“อา…!” ชายหนุ่มค่อยๆ โน้มลงไปจุมพิตเบาๆ บนเนินอก ขณะที่มือยังคงลูบไล้ไปที่ปลีขาเนียนอย่างลืมตัว ถ้าไม่ติดว่าเจ้าของเรือนร่างเย้ายวนกำลังครางอืออาด้วยความหงุดหงิด หลังถูกรบกวนการนอน เขาคงเตลิดไปไกลจนกู่ไม่กลับ ชายหนุ่มรีบพลิกตัวหันหลังให้ ด้วยกลัวว่าถ้าเผลอมองเธอนานกว่านี้ เขาอาจจะหยุดตัวเองไม่ได้อีก เมื่อตอนนี้เขากำลังปวดหนึบกลางกายจนรวดร้าวไปหมด
ชายหนุ่มพยายามข่มตาให้หลับ แต่กว่าจะหลับได้ก็เกือบเช้า ยังไม่ทันไร เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ปลุกให้เขาต้องตื่นขึ้นมาอีก
เสียงโทรศัพท์ทำให้เธอลืมตาตื่นด้วยความงัวเงีย ก่อนจะตื่นเต็มตาเพราะใบหน้าเขาที่ห่างออกไปไม่ถึงคืบ ไหนจะแขนของเขาที่พาดอยู่บนเอวเธออีก เธอแทบอยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ แต่ก็ทำได้เพียงค่อยๆ ยกแขนเขาออก จากนั้นก็ค่อยๆ ขยับออกไปจากตรงนั้นให้เบาที่สุด เพื่อไปรับโทรศัพท์
เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าที่วางอยู่บนพื้นขึ้นมาดู ทันทีที่เ
