EP 1 ความบังเอิญ
983 คำ
EP 1 ความบังเอิญ
Lc : ปล่อยเรานะเทย์...ห้ามทำ
TL : ทำไมจะทำไม่ได้
Lc : เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่ามาทำแบบนี้
TL : ฉันจะทำ
คนตัวใหญ่คร่อมคนตัวเล็กที่ตอนนี้เหลือแค่บรากับแพนตี้ตัวน้อยปกปิดร่างกาย ร่างสั่นเทาที่ไม่มีทางสู้ยิ่งพยายามดิ้นรนยิ่งถูกบีบให้ยอมจำนนต่อคนตรงหน้า ตามเนื้อตัวมีแต่รอยผื่นแดงจากน้ำมือของอดีตคนรักเต็มไปหมด ภาพความทรงจำเมื่อ 7 ปีก่อนมันย้อนเข้ามาในหัวอย่างชัดเจน โดยเฉพาะภาพที่เขาร้องไห้ไม่ยอมเลิกกับเธอ เธอไม่รู้จะขอโทษเขายังไงวันนั้นเธอยังเด็กเกินกว่าจะหาทางออกจากปัญหาตอนนั้น เธอไม่คิดจะทำร้ายเขาแค่ไม่อยากให้เขาต้องมาช่วยเธอในเรื่องที่พ่อเธอทำ แล้วเธอก็อายที่จะบอกปัญหาเหล่านั้นจากปากของเธอเอง จนสุดท้ายเธอกับแม่ต้องหนีไปต่างประเทศถึง 7 ปี
TL : ถ้าเธออยากกลับออกไปก็ครางให้มันดัง ๆ ลูกชุบ
Lc : เทย์...อื้ออออออ
TL : พรุ่งนี้ต้องกินยาเพราะฉันจะไม่ป้องกัน
Lc : ระ เรารู้แล้ว
TL : หรือจะปล่อยท้องก็ได้นะ...ฮึ
Lc : ...
แม้ว่าในใจลูกชุบไม่อยากทำแค่ไหนแต่ร่างกายกลับยินยอมไม่ขัดขืนใดๆ แถมยังทำตามความต้องการของ TL ทุกอย่างที่เขาอยากทำ กลิ่นกายที่คุ้นเคยของกันและกัน จะจูบกี่ครั้งจะกอดกี่ทีเธอก็ยินดี ไม่มีการคำพูดออกมาจากปากของทั้งคู่ มีแต่เสียงของความต้องการยาวนานไปจนเกือบเช้า TL ถึงยอมปล่อยให้หญิงสาวนอนหลับไป เขาได้แต่ยืนมองคนตัวเล็กที่เคยเป็นหัวใจของเขา เป็นคนที่เขาต้องการจะแต่งงานด้วย เขาจะทำยังไงดีกับเธอดีตัวเล็ก
ลูกชุบตื่นลืมตาขึ้นมาก็ค่อยๆ เห็น TL หลับอยู่ข้างๆ เธอค่อย ๆ ก้าวเท้าย่องไปหยิบเสื้อผ้าที่กระจายอยู่ตามพื้นขึ้นมา แล้วก็เข้าห้องน้ำไปล้างเนื้อล้างตัวเพื่อจะกลับบ้านตัวเองก่อนที่คนตัวใหญ่จะตื่นมาเจอ เธอไม่มีอะไรจะพูดแค่อยากไปจากที่นี่ ไม่ต้องเจอกันอีกในเมื่อความรู้สึกดี ๆ เขาคงไม่เหลือให้คนแบบเธออีกแล้ว แต่ความรักที่มันฝังอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ เท้าน้อย ๆ ก้าวไปที่เตียงก่อนจะโน้มลงไปจูบคนที่หลับอยู่อย่างแผ่วเบา "เราขอโทษนะ" ประโยคทิ้งท้ายก่อนเธอจะออกไปจากห้องนอนหรูที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้ามา เสียงประตูปิดลงคนที่แกล้งหลับก็ลืมตาขึ้น ที่เขายอมปล่อยให้เธอไปเพราะเขายังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับเธอดีต่างหาก
D : ครับนาย
TL : ส่งคนตามประกบรายงานกุทุก 2 ชม.
D : ให้เรียกเธอว่าอะไรครับ
TL : ...
D : ...
TL : Lc สั่งไปว่าเป็นคนของกุ
D : หมายถึงตามอย่างเดียว หรือ ดูแลด้วยครับ
TL : วันนี้มึงเสือกโง่ขึ้นมาเฉย ๆ เลยนะไอ้เดย์
D : ขอโทษครับ
บอดี้การ์ดหลักคือฝาแฝด เดย์ และ ไนท์ เป็นบอดี้การ์ดคนสนิทอยู่กับ TL มาตั้งแต่เรียนจบ ไม่มีใครเคยเห็นผู้หญิงคนที่นายพามาเมื่อคืน D บอก N ว่าผู้เป็นนายสั่งการมาตามนี้ไม่มีการถามซ้ำ พอลิฟต์เปิดออกตัวเล็กก็รีบเดินออกไปยังนอกถนน ทางเดินก็ไกลพอสมควรแต่พอเธอเห็นว่าไม่มีใครตามมาเธอก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก พอถึงหน้าถนนเธอก็เรียกรถตรงไปที่คาเฟ่ของเธอทันที
ด้านบนซองเอกสารสีน้ำตาลถูกนำมาวางไว้ที่โต๊ะอาหารใกล้กับมื้อเช้าของ TL ในนั้นคือข้อมูลส่วนของตัวเล็ก เธอเปลี่ยนชื่อจริงนามสกุลจริง เรียนต่อด้านขนมหวานโดยเฉพาะตอนนี้เปิดคาเฟ่ กับรับงานเซฟของหวานแบบพาร์ทไทม์ให้กับร้านอาหารชื่อดังต่างๆ มิน่าเธอถึงได้ไปอยู่ในครัวเมื่อคืน ขนมของเธอ TL ชิมก็รู้แล้วว่าเป็นเธอเพราะงานอดิเรกสมัยเรียนของเธอคือทำขนมหวานและมีแต่เขาที่ได้กินทุกชิ้นที่เธอทำ ซึ่งในตอนนั้นที่อยู่ด้วยกันไม่ใช่คอนโดนี้ เป็นคอนโดใกล้มหาลัยซึ่งตอนนี้มันถูกปิดตายไว้ไม่มีการเคลื่อนย้ายของออกแม้แต่ชิ้นเดียว จากวันที่ตัวเล็กเดินหันหลังให้เขา ๆ ก็ไม่กลับที่นั่นไปอีกเลย แล้วก็ไม่อนุญาตให้ใครเข้าไปด้วย
D : เธอมาคาเฟ่ครับน่าจะเป็นร้านของเธอเอง
TL : เฝ้าไว้เช้านี้กุมีประชุมกับ TP เดี๋ยวเสร็จแล้วกุจะบอกอีกที
D : ครับ
TL : ให้ไอ้ไนท์ไปเช็คบ้านเธอด้วยกุเอาวันนี้นะ
D : ครับนาย
เสียงถอนหายใจของ TL บ่งบอกว่าเขาเจอปัญหาที่แก้ไม่ได้เข้าแล้ว เมื่อคืนเมื่อเห็นว่าเป็นเธอตัวจริงเขาแทบเก็บอาการไม่อยู่ ที่เขารู้คือครั้งนี้จะไม่มีการถามตอบจะมีแค่คำสั่งที่ตัวเล็กต้องทำตามเท่านั้น แล้วต้องทำจนกว่าเขาจะพอใจ เธอต้องชดใช้ที่ทำให้เขาเสียศูนย์ไปเมื่อหลายปีก่อน เพราะตำแหน่งของเขาจะร้องไห้ก็ไม่ได้ จะเสียใจให้ใครเห็นก็ไม่มีทาง ความเจ็บปวดที่ระบายออกมาไม่ได้กินเวลาอยู่หลายปี คนอื่นเรียกเขาว่าคนไร้หัวใจกันหมด เขาไม่ได้ไร้หัวใจเขาแค่รักใครไม่ได้อีกต่างหาก
- ผู้เขียน
