เล่ห์รักร้าย จอมเผด็จการ EP.09
1135 คำ
“มึงเป็นกะเทยไม่ใช่หรือไง”
“...?”
เพชรน้ำค้างไม่ตอบ แต่ถอนหายใจออกมาอย่างไม่สบอารมณ์อย่างรุนแรง ยังไงก็ช่างมันเถอะ ใครจะเข้าใจว่าเธอเป็นเกย์หรือเป็นกะเทย เธอก็ไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว เพราะคนพวกนี้ไม่ได้มีอิทธิพลในชีวิตของเธอ
“มึงเป็นจริงๆ ด้วย” เขมทัตย้ำคำพูดของตัวเองอีกครั้ง แล้วมองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยามอย่างเปิดเผย เพราะเขาเกลียดผู้ชายประเภทนี้ที่สุด เกิดมาเป็นผู้ชายทั้งที่ ทำไมไม่ทำตัวให้สมกับเป็นลูกผู้ชาย
“กูเกลียดผู้ชายแบบมึงที่สุด” ชายหนุ่มสบถออกมา ขณะย่างเท้าเดินตรงเข้าไปหาชายหนุ่มร่างสูงโปร่ง ก่อนเดินวนรอบตัว สายตากวาดมองตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แล้วมองย้อนกลับขึ้นอีกครั้ง ดูใบหน้าที่เนียนเรียบอมชมพู กับริมฝีปากอิ่มที่เคลือบด้วยลิปสติกสีใส เขาต้องยอมรับว่าคนตรงหน้าเขามันหน้าตาดีจริงๆ นี่ถ้ามันแต่งตัวเป็นผู้หญิง จะดูไม่ออกเลยว่ามันเป็นผู้ชาย ขนาดว่าพรประภาหน้าตาดีแล้ว แต่เมื่อเอามาเทียบกับคนตรงหน้าเขา พรประภาสวยเทียบไปติดเลย
“มึงทำอะไรอยู่วะไอ้เอก” วัชระตะโกนเรียกเพื่อนสนิทอย่างไม่พอใจ เมื่อเห็นเพื่อนยังคงให้ความสนใจเพื่อนสนิทของน้องสาว ชายหนุ่มตัดสินใจผลักร่างคนรักออก แล้วว่ายน้ำเข้ามายังริมสระ ดันตัวขึ้นจากน้ำ แล้วยืนบนขอบสระ
“เออ...กูรู้แล้วเว้ย” เขมทัตตอบ แล้วหยุดมาอยู่ด้านหลังของเพื่อนสนิทน้องสาวของวัชระ พริบตาต่อมา เขาก็ยกเท้าขึ้นถีบตรงสะโพกสวยอย่างแรง จนร่างสูงโปร่งถลันไปข้างหน้า
ตู้ม! แล้วร่างของเพชรน้ำค้างก็ร่วงลงไปในสระว่ายน้ำ แล้วเสียงหัวเราะก็ดังลั่นอยู่ภายในสระว่ายน้ำ คนถูกผลักตะเกียกตะกายโผล่ศีรษะขึ้นจากน้ำ ใบหน้าสวยคมแข็งกร้าว ดวงตาสายแววเยียบเย็น ขณะมองไปยังคนที่ถีบเธอตกน้ำ ก่อนจะหันไปมองอีกคนที่ยืนหัวเราะลั่นด้วยความเกลียดชัง
“ขอโทษนะเว้ย พอดีขาฉันมันเกิดกระตุกขึ้นมานะ” เขมทัตเอ่ยขอโทษ ทว่าน้ำเสียงและใบหน้ายังยิ้มระรื่น สองมือยกขึ้นมากอดอก มองร่างที่จมอยู่ในน้ำอย่างอารมณ์ดี ไม่ต้องบอกว่าเพื่อนสนิทของเขาอารมณ์ดีมากแค่ไหน เพราะตอนนี้มันยังหัวเราะลั่นอยู่เลย
เพชรน้ำค้างไม่ตอบ พยายามระงับอารมณ์โกรธเอาไว้อย่างสุดความสามารถ แล้วรีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดก่อนที่เธอจะระเบิดความโกรธทั้งหมดใส่วัชระและเพื่อนสนิทของเขา ก่อนตัดสินใจว่ายน้ำกลับเข้าแตะขอบสระ ดันตัวขึ้นไปนั่งแล้วลุกขึ้นยืน ยกมือขึ้นลูบหน้าเพื่อเอาน้ำที่เกาะอยู่ออกไป
วัชระมองเพื่อนสนิทของน้องสาวด้วยแววตารังเกียจ รังสิยาคิดยังไงถึงได้คบเพื่อนแบบนี้ ผู้ชายก็ไม่ใช่ ผู้หญิงก็ไม่เชิง จะว่าไปแล้วเขาเริ่มรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาไอ้หน้าอ่อนนี้อย่างบอกไม่ถูก นึกไม่ออกว่าเคยเห็นมันที่ไหน แต่ก็ช่างมันเถอะ ขอแค่มันไม่เข้ามาวุ่นวายกับเขาอีกก็เป็นพอแล้ว
“เพื่อนฉันมันไม่ได้ตั้งใจ ยังไงฉันก็ขอโทษแทนมันด้วยก็แล้วกัน”
ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษออกไป แต่ในใจไม่ได้รู้สึกผิดแม้แต่น้อยกับเรื่องที่เกิดขึ้น เขาจะรอสมน้ำหน้ามันต่ออีกหน่อย อีกแล้วอาธีก็จะกลับมาจากบริษัทแล้ว เขาอยากรู้จริงๆ ถ้าอาธีมาเห็นมันอยู่ในห้องของตัวเอง อาธีจะโกรธมากขนาดไหน เขาอยากจริงๆ ว่าอาธีจะจัดการยังไงกับมัน
“เธอเดินตามฉันมาก็แล้วกัน เดี๋ยวฉันให้วาสนาพาเธอไปเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“ตกลงคุณไม่อยากให้ฉันติวหนังสือสอบให้...ใช่ไหม”
เพชรน้ำค้างถาม ขณะเดินตามพี่ชายของเพื่อนสนิทไป ก็ดีเหมือนกัน เธอก็ไม่ได้อยากช่วยติวหนังสือให้อยู่แล้ว ในเมื่อวัชระยืนยันด้วยตัวเองว่าไม่ต้องการติวหนังสือกับเธอ ตอนนี้รังสิยาก็จะโทษเธออีกไม่ได้
“ฉันก็บอกไปแล้วไง ฉันไม่ต้องการ”
“ก็ดีเหมือนกัน เพราะฉันก็ไม่ได้อยากติวหนังสือสอบให้คุณอยู่แล้ว”
“ขอให้มันจริงเถอะ ว่าแต่แกได้รับเงินค่าจ้างมาเท่าไรล่ะ ถึงได้ยอมมาติวหนังสือสอบให้ฉัน”
“อย่ารู้เลย”
ขณะที่วัชระกับเพชรน้ำค้างเดินกลับเข้ามาในห้องโถงใหญ่ วาสนาก็เดินเข้ามาพอดี ซึ่งทำให้ใบหน้าคมสันยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ชายหนุ่มก็เดินตรงเข้าไปหาสาวใช้ทันที รอยยิ้มและแววตาเจ้าเล่ห์ปรากฏเด่นชัดขึ้นมา เมื่อคนที่เขาต้องการเดินเข้ามาในแผนของเขาด้วยตัวเอง
“เธอมาก็ดีแล้ววาสนา”
“คุณวัชมีงานอะไรจะให้วาสนาทำหรือคะ”
“ก็มีสิ ถ้าไม่มีแล้วฉันจะเรียกเธอทำไมล่ะวาสนา”
“อ้อ...ค่ะ” วาสนาพยักหน้าตอบ เงยหน้าขึ้นมองคุณวัชสลับกับเพื่อนสนิทของคุณยาหยี เธอรู้สึกคุ้นหน้าเพื่อนสนิทคนนี้ของคุณยาหยีอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเป็นที่ไหน
“เธอช่วยพาเพื่อนของยาหยีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าหน่อยสิ”
“ได้ค่ะคุณวัช แล้วจะให้เพื่อนของคุณยาหยีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ไหนหรือคะ ห้องของคุณวัชหรือจะเป็นห้องของคุณยาหยี”
“ไม่ใช่ทั้งสองห้อง”
“งั้นก็ห้องที่อยู่ติดกับคุณยาหยีหรือคะ”
“เปล่า” วัชระหยักไหล่ตอบ เหลือบมองเพื่อนสนิทของน้องสาว ก่อนหันมาสนใจสาวใช้อีกครั้ง พร้อมกับพึมพำในใจอย่างหงุดหงิดไม่ได้ เพราะคำถามที่วาสนาถาม ไม่รู้จะถามอะไรนักหนา แค่ทำตามคำสั่งของเขาก็พอแล้ว
“อ้าว แล้วมันห้องไหนล่ะค่ะ ที่คุณวัชจะให้เพื่อนคุณยาหยีเปลี่ยนเสื้อผ้า”
“ห้องที่ติดกับห้องหนังสือไงวาสนา ห้องนั่นวางอยู่ไม่ใช่เหรอ?”
“แต่ห้องนั่นมัน...”
คุณวัชต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่จะให้เพื่อนสนิทของคุณยาหยีไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องนอนของคุณชลธี ใครๆ ก็รู้ว่าคุณชลธีรักความเป็นส่วนตัวมาก และไม่ชอบให้ใครเข้าไปยุ่งวุ่นวายในห้องนอนของตัวเองด้วย ผู้ชายคนนี้คงไปทำอะไรให้คุณวัชไม่พอใจแน่ๆ ไม่อย่างนั้นคงไม่ถูกเอาคืนด้วยวิธีนี้หรอก
/////////
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
- ผู้เขียน
