“มันกลับมาตั้งแต่เมื่อวาน ป่านนี้ยังไม่ถึงบ้านอีกหรือไง!”
เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้นจากโถงกลางคฤหาสน์หลังใหญ่ ที่มีเจ้าของเป็นมาเฟียผู้มากอิทธิพลในพื้นที่ และยังเป็นที่รู้จักกันในวงการธุรกิจมืด ไม่ว่าใครๆก็รู้จักเขาและเรียกกันว่า ‘เจ้าพ่อมาเฟีย’
เขามองลูกน้องคนของลูกชายด้วยสายตาดุดันจนทำให้อีกคนไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เพราะเขาดันรู้ทุกเรื่องแต่บอกใครไม่ได้
“มึงบอกกูมาไอ้โอนิกซ์ ว่าลูกพี่มึงไปไหน” มาเฟียใหญ่ที่อายุเพิ่งเข้าเลขห้าเอ่ยปากถาม มือสองข้างเท้าไว้บนเอว ท่าทางแบบนี้เขาเลียบแบบเมียมาแต่ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้ผลกับคนตรงหน้า
ก็มันเล่นจงรักภักดีกับนายมันเหลือเกิน
“ติดสาวหรือเปล่าคะพ่อ” ร่างอรชรบนรองเท้าส้นสูงห้านิ้วเดินลงมาจากบันไดชั้นสอง เธอยิ้มแล้วมองไปยังโอนิกซ์ที่ยังคงปิดปากเงียบก่อนจะเอ่ยปากถาม “ไม่รู้จริงหรือมันสั่งให้ปิดปากล่ะ”
เขาเงยหน้าขึ้นมองสาวสวยตรงหน้าที่อายุน้อย
