เวลาผ่านไปจนเกือบเช้าอิทธิพัทรก็ยังคงไม่หยุดบทรักที่เขาบรรเลงกับมาริสาตั้งแต่ช่วงหัวค่ำ
“อื้มมมม...”
เสียงร้องครางของเธอยังคงดังไปทั่วภายในกระท่อม เธอเองที่มีอารมณ์คล้อยตามไปกับความนุ่มนวลและความอ่อนโยนของเขา จนลืมไปว่าสิ่งที่เธอต้องทำคือขัดขืนและไม่ควรยอมเขาอีก และเขาจะไม่มีวันทำตามแผนสำเร็จ เพราะที่เขาทำเธออยู่ตอนนี้มันคือบทรักของคนที่กำลังมีแผนการร้ายอยู่ภายในใจ
“คุณ...พอแล้ว...หยุด”
“เดี๋ยวสิ...ผมยังไม่ได้ใส่เข้าไปอีกรอบเลย...ขอผมอีกครั้งนะ”
กายสาวสั่นสะท้านเพราะเพิ่งผ่านการเสร็จสมด้วยเรียวลิ้นร้ายของเขา อิทธิพัทรละจากกลางหว่างขาของเธอขึ้นมาที่ใบหน้าเธอ เธอรู้สึกเหมือนกำลังยอมเขามากเกินไป เขาตักตวงร่างกายเธอทั้งคืนตั้งแต่ช่วงหัวค่ำเพียงเพราะน้ำตาที่เขาแกล้งบีบออกมาเพื่อทำให้เธอสงสาร
“ฉันง่วงแล้วนะ...พอได้แล้ว”
“ผมยังไม่ง่วงเลยนี่...คุณง่วงคุณก็นอนเลย ผมบรรเลงต่อได้...”
