มันรู้สึกจุกอกกับคำพูดเย็นชาของคนตรงหน้า รู้ว่าเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกัน และรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แต่ทำไมต้องพ่นคำใจร้ายพวกนั้นออกมาด้วย
ทั้งสีหน้าแววตาของคัลเลนมันทำให้ฉันรู้สึกสมเพชตัวเองที่ดันเผลอใจไปชอบผู้ชายแบบนั้น แม้ว่าที่เขาพูดมันจะจริงก็ตาม
เพราะถ้าพ่อฉันรู้ มันคงไม่เป็นผลดีกับใครแน่ แต่ก็คงจะไม่ใช่ความผิดหวัง
“จะทำอะไรกับเกลก็รีบๆ ทำสิคะ มัวมาพูดไร้สาระอยู่ทำไม” ทั้งที่ในใจมันเจ็บปวดทรมาน แต่ฉันก็ต้องฝืนทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
คนอย่างคัลเลนพร้อมจะย่ำยีทุกความรู้สึกของฉัน ฉะนั้นจะให้เขาเห็นมุมอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด
“อวดดี อยากรู้นักว่าเธอจะเก่งได้สักแค่ไหน” มือหนาบีบมาที่แก้มทั้งสองข้างจนหน้ายู่
“ถ้าเกลไม่เก่งจริง เกลคงไม่อยู่มาจนถึงตอนนี้หรอก คิดว่าจุดที่เกลอยู่มันง่ายมากรึไงที่ต้องมาทนรองรับอารมณ์ของคุณ”
“ฉันชอบนะเวลาที่เธอดูมั่นใจกับอะไรสักอย่าง ดี มั่นใจเข้าไว้ให้เยอะๆ
