ทาสรักคุณชาย
ตอนที่ 17
[ข้าเพียงผ่านมา]
"อื้อ ๆ" ลี่จูส่งเสียงในคออย่างทรมาน เสียวซ่านเพียงใดแต่มิอาจครวญครางออกมาได้
"เสวี่ยอิง! อ่าส์..." น้ำเสียงทุ้มแหบต่ำครางแว่วมา ทำให้สาวน้อยที่กำลังจะเดินกลับชะงักฝีเท้ากึก
"นั่นใครกัน?" สาวน้อยพึมพำ แต่มิกล้าส่งเสียงถามอันใดอีกแล้ว
ลู่หลิงหวางหยัดยิ้มมุมปาก ที่ได้ยินเสียงฝีเท้านางหยุดลงกับที่ ความกำหนัดก็ยิ่งพวยพุ่ง เขาขยับสะโพกกระแทกกระทั้นใส่ร่องสวาทของสาวใช้ใต้ร่าง สายตาก็มองลอดผ่านช่องใบไม้ เห็นร่างเล็กอรชรภายใต้อาภรณ์สีขาวสะอาดตาหมุนตัวไปมาราวตามหาเสียงที่ได้ยิน มิคิดเลยว่าเมื่อครู่เขาจะเผลอครางเรียกนาง
ซ่งเสวี่ยอิงช่างงามตานัก ยิ่งยามผิวขาวราวหิมะต้องแสงแดดก็ยิ่งดูขาวสว่างกระจ่างใส เรือนผมดำขลับที่ถูกสายลมพัดลู่จนเผยให้เห็นกรอบหน้างามรูปไข่นวลเนียน ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อธรรมชาติน่าบดขยี้ทุกครั้งที่ได้พบ ทุกอย่างของนางช่างชวนให้เคลิบเคลิ
