5 ปีต่อมา
เด็กชายวัยห้าขวบวิ่งเล่นอยู่ตรงสนามหญ้ากับพี่และน้องชายต่างแม่อีกสี่คนด้วยความสนุกสนาน อลิเซีบรับหน้าที่เป็นคนเฝ้าเด็ก ๆ ในวันนี้เพราะลูเซียโน่ต้องเดินทางไปมาเก๊า ดูกาสิโนสาขาใหม่ที่เปิดได้ไม่นานพร้อมกับใยไหม ส่วนลูคัสที่สนามมีคนติดต่อเรื่องจัดงานแข่ง คนห่างเมียไม่ได้ก็พกเจ้าขาไปเช่นกัน แลนซัสและเอมิวันนี้ต้องไปงานเปิดตอนคอนโดที่ใหม่ มีเพียงอลิเซียคนเดียวเท่านั้นที่ว่าง
“มี้ครับ”
“ว่าไงครับคนเก่ง” เธอเงยหน้าจากแล็ปท็อปที่กำลังตรวจเช็กงานเมื่อได้ยินเสียงของจาฟาร์ลูกชายตัวเองเรียก
“พี่ฟาร์อยากกินโกโก้ครับ”
“รอเดี๋ยวนะครับ มี้ให้ลุงไวฟายไปซื้อให้”
“ขอบคุณครับ แต่ซื้อให้พี่ลาซ ราม แล้วก็สองแฝดด้วยนะครับ” ถึงแม้ว่าอายุของจาฟาร์จะห่างจากลาซลูกชายของลูเซียโน่ไม่มาก แต่เด็กน้อยก็นับถือว่าลาซเป็นพี่คนโตอยู่ดี คงเหมือน ๆ กับที่เธอและแฝดอีกสองให้ลูเซียโน่เป็นพี่ ประมาณนั้นเลย
“ได้เลย
