ถึงวันชำระแค้น
1205 คำ
อิทธิพัทรดึงแขนมาริสาเข้ามาใกล้ๆ แล้วรั้งใบหน้าของเธอด้วยสองมือของเขาเข้ามาจูบทันที เธอยืนอึ้งตาค้างที่เขาทำแบบนี้โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว และพอได้สติเธอก็ดันตัวเขาให้ออกห่าง
“คุณอิทธิพัทร...คุณไม่ควรทำแบบนี้กับมายนะคะ...”
“ผมชอบคุณ...ผมควบคุมตัวเองไม่ได้ผมขอโทษ”
“มายมีคู่หมั้นแล้วนะคะ...”
“แต่คุณยังไม่แต่งงานนี่ครับ...ผมแค่อยากได้โอกาสจากคุณบ้าง...”
เธอมองหน้าเขาด้วยสายตาผิดหวัง ไม่คิดเลยว่าเขาจะกล้าจูบเธอแบบนี้
“เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอกคะ...เพราะอีกแค่ 3 อาทิตย์มายก็ต้องแต่งงานแล้ว...”
เขาเริ่มไม่พอใจที่เธอพูดแบบนี้ แต่ก็ไม่แสดงสีหน้าอะไรออกมามากนัก
“คุณคงรักคู่หมั้นของคุณมาก...”
“ถ้ามายไม่รักเขา แล้วมายจะหมั้นกับเขาทำไมละคะ...?”
เธอพูดกับเขาด้วยสีหน้าดูไม่พอใจเขามากนักที่เขาจูบเธอเมื่อกี้ เขาจ้องหน้าเธอกลับแล้วมองเข้าไปในแววตาเธอนิ่งๆ
“คู่หมั้นของคุณเป็นคนแบบไหนกันนะ ผมชักอยากจะรู้จักแล้วสิ...คนที่ได้หัวใจคุณไป”
“...”
มาริสาจ้องตาเขากลับแล้วก็เดินถอยห่าง
“เขาคงเป็นคนดีมาก แล้วก็คงรักคุณมากสินะ...”
“ค่ะ...เขารักมายมาก แล้วเขาก็เป็นคนดีมาก คุณตัดใจจากมายเถอะค่ะ เพราะมายรู้สึกกับคุณมากกว่าเพื่อนไม่ได้จริงๆ ...”
“....”
เขาจ้องหน้าเธอนิ่งๆ รู้สึกไม่พอใจอยู่ภายใน
“มายขอตัวนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณสำหรับสิ่งดีๆ ที่คุณทำให้กับมาย ตลอด 2 อาทิตย์ที่เรารู้จักกันคุณดีกับมายมากจริงๆ มายขอบคุณมากนะคะ...”
เธอยิ้มให้เขาเล็กน้อยแล้วก็หมุนตัวเดินเข้าไปในโรงแรม เธอตัดสินใจแล้วหลังจากจบทริปนี้เธอจะเลิกยุ่งเลิกติดต่อกับเขา เพราะเธอกำลังจะแต่งงานในอีก 3 อาทิตย์ข้างหน้านี้
....
2 วันผ่านไป
กรุงเทพฯ
อิทธิพัทรลงจากเครื่องก็รีบนั่งรถตรงมาที่บ้านทันที เห็นสภาพของน้องสาวตัวเองที่นอนซมอยู่ในห้องนอนก็ต้องตกใจ เพราะใบหน้าของเธอมีรอยฝ่ามือแดงเป็นรอยจนเห็นชัด
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น...?”
“พี่อิท...”
เขารีบเดินเข้ามาหาน้องสาวของเขาทันที เขาแค่อยู่เคลียร์งานที่ภูเก็ต 2 วันเท่านั้น หลังจากที่มาริสากลับมาแล้ว แต่เขาไม่คิดเลยว่าจะมาเห็นน้องสาวเขาในสภาพนี้
“นี่มันเกิดอะไรขึ้น...ใครทำอิน...?”
“อึกๆๆๆ ...เมื่อวันก่อนอินไปเดินห้างเพื่อซื้อของแล้วบังเอิญเจอกับมันเข้า มันมากับคู่หมั้นของมัน...”
อิทธิพัทรได้ยินคำว่าคู่หมั้นก็เริ่มไม่พอใจและโกรธขึ้นไปอีก
“พวกมันมองอินเหมือนตัวน่ารังเกียจ อินพยายามเดินหนีพวกมันแต่มันแยกกับคู่หมั้นมันเดินตามอินมา เราทะเลาะกันจนอินควบคุมตัวเองไม่ได้เผลอบอกมันไปว่าอินท้อง พอมันรู้ว่าอินท้องมันก็ยิ่งอารมณ์เสียและก็เข้ามาทำร้ายอิน...”
อินทิราจับใบหน้าตัวเองที่มีรอยแดงช้ำบนใบหน้าตัวเองแล้วก็ร้องไห้สะอื้นจนอิทธิพัทรโมโห
“นี่มันทำถึงขนาดนี้เลยหรอ...?”
“พี่อิท...มันกำลังจะแต่งงาน อินไม่ต้องการเห็นมันมีความสุข พี่อิทต้องช่วยอินนะ...ทำยังไงก็ได้ให้พวกมันไม่ได้แต่งงานกัน อินอยากเห็นมันเสียใจแล้วเจ็บปวด...”
“....”
อิทธิพัทรมองหน้าน้องสาวตัวเองด้วยความสงสาร เธอร้องไห้สะอื้นแล้วยื่นมือมากุมมือของเขาไว้แล้วพูดด้วยสายตาอ้อนวอน
“มันทำให้พี่ดาต้องฆ่าตัวตาย มันทำร้ายชีวิตของอิน พี่อิทต้องจัดการมันให้อินนะ...”
เขาดึงมือออกจากมือเธอแล้วจับหัวเธอลูบผมเพื่อปลอบโยน
“ดูแลตัวเองให้ดีๆ อย่าให้ลูกต้องเป็นอะไร”
“พี่อิทจะช่วยจัดการมันให้อินใช่ไหม...?”
“อื้ม...”
เธอดีใจมากสวมกอดเขาอย่างรู้สึกดีที่อิทธิพัทรจะช่วยจัดการคนที่ทำร้ายเธอให้
เขาลูบผมน้องสาวด้วยความโกรธแค้นไม่คิดเลยว่าเรื่องนี้เธอก็รู้เห็นด้วย เธอคงรักมันมากถึงไม่รู้ผิดชอบชั่วดีว่ามันทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งท้องโดยไม่รับผิดชอบ แล้วยังไปแต่งงานกับเธอหน้าตาเฉย
....
2 อาทิตย์ผ่านไป
บริษัท MAMA TOUR
มาริสานั่งมองโทรศัพท์ในมือตัวเองที่มีชื่อไลน์ของอิทธิพัทรเป็นเพื่อน ตั้งแต่วันที่เธอกลับมาจากภูเก็ตเธอและเขาก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เขาเคยบอกว่าจะทักมาหาเธอแต่ตั้งแต่แอดมาเป็นเพื่อน เขาก็ไม่เคยทักมาหาเธอเลยสักครั้ง
“มันคงเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบของคุณสินะ และที่คุณบอกว่าชอบฉันก็คงไม่จริง...”
เธอพูดกับตัวเองเหมือนรู้สึกน้อยใจที่เขาหายไปแบบนี้
“เราเพิ่งเจอกันแค่ 2 อาทิตย์ คุณจะชอบฉันได้ยังไง ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่แรก...แต่”
เธอจับไปที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
“ทำไมฉันถึงได้ใจเต้นแรงทุกครั้งที่ได้เจอหน้าคุณด้วยนะ...”
เธอสับสนกับตัวเองว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครแม้กระทั่งคู่หมั้นของเธอเอง หรือเพราะว่าเธอกำลังชอบเขาขึ้นมาจริงๆ
“ไม่มีทาง...ฉันจะไปชอบคุณได้ยังไง เราเพิ่งเจอกันและฉันก็ยังไม่รู้จักคุณดีพอ ฉันไม่มีทางชอบคุณหรอก...”
เธอพยายามสลัดมันออกจากหัวแต่พอนึกถึงเรื่องที่เขาจูบเธอ ก็ทำให้เธอคิดมากเพราะนั่นมันคือ จูบแรกของเธอนะสิ
ก็อก ก็อก ก็อก
เธอสะดุ้งทันทีที่มีคนมาเคาะประตูหน้าห้อง และพอเปิดเข้ามาก็เป็นคนที่เธอนัดเอาไว้
“นุ...”
“นุมารับมายไปรับชุดเจ้าบ่าวเจ้าสาวด้วยกันนะ...”
“มาเร็วจัง...เรานัดกันไว้ตอนเย็นไม่ใช่หรอ?”
“นุคิดถึงมายนี่...อยากมาหาก่อน”
มาริสามองหน้าคู่หมั้นตัวเองแล้วก็รู้สึกลำบากใจ ทำไมทีกับเขาเธอถึงไม่ใจเต้นแรงเหมือนที่เป็นกับอิทธิพัทรบ้างนะ
“เหลืออีกแค่ 1 อาทิตย์ เราก็ต้องแต่งงานกันแล้ว...มายดีใจไหม?”
“อื้ม...”
“เราหมั้นกันก็ 2 ปีกว่าแล้ว นุรอเวลานี้มาตลอดเลยนะ...”
“...”
มาริสามองหน้าพิษณุคู่หมั้นของเธอที่ยิ้มอย่างดูมีความสุข ต่างจากเธอตอนนี้ที่รู้สึกเฉยๆ
“นุสัญญานะนุจะเป็นสามีที่ดีของมาย แล้วก็จะไม่มีวันทำให้มายเสียใจ...”
“เอาไว้พูดวันแต่งเถอะ พูดตอนนี้มันดูไม่ขลังนะ...”
มาริสาแซวเขาขำๆ จนเขายิ้มออกมา
“555 โอเค...วันแต่งงานของเราเรา 2 คนต้องมีความสุขด้วยกันนะ...”
“อื้ม...”
....
วันแต่งงาน
“แย่แล้วค่ะ...มายหายตัวไปค่ะ...”
- ผู้เขียน
