“อ่า... พี่ดูเป็นแบบนั้นเหรอครับ”
“…”
นึกว่าจะไม่แสดงตัวเสียแล้ว
นึกว่าจะยืนอยู่ข้างหลังฉันเป็นผู้ฟังที่ดีเสียอีก
การพาดพิงบุคคลที่พึ่งกล่าวออกไปโดยที่อีกฝ่ายไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้วคิดสิฉันจะพูดให้เปล่าประโยชน์ทำไมกันหากจะตอบว่าเพื่อให้พี่สาวตัวเองสำนึกกับประโยคแบบนี้บอกเลยไม่มีทางหรอกหนทางมืดมนแบบหาทางออกไม่ได้ คนที่ทำได้มาอย่างแฟจะคิดอะไรแบบนี้ออกอย่างงั้นเหรอเป็นไปไม่ได้แน่นอนฉะนั้นมันเป็นความตั้งใจของฉันเองเพื่อให้เขาแสดงตัวออกมา
แล้วผลมันก็สำเร็จ
สำเร็จไปตามที่คิดเอาไว้เสียด้วย ถือว่าไม่เลวกับการจัดการด้วยตัวเองในครั้งนี้ที่แทบไม่ต้องเสียแรงอะไรทั้งนั้น
ไม่ได้อยากร้ายแค่อยากปกป้องตัวเอง เซฟความรู้สึกตัวเองก่อน
“ไม่นึกเลยนะเนี่ย... ว่าในสายตาน้องฟางพี่เป็นแบบนั้น” พอเขาแสดงตัวเข้ามาร่วมสนทนาด้วยก่อนจะนั่งลงฝั่งหนึ่งซึ่งตรงข้ามกันกับฉัน นัยน์ตาของพี่ชายตุลย์แพรวพราวเคลื่อนไหวไหลไป
