตือนจากแอปพลิเคชันไลน์จากเธอ เขาได้แอบซุ่มมองการกระทำของเธออยู่ห่างและรู้ดีว่าเธอไม่ได้ดื่มหนักขนาดนั้น แต่สิ่งที่ทำให้เขาโมโหคือความอ่อนต่อโลกของเธอ ถ้าเป็นหลานหรือน้องสาวของตัวเองจะไม่มีทางโง่ให้คนอื่นหลอกได้
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนของเธอสองคนนั้นไม่ได้จริงใจ ไม่จำเป็นต้องได้เข้าไปพูดคุย แค่เพียงมองปฏิกิริยาที่ส่งสายตาให้กันก็รู้ว่าสองคนนั้นไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเธอ อีกทั้งคนข้างๆยังโง่ปล่อยให้เพื่อนกลับไปโดยไม่ร้องขอความช่วยเหลือทั้งที่ตัวเองกลับบ้านไม่ถูก
"ลืมเอาสมองมาจากบ้านเหรอไง"
"ว่าหนูโง่จะเข้าใจง่ายกว่าค่ะ"
"อืม...เธอโง่มาก"
"....." ริมฝีปากบางอ้าปากค้างไปคำพูดตรงๆของเขา ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนแบบนี้พี่ไอรีนต้องการให้มาดูแลฉัน และคอยช่วยเหลือฉัน ตั้งแต่เขามามีแต่คำพูดที่ไม่น่าฟัง แถมยังแดกดันกันตลอด ฉันต้องรวบรวมสติและพูดในสิ่งที่ตัวเองอยากอธิบายให้เขาเข้าใจ
"หนูอยากบอกพี่ว่าหนูไม่ได้ดื่มขนาดนั้น ที่กลิ่นมันติดตัวแบบนี้เพราะเบียร์หกใส่เสื้อผ้าหนู หนูสาบานได้ว่าหนูไม่ได้โกหก"
"ถ้าเธอคิดแค่เพราะกลิ่นเบียร์ที่ติดเสื้อแล้วฉันด่าเธอเป็นเด็กใจแตกก็ไม่ต่างอะไรกับเธอพูดแก้ตัวแบบคนไม่มีสมองนะ"
"ว่าหนูอีกแล้วนะ พี่จะเอายังไงกับหนูกันแน่ อะไรก็ไม่ถูกใจ"
"เดี๋ยวฉันจะบอกไอรีนว่าเธอไปนั่งกินร้านเหล้าหลังมหาวิทยาลัยตั้งแต่เปิดเทอมวันแรก แถมยังนั่งจิบเบียร์อย่างกับทองไม่รู้ร้อน แต่โกหกบอกกับฉันว่าจะไปนั่งคุยเล่นกับเพื่อนใกล้มหาวิทยาลัย เธอคิดว่าการที่เธอส่งไลน์มาแล้วฉันอ่านแต่ไม่ตอบคิดว่าฉันจะบ่นเธอที่ทำให้รอเก้อน่ะเหรอ เธอคงคิดว่าหลักฐานแค่นั้นมันจะทำให้เธอเอาชนะฉันได้อย่างนั้นเหรอ"
ฉันรอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ความคิดที่คิดว่าจะเอาประวัติการแชทเป็นหลักฐานถ้าเขามารอเก้อถูกลบหายไปจากสมองทันที ริมฝีปากบางเบะราวกับเด็กกำลังจะร้องไห้
"อย่าบอกพี่ไอร์ได้ไหมคะ หนูจะไม่ไปหลังมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ"
"ฉันเป็นพวกไม่เชื่อคำพูดของเด็กไม่มีสามัญสำนึกอย่างเธอ ฉันชอบเห็นการกระทำมากกว่า"
ต่อให้เขาจะพูดแทงใจดำแค่ไหนฉันก็ได้แต่พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ อย่างน้อยเขาน่าจะรับฟังคำร้องขอของฉัน
- ผู้เขียน
