สองอาทิตย์ต่อมา อลิเซียได้รับอนุญาตจากแพทย์เจ้าของไข้ว่าเธอสามารถกลับบ้านไปใช้ชีวิตปกติได้เรียบร้อย เป็นข่าวดีที่เธออยากได้ยินที่สุด เพราะในตอนนี้ไม่เพียงแต่ร่างกายของเธอเท่านั้นที่แข็งแรง แต่ลูกน้อยของเธอก็แข็งแรงพร้อมออกมาใช้ชีวิตข้างนอกแล้วเหมือนกัน
“เจ้าจาฟาร์หลับเหรอ?” แลนซัสที่เพิ่งกลับจากงานประชุมโรงแรมเมอร์รินเอ่ยถามแฝดสาวถึงหลานเขา
“ใช่ เพิ่งนอนไปไม่นานนี้เอง”
“เหนื่อยมั้ย?”
“ไม่หรอก ที่นี่คนช่วยเลี้ยงเยอะจะตายไป พอแด๊ดมาแด๊ดก็มาอุ้มไปแล้ว” จริง ๆ แล้วเธออยากตอบว่าเหนื่อย เหนื่อยมาก ๆ เลยด้วยซ้ำ
“พรุ่งนี้เครื่องปั๊มนมจะมาส่งนะ เอมิสั่งของต่างประเทศไป เลยมาช้าหนอ่ย”
“ไม่เห็นต้องลำบาก”
“ลำบากอะไร รายนั้นหลงจาร์ฟาจะตายไป”
“เชื่ออยู่” อลิเซียตอบพร้อมยิ้มหวาน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมสะใภ้คนกลางที่มีท่าทีเหมือนคนท้อง แต่เมื่อตรวจกลับยังไม่พบ
“แล้วนี่แด๊ดยังไม่กลับมาเหรอ?”
“ยั
