วันรุ่งขึ้น
อิทธิพัทรอุ้มมาริสามาที่บ้านของเขาแล้วพาเธอไปนอนที่ห้องนอนรับรองแขก เขาเฝ้าไข้เธอจนถึงเช้าคอยดูแลเธออยู่ไม่ห่าง
“ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ”
เสียงละเมอของเธอเมื่อคืนนี้ยังดังก้องอยู่ในหูเขาตลอดเวลา ขนาดเธอไม่มีสติเธอก็ยังละเมอบอกว่าเกลียดเขาทุกคำ
“คุณอิทคะ...คุณหมอแทนไทมาแล้วค่ะ”
อิทธิพัทรยืนขึ้นมองไปที่ประตูทางเข้าเห็นแทนไทเดินเข้ามาพร้อมอุปกรณ์เครื่องมือแพทย์ในมือเขา
“แฟนแกไม่สบายหรอ...?”
“อืม...”
เขาตอบแค่นั้นก็เดินนำหน้าหมอแทนไทเข้าไปในห้องนอนของเธอ หมอแทนเดินเข้าไปวัดไข้ให้เธอแล้วรอเวลาสักพัก หันไปมองที่อิทธิพัทรที่ยืนกอดอกจ้องมองเธออย่างไม่วางตา
“เธอป่วยมากี่วันแล้ว...?”
“เพิ่งเป็นเมื่อวาน...”
“แกคงเป็นห่วงเธอมากสินะ...ถึงรีบให้คนไปตามฉันมาแต่เช้ามืดเลย...”
เขาหันหน้ามามองเพื่อนเขานิ่งๆ แต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร หมอแทนไทหันไปดึงปรอทที่วัดไข้เธอขึ้นมาดูก็ต้อง
