ร่างบางที่เบียดตัวเข้าหาความอบอุ่นจากร่างสูงในช่วงเช้าของวันใหม่ทำให้ธามไทที่กำลังนอนหลับสบายถึงกับลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียพร้อมกับก้มลงมองใครบางคนที่กำลังนอนหลับซบอยู่บนอกของเขา ดวงตากลมโตที่เคยทอแสงเป็นประกายหลับสนิทโดยที่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นมือบางโอบกอดเขาราวกับคุ้นชินส่วนใบหน้าเนียนสวยซบอยู่บนอกเขาอย่างสนิทใจ
ธามไทถอนหายใจออกมาเบาๆด้วยความหนักใจเพราะทุกๆคืนเขากับไออุ่นจะแยกย้ายกันเข้าห้องนอนของตัวเองแต่พอตื่นเช้ามาทีไรร่างบางก็มักจะนอนโอบกอดซบอกเขาอยู่เสมอในทุกๆวัน แรกๆเขาก็มักจะดุเพราะไออุ่นกับเขาไม่ได้อยู่ในความสัมพันธ์ที่จะนอนแนบชิดด้วยกันแบบนี้ได้ แต่ดูเหมือนว่าพอยิ่งดุและยิ่งห้ามก็กลายเป็นยิ่งยุให้เธอแอบเข้ามานอนในห้องของเขาทุกวันเขาก็เลยเลือกที่จะปล่อยเลยตามเลย
แต่บางสิ่งบางอย่างที่กำลังขยายตัวใหญ่ขึ้นตามธรรมชาติของความต้องการมันปล่อยเลยตามเลยไม่ได้น่ะสิ กลิ่นหอมอ่อนๆของแป
