บทที่ 23
“คุณเล่นกับมันไปก่อนนะ ผมขอไปโทรหาพี่คินก่อน” เขาเดินไปนั่งที่โซฟาเพื่อโทรหาพี่ชาย แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้คุยกัน เพราะพี่ชายเขาดันไม่ยอมรับสาย เขาจึงเดินกลับมาที่เธออีกครั้ง
“คุยกับท่านประธานแล้วเหรอคะ” เธอเงยหน้าถาม
“ยังหรอก เขาไม่รับสาย คงกำลังติดธุระอะไรอยู่สักอย่าง” เขาตอบพลางก้มลงอุ้มลูกหมามาจากเธอ ก่อนจะเดินไปนั่งตรงโซฟา เพื่อให้เธอเดินตามมา
“เอ่อ…แล้วทีนี้…” เธออึกอักอยากถามว่าเขาจะส่งไปเธอตอนไหน แต่ก็ยังไม่ทันได้ถาม เพราะเขาดันโพล่งออกมาก่อน
“ดื่มไวน์เป็นเพื่อนหน่อยสิ” เธอขมวดคิ้วกับคำชวนของเขา
“เอ่อ…ไม่ดีมั้งคะ เวลาฉันเมา บอสก็เห็นว่าฉันจะไม่มีสติ” เธอทำหน้าอีหลักอีเหลื่อ ไม่มั่นใจในอานุภาพของน้ำเมาว่ามันจะสามารถเปลี่ยนเธอให้กลายสภาพได้ขนาดไหน
“ก็บอกแล้วไงอยู่กับผมคุณจะเมาแค่ไหนก็ได้ แต่ถ้าอยู่กับคนอื่น…คุณห้ามเมา”
“ตะแต่ว่า…ฉันเกรงใจอะค่ะ” ตัดมาที่อีกสามสิบนาทีต
