CHAPTER 14

1854 คำ

รับรู้ทุกอย่างแต่ทำอะไรไม่ได้ ในจุดนี้ฉันนั่งเงียบทบทวนทุกอย่างที่ได้ยินวนเวียนไปมาไม่จบสิ้น ใครคนหนึ่งที่ยังไม่ลืมตามาดูโลกมีแค่คนรับรู้ตัวตนว่ากำลังจะเขานับต่อจากนี้ไปแต่ต้องมาจบชีวิตลงเพราะคนเป็นพ่อกับแม่ไม่ต้องการ ความไม่พร้อมและปัจจัยต่างๆ มากมายทั้งที่ความจริงแล้วเหตุผลหลักที่ทำให้เขามีชีวิตขึ้นมาได้เป็นแค่ความสนุกบวกกับความพลาดพลั้ง ถ้าเกิดเป็นตัวเองฉันจะทำยังไง ถ้าเกิดเป็นฉัน... จุดจบไม่ใช่แบบนี้หรอก ฉันทนให้ทุกอย่างจบลงแบบนี้ไม่ได้จริงๆ ถึงแม้ตอนนี้ตัวเองจะเป็นเพียงแค่เด็กมอปลายก็เถอะ ช่วงเวลาพวกนั้นถ้าเกิดฉันรับผิดชอบเด็กคนนั้นมันก็น่าจะโอเคอยู่เพราะตัวเองกำลังจะไปแลกเปลี่ยนกลับมาอุ้มลูกมาด้วยพอถึงตอนนั้นก็หาหนทางแก้คงได้อยู่เมื่อเป็นเช่นนั้นการเดินไปในห้องนั้นจึงเกิดขึ้นอีกครั้ง “ทำไมนะ ทำไม” “พี่แฟ... ลูกพี่ฟางจะเลี้ยงเองอย่าฆ่าเขาเลย” “…” “บอกพ่อกับแม่ฟางจะบอกแต่ต้องหล

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม