มนต์รสาเดินลากกระเป๋าใบย่อมสามใบลงจากรถแท็กซี่ก่อนนำไปวางไว้ข้างประตูรั้ว ใบหน้าแฉล้มไร้การแต่งแต้มผุดเหงื่อเม็ดเล็กๆตรงบริเวณเหนือหน้าผาก อาจเป็นเพราะอากาศตอนนี้นั้นร้อนอบอ้าว ร้อนจนผิดขาวผ่องนั้นแทบจะไหม้เกรียมเป็นตอตะโก เพราะความร้อนของอากาศ ทำให้มนต์รสารีบก้มหน้าก้มตาขนย้ายกระเป๋าเดินเดินทางพร้อมสัมภาระต่างๆเดินปรี่เข้าบ้านตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยไม่ทันสังเกตเห็นรถสปอร์ตสีดำมันวาว กำลังเลี้ยวเข้าบ้านหลังโตเยื้องถัดจากบ้านหลังเล็กของเธออีกหลังไป
แต่นั้นไม่อาจพ้นสายตาคมกริบของชายหนุ่มหลังพวงมาลัยไปได้...
“กลับมาแล้วเหรอมนต์รสา” ชายหนุ่มหลังพวงมาลัยยิ้มพราย พรางเปิดประตูรถเดินขึ้นตึกใหญ่ด้วยหัวใจร้อนรน...
“รสา!”
ทันทีที่เธอผลักบานประตูรั้วไม้ออกกว้าง เสียงหนึ่งกลับดังแทรกขึ้นมาจากทางด้านหลัง และพอเธอเหลียวใบหน้าหันกลับไปมองจึงพบว่าเป็นพี่มด พี่สาวคนสนิทของเธออีกคนนั่นเอง พี่มดทำงานเป็น
