ไม่ใดัเมา
1766 คำ
“ท่านพี่จ้างเบลมาสอนหนังสือให้ข้าได้ไหมคะ?”
เบลล่าตกใจจนต้องรีบกล่าวปฏิเสธ
“ไม่ได้นะคิร่า ข้ามิอาจกล้าจะสอนทายาทของเคนเนดี้หรอก!!”
ท่านเคาน์ยกยิ้ม
“เอาสิ..พรุ่งนี้รบกวนเบลล่านำไปสำเร็จการศึกษาและใบอนุญาตสอนหนังสือมาพบข้า ส่วนเรื่องค่าจ้างนั้นไม่ต้องเป็นห่วงข้าจะจ่ายให้อย่างเหมาะสม”
เบลล่าส่งยิ้มอย่างเกรงใจให้ท่านเคาน์ ทว่าในใจของเธอมันกำลังโห่ร้องอย่างยินดี!!
นี่มันจะเป็นการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลย!! เธอจะได้ใกล้ชิดกับคิร่าและได้เงินค่าจ้างสอนหนังสืออีกด้วย!!!
เบลล่าเชื่อเหลือเกินว่าท่านเคาน์จะต้องจ่ายในราคาที่เหมาะสมแน่ๆ จมูกของเธอกำลังได้กลิ่นของเงินที่ลอยมาแล้วละสิ
“เอาล่ะ..เราไปที่งานเลี้ยงกันเถอะ ป่านนี้ทุกอย่างคงจะเตรียมพร้อมหมดแล้ว”
โคลด์ลุกขึ้นก่อนจะส่งมือให้เบลล่า
“ยินดีต้อนรับสู่เคนเนดี้อย่างเป็นทางการ”
จะจับมือ…ดีไหมนะ!!
เมื่อโคลด์เห็นความลังเลให้สายตาของเบลล่า เขาก็หัวเราะ
“ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้าก็คือน้องสาวของข้าอีกคน ไม่ต้องคิดมากหรอก”
เบลล่าส่งยิ้มจางๆ ให้โคลด์ก่อนจะจับมือของเขา คิร่ายกยิ้มอย่างอารมณ์ดี พวกเราเดินมาทางด้านหลังของคฤหาสน์
เบื้องหน้าของเบลล่าคือสวนที่งดงาม มีเก้าอี้มากมายวางอยู่ พร้อมกับถังของเหล้ารัม ถังไวน์ และถังเบียร์ ที่ข้างๆ โต๊ะมีเตาสำหรับย่างวางอยู่ มีอัศวินราวสิบคนส่งยิ้มให้ท่านเคาน์ ทว่าพอพวกเขาเห็นเบลล่าเดินมา บางคนก็หน้าแดงบางคนก็เสียอาการไปเลย
“ตามสบายเถอะ! นี่เบลล่าเป็นเพื่อนของคิร่า”
เบลล่าส่งยิ้มให้อัศวินทุกคนก่อนที่เธอจะเดินไปนั่งบนเก้าอี้ซึ่งมีอัศวินผู้หนึ่งเดินมาขยับเก้าอี้ให้เธอนั่ง
“ขอบคุณค่ะ”
“ด้วยความยินดีครับ”
“เจ้าพวกนี้นี่นะ!!..ถึงพวกเขาจะเป็นเช่นนี้แต่เจ้าวางใจเถอะ พวกเขาไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก”
คิร่ากล่าวพร้อมทั้งยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม
“บ้านของเจ้า..ดูอบอุ่นมากเลยนะ ถึงจะมีเพียงเจ้ากับพี่ชายแต่ข้าสัมผัสได้ถึงความรักและความห่วงใยได้อย่างชัดเจนเลย”
คิร่าส่งแก้วไวน์ให้เบลล่า
“ชีวิตมันโหดร้ายมากนะเบล กว่าข้ากับท่านพี่จะลุกขึ้นยืนอย่างสง่าผ่าเผยเช่นนี้ก็ใช้เวลานานอยู่เหมือนกัน…ข้าหวังว่าเจ้าเองก็จะยืนอย่างมีเกียรติได้เช่นกัน”
เธอไม่ควรจะหวั่นไหวกับคำพูดของคนที่ต้องมาหลอกลวงด้วยซ้ำ แต่ทว่าในใจของเบลล่ามันกลับรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก เธอยกไวน์ขึ้นมาดื่ม
“ข้าเองก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น…”
วันหนึ่งเธอจะพาท่านแม่ลุกขึ้นยืนอย่างมีเกียรติ และสมศักดิ์ศรี
เธอคุยเรื่องทั่วๆ ไปกับคิร่าราวกับคนที่สนิทกันมานาน คิร่านั้นราวกับว่าเธอพึ่งเปิดใจมีเพื่อนครั้งแรก เธอจึงพูดคุยเรื่องราวต่างๆ ที่อัดแน่นในใจออกมากับเบลล่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอาจารย์ที่มาสอนเธอเพื่อเข้าหาพี่ชายของเธอ..ยังจะสตรีมากมายพวกนั้นอีก!!
“คิร่า..พี่ชายเจ้าจำเป็นต้องมีภรรยา เจ้าจะมาห่วงเช่นนี้มันก็ไม่ถูก แล้วยังจะตัวเจ้าล่ะ เจ้าคือสตรีที่งดงามมากนะ มาใช้ชีวิตเพื่อหวงพี่ชายไปวันๆ เช่นนี้มันน่าเสียดายออก..”
เบลล่าคิดว่าเธอดื่มไวน์ไปราวสิบแก้วเห็นจะได้ ส่วนคิร่านอนลงที่เก้าอี้ตัวยาว
“เช่นนั้นข้าควรจะทำเช่นไร!!”
เบลล่ายกยิ้ม
“เรากำลังอยู่ในวัยที่งดงามราวกับดอกไม้ที่บานสะพรั่ง เจ้าควรจะเปิดใจรับความรักครั้งใหม่ๆ ให้เข้ามาบ้าง..”
“ข้าคิดว่าหากข้าจะรักใครสักคน ชายผู้นั้นจะต้องหล่อเหลาและร่ำรวยมากกว่าท่านพี่….”
มันจะมีไหมผู้ชายแบบนั้นน่ะ และดยุคแม็คซิมัสหน้าตาเป็นยังไงฟะ!!
“….มีผู้ชายที่หล่อมากกว่าพี่เจ้าอีกงั้นเรอด!! เจ้าควรจะลดสเป็คลงมาหน่อยสิ”
“พรึบ!!”
เบลล่านั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ไม่มีพนักพิง เธอหงายหลังลงไปเพราะรู้สึกว่าฤทธิ์ของไวน์ที่ดื่มกำลังทำให้โลกหมุนติ้วๆ อยู่
ทว่าการหงายหลังนี่ไม่เจ็บเท่าที่คิดแฮะ!!
“เจ้าพูดจริงรึเปล่าที่ไม่มีใครหล่อเท่ากับข้าน่ะ?”
พอเบลล่าลืมตาดูดีๆ เธอก็พบกับท่านเคาน์ที่กำลังโอบกอดเธอเอาไว้ เบลล่ารีบหันไปมองคิร่าก็พบว่าเธอเมาจนหลับไปแล้ว
“คะ..คือว่า…”
“เมาแล้วงั้นเหรอ?”
ใช่จะบอกว่าก่อนหน้านี้เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเมา แต่พอท่านเคาน์มาโอบกอดเธอเช่นนี้อยู่ๆ สติที่มันล่องลอยไปมันก็ลอยกลับเข้าร่างทันที
“ไม่เมาแล้วค่ะ! ไม่เมาแล้ว..ท่านเคาน์ควรจะปล่อยข้าก่อน…”
เธอยกยิ้มจางๆ ให้เขา พร้อมทั้งออกแรงดันตัวเองออกจากการเกาะกุมของเขา
“คิร่าไม่เคยดื่มจนเมา นี่เป็นครั้งแรกที่นางเมาเลยก็ว่าได้ ข้าหวังอย่างยิ่งว่าเจ้าจะเป็นเพื่อนที่ดีของนาง…จริงๆ!”
เบลล่าคิดว่าเธอไม่ได้หูฝาดแน่นอน เพราะเธอได้ยินน้ำเสียงที่เขาเน้นตรงท้ายประโยค มันราวกับว่าเขากำลังย้ำเตือนให้เธอนั้นระวังตัวเองไว้..
“ข้าก็ดีใจค่ะที่ได้เป็นเพื่อนกับนาง คิร่าเองก็ถือเป็นเพื่อนคนแรกของข้าเลย..อ่า..นี่ก็ดึกมากแล้วคงจะถึงเวลาที่ข้าจะต้องกลับแล้ว…สายัณห์สวัสดิ์นะคะท่านเคาน์”
“โคลด์..เรียกข้าว่าท่านพี่โคลด์”
“…ข้าไม่กล้าจะอาจเอื้อมเช่นนั้นหรอกค่ะ…แค่ได้เป็นเพื่อนกับคิร่ามันก็ราวกับว่าข้านั้นฝันไปแล้ว”
“…”
เขามองเธอเงียบๆ ก่อนจะยกมือขึ้นมาจับที่ตุ้มหูของเธอ โคลด์ถอดตุ้มหูออกไปอย่างรวดเร็ว
“…หวังว่าพรุ่งนี้เจ้าจะยอมใจอ่อนเรียกข้าว่าท่านพี่นะ”
เบลล่าไม่ตอบเธอเพียงแต่ส่งยิ้มให้เขาเท่านั้น ก่อนจะลุกขึ้นก้มหน้าทำความเคารพแล้วเดินจากไป
อ่า..เธอกำลังเวียนหัวให้ตายเถอะ!!
กะว่าจะดื่มพอประมาณแต่กลายเป็นว่าคิร่าชวนเธอดื่มไม่หยุดไม่หย่อน!! เบลล่าพาตัวเองขึ้นมาบนรถม้าอย่างทุลักทุเล
ทว่าเธอก็ต้องตกใจที่เห็นสายตาไม่พอใจของท่านดยุค!!
“ท่านดยุคมาอยู่บนรถม้าของข้าได้ยังไงกันคะ!!”
“กลิ่นเหล้า? เจ้าดื่มมางั้นเหรอ!!”
เบลล่ารีบยกมือขึ้นมาปิดปาก
“นะ..นิดหน่อยค่ะ…ดื่มมานิดเดียวเท่านั้น!”
เบลล่าก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเธอต้องกลัวท่านดยุคจะด่าเรื่องดื่มเหล้าด้วยก็ไม่รู้!!
เลโอเลิกคิ้วมองเบลล่า ก่อนที่เขาจะดึงเธอมานั่งบนตัก..เบลล่ารีบยกมือขึ้นมาดันตัวของเขาออก
“นิดเดียวแล้วเหตุใดถึงเมาขนาดนี้?”
“ข้าไม่ได้เมาเลยค่ะ..นี่ปกติดีทุกอย่างเลย ข้าไม่ทำให้แผนของท่านดยุคเสียแน่นอน…ท่านควรจะ..ปะ..ปล่อยข้าก่อน!!”
เลโอยกมือขึ้นมาจับริมฝีปากของเบลล่าก่อนที่เขาจะสอดนิ้วเข้าไปในปากของเธอ…
เหตุใดถึงรู้สึกไม่พอใจกันนะ
เหตุใดถึงได้อยากดึงเธอเข้ามากอด
แล้วเหตุใดต้องหงุดหงิดที่มีกลิ่นน้ำหอมของชายอื่นติดตัวเธอมา!!! ให้ตายเขาไม่ชอบตัวเองที่ไร้เหตุผลเช่นนี้เลย!!!
“อื้อ!!”
เขาใช้นิ้วของเขาเล่นกับลิ้นของเบลล่า…แต่เธอกลับไม่ยอมแพ้ เบลล่าไม่ยอมให้เขาใช้นิ้วเขี่ยลิ้นของเธอ เธอก็เลยดูดนิ้วของเขาเอาไว้!!!
เขามองหน้าของเธอ…เราทั้งสองสบตากันเนิ่นนาน…สุดท้ายเป็นเขาที่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอด
“เล่นอะไรคะ!!”
เบลล่ารีบลุกขึ้นไปนั่งอีกฝั่งก่อนจะยกมือขึ้นมาเช็ดที่ริมฝีปาก
“ก็แค่…ทดสอบว่าเจ้าเมารึเปล่า”
“ข้าบอกท่านดยุคไปแล้วว่าข้าไม่ได้เมา!!”
“เช่นนั้นก็ดี…วันนี้ทำอะไรมาบ้าง”
“ท่านเคาน์ให้ข้าเข้าไปสอนหนังสือให้เลดี้คิร่าค่ะ พรุ่งนี้ข้าจะนำใบจบการศึกษาและใบอนุญาตสอนหนังสือไปยืนยันกับท่านเคาน์เพื่อทำการสอน….”
“อื้อ..ดีมาก”
เบลล่าพยายามมองไปทางอื่น เพราะว่าหน้าของเธอตอนนี้มันกำลังเห่อร้อน เธอไม่รู้ว่าที่เธอกำลังหน้าแดงนี้มันมาจากฤทธิ์ของไวน์หรือว่ามาจากการกระทำที่ใกล้ชิดจนเกินพอดีของท่านดยุคเมื่อครู่กันแน่!!
“ข้าได้ยินว่าเจ้าต้องการอัศวิน…”
“ใช่ค่ะ ข้ายังไม่อาจไว้ใจท่านพ่อและพี่ชายได้”
“วางใจเถอะ ตอนนี้แลนเดอร์กำลังจะล้มละลาย….”
“หมายความว่ายังไงคะ?”
“ไว้ทุกอย่างเรียบร้อยดีข้าจะเล่าให้ฟัง เอาเป็นว่าเจ้าวางใจเรื่องความปลอดภัยของแม่เจ้าเถอะ…แล้วก็เรื่องอัศวินข้าจะจัดหาให้เอง”
“ข้าบอกไปแล้วนะคะ..ว่าข้าอยากได้อัศวินในนามของเมบิล…”
เธอช้อนสายตามองเขาเพื่อดูว่ามันมีความไม่พอใจอยู่ในแววตาของเขารึเปล่า
“อืม..ตามใจเจ้า”
เบลล่าถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ขอบคุณนะคะ…”
“ข้าไม่ได้อยากได้คำกล่าวขอบคุณลอยลมเช่นนั้นหรอกนะ ข้าอยากจะได้อย่างอื่นมากกว่า”
“คะ?”
ใบหน้าที่ไร้เดียงสาของเบลล่ามันทำให้เลโอรู้สึกสนุกทุกครั้งที่เขาได้มองจริงๆ
“ตั้งใจทำงานให้ข้าก็พอ…อีกอย่างเมื่อเจ้าทำงานที่คฤหาสน์เคนเนดี้แล้ว เราจะไม่มาพบกันสักพัก เคาน์เคนเนดี้มิใช่คนโง่ เขาจะต้องตามสืบเรื่องของเจ้าแน่นอน ขาดเหลืออะไรก็บอกผ่านไปทางเซ็ดดริก”
เบลล่าพยักหน้า อย่างเข้าใจ
รถม้ามาจอดที่หน้าคฤหาสน์เมบิลพอดี
“สายันห์สวัสดิ์ค่ะท่านดยุค ข้าจะตั้งใจทำงานให้ท่านเป็นอย่างดีเลยค่ะ อย่าลืมเตรียมเงินหนึ่งแสนเหรียญเอาไว้ให้ข้านะคะ!”
เลโอยกมือขึ้นมาลูบหัวเบลล่าเบาๆ
“รู้แล้ว..ไปเถอะ”
เธอส่งยิ้มให้เขาก่อนจะเดินลงจากรถม้า…เบลล่าเดินเข้าคฤหาสน์พร้อมทั้งสูดดมกลิ่นน้ำค้างยามค่ำคืน
ขอให้พรุ่งนี้แล้ววันต่อๆ ไปเป็นวันที่ดีด้วยเถอะนะ!!
- ผู้เขียน
