เช้าวันต่อมา
เมื่อลืมตาตื่นคืนมาก็ไม่เจอคนที่รังแกฉันเมื่อคืนแล้ว ไม่คาดหวังให้เขายังนอนอยู่ข้างๆ หรอก ใจร้ายแบบนั้นชอบไปได้ยังไงก็ไม่รู้ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันก็ลงมาชั้นล่างของบ้าน เห็นแม่บ้านเดินผ่านพอดีจึงรีบถาม
“คัลเลนไม่อยู่ใช่ไหมคะป้า”
“คุณคัลเลนพาคุณหนูฟ่านฟ่านไปห้างค่ะ”
“ฟ่านฟ่านหรอคะ?” ฉันขมวดคิ้วแปลกใจเพราะไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน ใครกันนะ
“คุณหนูฟ่านฟ่านเป็นลูกเลี้ยงของนายใหญ่ค่ะ”
“อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ” ฉันพยักหน้าเข้าใจ เพิ่งรู้ว่าเธอชื่อฟ่านฟ่าน เพราะไม่เคยได้ยินคัลเลนเอ่ยชื่อเลยสักครั้ง
แต่แปลกจังเขาดูไม่ชอบเด็กนั่นขนาดนั้นทำไมถึงยอมพาไปห้างได้ แต่แอบบหงุดหงิดเหมือนกันนะทีกับฉันไม่เห็นเคยพาไปเลย
“ขอกาแฟให้เกลแก้วนึงนะคะ เอาไปให้ที่สวน”
“ค่ะคุณเกล”
ฉันยิ้มให้ป้าแม่บ้านก่อนจะเดินมาที่สวน ชอบมานั่งที่นี่เพราะมันเงียบสงบดี เป็นที่ที่ทำ
